වැහි බිංදු

වැහි නැති දවසක
අව්ව මුවා කල
උඹෙ කුඩය
එක අනෝරාවක
වෙන කාගෙද අතක
මං ගැන ගානක් වත් නැතිව
තෙමුණ අපූරුව....

ප.ලි- ජංගම සටහන්

මතකයක සිරව මියැදුණෙමි..

ස්මරණ 12- බඩජාරියෝ

                                                              අලින්ටයි ළමයින්ටයි දගලන්නමයි හිත යනුවෙන් කියමනක් ඇත. එලෙසින්ම අතට අහුවෙන අහුවෙන දේ කටේ දමාගෙන එහි රස හෝ සවි ශක්තිය බැලීමද මේ අයගේ පුරුද්දකි. පොඩි වුන්ට නිතරම මොනවා හෝ දෙයක් හපන්නට ඇත්නම් ඊට වඩා දෙයක් නැත. අප පොඩි කාලයේද එසේ වන්නට ඇත. එහෙත් අපට කන්නට ලැබුනේ වැඩිපුරම ගඩා ගෙඩිය. අදද ඒවායේ රස සුවඳ දිවට නැහැයට  දැනෙන්නාක්  මෙනි. එලසින්ම අදද කොතැනදි හෝ ගඩා ගෙඩියක් දුටුවිට එය කා දමා ඉවරයක් කරන්නට දිව-කට නලියන්නේද මේ හින්දාම වෙන්නට ඇත.

වරද...

අලුත් වැස්සකට හිත පුරා

ගත තෙමාගත් බොල් පොළව

දිය කඩිති මඩ කඩිති ගත පුරා තියාගෙන

ආකාසෙට හිනාවෙන වෙලාවක

හිතේ හැටියට අයිස් වැහි  වතුරෙන්

සල්ලි නොගෙවම නාගත්ත

කුසුමා ඔති ගෙ කැහැටු කොල්ල අපේ ගේ ඉස්සරහ

වෙව්ල වෙව්ල හිනාවීගෙන

06 09 13 - 06 09 14

හුස්ම වැටෙනා වසක් ගෙවුණා
සතුටු කවි කතා අතරේ
මොහොතකට ජීවිතය රැදුණා...

එදා වගෙමයි
ළිහිණි කැල අදත් සරණා
අදත් නොවෙනස්
පහන් කන්දත් එහෙම තිබුණා...