සුභ නව වසරක් වේවා....

හෙට දවස
පිටු තුන්සිය හැට පහක
අළුත් පොතක
පළවෙනි
හිස් පිටුව වගෙයි
හොද දෙයක් ලියන්න
හොද සිතුවිල්ලකින්
අළුත් ආරම්භයක්
ගන්න.......

නුඹ සහ මම

ඈත අතීතයෙ දවසක

එකෝමත් එක මොහොතක

උන්නු හැටි අපි ආදරෙන්

මතක් වෙනවා ආයෙ ආයෙත්

හිත හුගක් රිද්දමින්.....

නුඹ යන්න ගිය වෙලේ

මගෙ ළගින් නික්මිලා

අහස් කුස රතු කරන්

මළ හිරුත් බැස ගියා

මට තාම මතකයි.......

පුර හඳත් පායාවි

මරණය

ඉකිගසා හැඩුවෝ උහු

මිරිකෙනා කල ද්වේෂයේ හස්තයෙන්

බියෙන් ඇලලී

හෙට දිනක් නොදැකම

මියගියෝ..........

ගුගුර ගුගුරා කඩා පනිනා

වියරුවේ මර දූතයෝ

උදුර උදුරා සිදළුවෝ

දැන් පෙන්නනවා....... දැන් පෙන්නනවා.......වරද කාගෙද.....?

හීන අරුමෝසම්

මවන ගෙත්තම්

පෙනෙයි පුරහඳ

මැද අමාවක.......

කියන විගඩං

කරන ගොංකං

කටත් බලියං

අපිත් හොල්මං.........

මස් වැද්දා....

නිදිවරව සඳ

අහස මස්තකව හිඳ

වලාකුල් අස්සෙන්

මිහිතලය සිප

නුරාකම් පාන සද

සඳ නුරා රැගුම් දැක

කෝළයෙන් විළිබරව

සැගව ගිය මල්පොට්ටු

නිදිවරව හුන්

සඳ කුමරියකට

ආලකම් කීවා.........

උන් ආලකම් දැක

අම්මේ...

කුස හොවාගෙන දහදුක් විදින කොට

ඇයි නොවැටුණේ ඔබෙ දෑසින් කදුළු කැට

දෑසට නින්ද නොලැබෙන විට හැම රෑට

කුස පිරි මැද්දෙ නිදි කරවන්නද මාව..........

නුඹ නැතිදා....

හිනාවෙන්න ආසයි මට
ඇස් කෙවෙනි පිරුණත් කදුළු කැට
එනව නම් ආසයි තවත්
නොඑන වග දන්නව වුණත්.....

මල් පිපෙනවා තමයි ඇස් අස
ආදරෙන් හිනැහෙනව වගෙයි
ඒ වුණත් නුඹ වගෙ නෙමෙයි
නුඹට විතරක් ආදරෙයි......

උඹයි මමයි

උඹට මම
තවත් එක
මතකයක්
විතරක්ම වෙන්නැති.........
ඒ උණත්
මට උඹව
පරණ සිංහල

ආදරෙයි...... ඔබෙන් ලද හැම දෙයට

අපි එකට එක්වෙලා

ඇවිද ගිය මාවතේ

කටු පදුරු මතුවෙලා

දුර යන්න බෑ තවත් 

වේදනාවෙන් මිරිකිලා

මං මුළාවූ ජීවිතේ

හුදෙකලාවෙන් මගේ හිත

තවම සොයනවා 

හිත බැදි ආදරේ.....

ආපසු හැරෙනු නොහැකී

පෙර මගද අවිනිෂ්චිතයි

තවම මේ හිත ලෙංගතුයි

පින....

හීන් සීතලක් තියෙන සෙලින්කෝ ඔෆිස් එකේ වීදුරු දොර ඇරගෙන මං එළියට ආව. ක්‍රීම් පාටට හුරු දිලිසෙන ටයිල් අල්ලල තියෙන  පඩිපෙල බැහැගෙන ඇවිත් කොන්ක්‍රීට් අතුරල හදල තියෙන මිදුලට බහිනකොටම වගේ ඉස්සරහට හම්බවුණ පරණ යාළුවෙකුටත් හිනාවෙලා පරක්කු උණා යන්නම් මචං... පස්සෙ හම්බුවෙමු කියාගෙන මං පාර දිහාට පල්ලම් බැස්ස. කොළඹ නුවර පාර ගාවට ඇවිත් පාරෙ උඩහ පැත්ත බැළුවෙ ටවුමට යන්න බස් එකක් එනවද බලන්න. ඈතින් හිමීට හිමීට එනව දැකපු රඹුක්කන ඉදන් කෑගල්ලට එන පරණ පාට රෝස වෑන් එක දැකල මම ටිකක් නතර වුණා. ඒක එන වේගෙත් එක්ක බලපුවම ඊට කලින් ටවුමට යාගන්න පුළුවන් කියල හිතුනත් කකුල් දෙක ටිකක් මාව කම්මැලි කරපු නිසා මම නැවතිලා බලන් හිටිය. හිමීට හිමීට ආපු බස් එකට අත දාන්නෙත් නැතුවම එල්ලිලා පුට් බෝඩ් එකේම හිටගත්ත. දම් පාට මහත ඉරි ඇදල සුදු පාට ගාල තිබුණ රෝස එකට වගේම ඒකෙ ඩැයිවර උන්නැහේටයි කොන්දාස්තර තැනටයි තිබ්බෙත් මහ කම්මැලි පෙනුමක්. හිමීට හිමීට ආපු බස් එක හිමීට හිමීටම ටවුම දිහාට පල්ලම් බහින්න ගත්තෙ ආයෙ වෙන වාහනයක් පාරෙ එන් නැතිවෙයි කියල වගේ. රෝස එක එනව දැකල අතේ ගුලි කරන් හිටපු රුපියල් දහයෙ කාසිය මං කොන්දොස්තර උන්නැහේට දීල ආයෙම පාර දිහා බලාගත්ත. එක එක මිනිස්සු යනව උඩහට යනව පල්ලහට හැමතැනම යනව. ඒත් මේ කිසි කෙනෙක් එක වගේ නෑ නේද කියල මට නිකමට හිතුණ. එක එක පාට ඇදගත්තු එක එක උදවිය. හිමීට හිමීට ආපු රෝස බස් එක ඔරලෝසු කණුව ළග ඉර ගාව පාර පනින්න හිටපු වයසක අම්ම කෙනෙක් දැකල වේගෙ අඩුකළා. ලංකාවෙ ට්‍රැෆික් වලදි බයික් ත්‍රීවීල් වගේ වාහන හරියටම මාර්ග නීති පිළිපදිනව කියල දන්න හින්ද කෝකටත් පස්ස බලලම මාත් එතනින්ම බස් එකෙන් පැන ගත්ත. ප්‍රයිවෙට් බස් එක්ක මේ වගේ වෙලාවට යනවට වඩා බර කරත්තෙක යන එක හොදයි කියල දන්න හින්ද මං කහ ඉර මාරු වෙලා සී.ටී.බී බස් නවත්තලා තියෙන තැනට හෙමිහිට  ඇවිදගෙන ආව. කුරුණැගල බෝඩ් එක ගහල තිබුණ ලේලන්ඩ් බස් එක තව විනාඩි 5කින් පිටත් වෙනව කියල කොන්දොස්තර මහත්තය කියපු හින්ද පිටි පස්ස දොරෙන් නැගල බස් එකේ ඉස්සරහ සීට් දිහාවෙ බෙල්ල කරකෝ කරකෝ බැලුවෙ වාඩිවෙන්න පුළුවන් සීට් එකක් හොයාගන්න පුළුවන්ද බලන්න. බස් එකේ මැදට වගේ වෙන්න දකුණු පැත්තෙ සීට් එකක එක්කෙනෙකුට වාඩි වෙලා යන්න පුළුවන් තරමෙ ඉඩක් ඉතුරු වෙලා තියෙනව දැකල කෝකටත් කියල එතෙන්නට ගියා. එක්ස්කියුස් මී... මෙතන කවුරුවත් ඉන්නවද දන්නෑ... සුදු පාට බ්ලවුස් එකක් ඇදල සුදු පාටම දිග සායක් ඇදල සුදු පාටෙන්ම හදපු කොණ්ඩ බෝලයක් දාගෙන හිටපු වයස හතලිහක් විතර හිතෙන ඇන්ටි කෙනෙක්ගෙන් මං ඇහුව. නෑ.. කියල එයා ජනේලෙන් අහක බලා ගත්ත. එතකොටයි මම දැක්කෙ එයා අතේ තිබුණ බෑග් එකත් සුදු පාටයි කියල. මොකක් හරි පිං අතේ වැඩකට ගිහින් එනව වෙන්නැති කියල මට හිතුණ.  ජනේලෙන් එළිය පැත්ත බලල ආයෙත් මං දිහාවෙ බලද්දි මං හිනා වුනත් එයා නිකංම අහක බලාගත්තු හින්ද  මාත් ඉස්සරහ බලාගත්ත.

මියැදුණි සෙනෙහස....

ආරම්භය
අවසානයද වී
වියරුවෙන් ගිනිවැදී
හුස්ම ගන්නත් පෙරම
ගෙල මිරිකා මරා හල
ලේ කැටි සෙනෙහසක
වරදකාරී නුඹ....
උඹ කළ පවට
දුක් විදින මම...
හණමිටි මලකඩ කතුරකින්

සීතලම පෙම් කදුළ

මා එක්ක

දිනෙක නුඹ

ඇවිද ගිය පාර දිග

තනිකමෙන් විඩාවී

ඇවිද ගිය එක් දිනෙක

අපි එකට ඉද උන්නු

තරහ වුණු යාළු වුණු

හසරැල්ල කදුලැල්ල

ආදරෙන් බෙදාගත්

රොබෝරෝසියා ගහ මුල

සීතල සිමෙන්ති බංකුව

හමුවුණා අද මට.........

මොහොතකට වාඩිවී

අතීතේ එක් දිනෙක

ගිලිහි ගිය සීතලම පෙම් කදුලක්

නොමියෙන මතක

වසන්තය මල් වරා

නුඹ මගේ නොවෙ කියා

කිරි සිනහ මියැදිලා

ලොවම කදුලක් වෙලා.....

නිදි වරන රැය පුරා 

නුඹ ගැනම සිහි කළා

වෙනකකුගෙ අත පතා