අහසයි ඔබ මට නිම් හිම් නොපෙනෙන...

                                                                             අපි දෙන්න වාඩි වෙලා හිටියෙ මූණෙන් මූණ බලාගෙන. බොහොම පටු ඉඩක් තියෙන අවන්හල් මේසෙ උඩින් අත තියාගෙන. ඈ මගෙ මුදුගිල්ලයි සුළැගිල්ලයි පටල පටල මොකක් හරි කරනව. ඇත්තටම මොනවත් නැති වුණත් මොනා හරි කරනව කියල හිතන්න මම කැමති වුණා. ඈ උන්නෙ මොන මොනවද කියව කියව. ඒ කියවන ගමන් මගෙ ඇඟිලි දෙක අල්ලගෙන නටවන්නෙ අනිච්ඡානුගත හැගීමකින් වග ඒ මූණෙ පැහැදිලිවම ලියවිල තිබුණ. ඈ කියවන්නෙ මොනවද කියල මට පැහැදිලි හැගීමක් තිබුනෙම නැති තරං. ඇත්තටම ඈ කතා කරන්න පටං ඇරං විනාඩියක් යන්නත් කලිනුයි ඒ කියන දේවල් නෑහෙන්න ගත්තෙ. ඇත්තටම ඒ මං ඈට ආදරේ නැති හංද නෙමෙයි මම උන්නෙ ඇයට වශී වෙලා. හැමදාම නැතත් පුලු පුලුවං දවසක කොහෙ හරි ගිහිං රෑ කෑම ගන්න අපි දෙන්න පුරුදු වෙලා හිටිය. අද ආවෙත් එහෙම ගමනක්. අපි ඉස්සරෝම එහෙම ඇවිත් ඉස්සරෝම වාඩි වෙලා හිටිය තැන, ඒ අවන්හල් මේසෙ, ඒ විදියටම අදත් වාඩි වෙලා. ඒත් එදාට වඩා ඈ ගැන මගෙ හිතේ තිබ්බ හැගීම වෙනස් වෙලා. මං ඈට ආදරේ කරන්න පටං ඇරං. ඒක මහ පිස්සු කතාවක් වගේ දැනෙන්න පුලුවං බව මං පිළිගන්නව. ඒත් විස්වාස කරන්න ඈ ව විවාහ කරගනිද්දි මේ ලෝකෙ වඩාත්ම මගෙ වෛරයට පාත්‍ර වුණ කාන්තාව වුණේ ඇය. මං දන්නව ඒක ටිකක් දරුණුයි වගේ කියල ඒත් ඒක ඇත්ත. එහෙම කෙනෙක්ට අද වෙද්දි තමන්ටත් වඩා ආදරේ කරනව කියන්නෙ, ඒක ටිකක් ඕනවට වැඩී වගේ නේ. විස්වාස කරන්න මාව. ඇයට පුලුවන් වුණා සම්පූර්ණයෙන්ම ඈ තුල මාව අතරමං කරවන්න. කොටිංම කියනව නං එදා එක්ක අද බලද්දි අද වෙද්දි මාත් ඇයත් දෙනේනෙක් නෙවෙයි එක්කෙනෙක් කියල මට හිතෙන්න පටං ඇරං.          

                                                                 

                                                                ඉර මුහුදෙ ගිලෙන්න පටං ඇරං ටික වෙලාවක් වෙන්න ඇති. සන්ධ්‍යාලෝකයේ අන්තිම රැස් කැරැල්ල වැටිල ඇගෙ කියුඹු වැල් තඹ පාටට හුරු පාටකින් දිස්නෙ දෙමින් තිබුණ. අපි දෙන්න ඉදං හිටිය තැන තිබුනෙ ලා අදුරක්.           ඈ උන්නෙ ඉර එළියට නිරාවරණය වෙලා. ඉඳ හිටල කියොඹු වැල් අතරින් ලෙස්සල වැටෙන හිරු එළිය පොදක් ඇගෙ මූණ සිපගත්තෙ මට ඔච්චම් කරන්න වගේ. ඉද හිටල ඈ කතාව නවත්තල ඔව් නේද කියල අහද්දි මම හ්ම් කියන්නෙ අර වශී වුණ මූණෙන්මයි. ඈ ඊට පස්සෙ අර ඔළුව දෙපැත්තට පද්ද පද්ද කරන කතාව පටං ගන්නව. කොයි තරං බලා ඉන්නද. අර අමුතු ඔළුව පැද්දිල්ල ඒත් එක්කම එහෙ මෙහෙ දගලන දඟකාර කියොඹු වැල්. කතාව කියාගෙන යද්දි වෙනස් වෙන විදියට හැගීම් මාරු වෙන මූණ.. හැඟීම් දාහක් කියාපාන චිත්‍රයක් වගෙයි.. ඉතිං කොහොම අහක බලන්නද..

ඔයා නං හරි නරකයි...
 

හදිසියෙම ඈ නෝක්කාඩුවකින් දමල ගහනව. ඒ මූණ තාත්ත එක්ක තරහ වුණ පොඩිත්තියක ගෙ මූණක් වගේ නෝක්කාඩු ගතියකින් පාට වෙලා. ආදරේ හිතෙන පාටකින් පිරිල ගිහින්. මුදු පුළුං පෙදක් හිත අතගානව වගේ ඒ වචන මගෙ සවන් පත් හරහ ඇදිල යනව.
 

ඇයි...
 

මම අහන්නෙ ඈ දිහ බලං හිටිය අර වශී වුණ ඉරියව්වෙන්මයි.
 

ඔයා ආව වෙලේ ඉදං  හූම් හූම් ගානව මිසක් එක වචනයක් වත් කතා කලේ නෑ.
 

රේඩි එකේ ලස්සන සිංදු වැලක් එක දිගට යනව.. කවුද කතා කරන්නෙ ඒ වගේ වෙලාවට..
 

ආ... ඒකද ආව වෙලාවෙ ඉදං මං දිහාවෙ කන්න වගේ බලං හිටියෙ..
 

මේ මං...
 

නැත්තං මමද...
 

ඔය .. ඔය... තාමත් එහෙමයි. බලාගෙන මං දියවෙයි...
 

එහෙනං මං හරි කැමතී...
 

ඔව්.. ඔව්... මට පේනව... මැට්ට...
 

හදිසියෙම ඈට හිනාවක් පයිනව.. කෝ අර නෝක්කාඩු මූණ... හිත ඇතුලෙ ඉදං කවුද කෑ ගහනව.. ඈ මං දිහාවෙ බලාගෙන තවත් හිනාවෙනව.
 

කවුරු හරි දැක්කොත් හිතයි අනිමිස ලෝචන පූජාව කරන්න පුරුදු වෙනව කියල. කොහෙද යන  පිස්සෙක්...
මං හිනාවුණා විතරයි.
 

එක පාරටම කවුරු හරි මං දිහා බලං ඉන්නව වගේ දැනෙන්න ගත්ත. මම ඔලුව හරෝල බලපුවාම දැක්ක දෙයින් මම ගල් ගැහිල ගියා. කවදාවත් මේ වගේ වෙලාවක දකින්න බලාපොරොත්තු නොවුණ කෙනෙක්. හිත ගැස්සුණා. ඈටත් පෙනෙන්න ඇති වෙනස. මගෙං ඇයි කියල අහන ගමන් ඈත් ඒ පැත්ත බැලුව. ආය මගෙ මූණ දිහ බලල ආයෙම අර පැත්ත බැලුව. අපි දෙන්න දිහාම බලං ඉන්න ඇයගෙ මූණ ඈට පෙන්න ඇති
ඒ එයා... එහෙමනෙ... නතාශ..  ඔයාගෙ ..
 

මට කියන්න දෙයක් තිබ්බෙ නෑ... මම ඔළුව වැනුව විතරයි. නතාශ.. අවුරුදු කීයකට පස්සෙද.. පරණ අවතාර කවදහරි හොල්මං කරයි කියල හිතුණට මේ වගේ තැනක මේ වගේ වෙලාවක එහෙම වෙයි කියල මට හීනෙකිං වත් හිතුණෙ නෑ. ඇත්තටම මම තරින්දිව බැන්ද කාලෙ ඈව ගණන් ගත්තෙම නැති තරං. මට ඕන වුණේ පුලුවං තරං ඈව රිද්දන්න. මම හිටියෙ සම්පූර්ණයෙන්ම නතාශ ඇතුලෙ අතරමං වෙලා වගේ. ඈටත් ඒ දවස් මතක් වෙන්න ඇති. ඒත් ඒ වගක් නොපෙන්න ඉන්න ඈ පරිස්සං වුණා..
 

ඔයාට ඕනද එයාට කතා කරන්න...
 

මම පුදුම වුණා.. මගෙ ඇස් නිකං එළියට පනින්න වගේ තියෙන්න ඇති. ඈ ඇගේ අර හිත හොල්ලන හිනාවෙන් හැගීම් වහගෙන  ආයෙමත් මගේ අර ප්‍රශ්නයම ඇහුව.
 

ඔයාට ඕනද එයාට කතා කරන්න...
 

ඇත්තටම මට නතාශට කතා කරන්න ඕන වුණා. ඒත් ඈ මගෙන් එහෙම අහපු එක ගැන හිතේ තිබ්බෙ කුකුසක්. මං ආයෙත් ඈ දිහා බැලුව. ඈ හිස වැනුව. ඒ යන්න ගිහිං කතා කරන්න කියනව වගේ බැල්මක්. මොනවත්ම  නොකියපු මම ඔළුව විතරක් වනල නැගිට්ට. නැගිටල නතාශ ඉන්න දිහාට ඇදුණ.
 

හායි...
 

                                                                            මම නතාශ ට අත දික්කලේ අමුත්තෙක් ගාණට. මට එයාට කතා කරන්න උවමනා වෙලා තිබ්බ වග ඇත්ත. ඒත් තරින්දිගෙ හිත රිද්දෙන කිසි දෙයක් මගෙන් වෙනව දකින්න මම කැමති වුණේ නෑ. මම අත දික් කලා කියල වගක් වත් නැතිව ඈ මාව වැළඳ ගත්ත. මම ගල් ගැහිල ගියා වගේ දැණුන. ඈව අහකට තල්ලු කරල දාන්න, බිම වැටෙන තරං වේ ගෙන් අහකට තල්ලු කරන්න වුවමනා වුණත් මට ඒක කරන්න බැරිවුනා. කල්පයක් වගේ ගෙවුණ ඒ තත්පර කීපයට පස්සෙ ඈ මගෙන් ඈත් වුණා.. මිස් යූ... ඇගෙ මූණ පිරිල තිබ්බෙ ආදරෙන්ද නැත්තං නුරාවෙන්ද කියල තෝරන්න තරං මනසක් මට තිබුණෙ නෑ.. මගෙ ඔළුව පුරාම වැඩ කළේ තරින්දි.
 

කොහොමද..  ඈටත් නොදැනෙන්න ඈව මගෙන් ඈත් කරන ගමන් මම ඇහුව.
 

බැන්ඳ... කිසිම ගාණක් නැතිව ඈ කිව්ව. බඳින්න සිද්ධ වුණා... ඒ ටික කීවෙ මට විතරක් ඇහෙන්න බව මට තේරුණ හිංද මම සද්ද නැතිව හිටිය.
එක පාරටම ඈ හිටපු ටේබල් එක පැත්තට හැරුණ ඇය
 

සුරේෂ්... මේ හිමංස.. මං ඔයාට කියල තිබ්බෙ.. එයා...
 

ඕහ්.. යුව.. ??? යප්.. හිම්.. හෙලෝ මචං... නයිස් ටු මීට් යූ... මී ටූ .. මම සීතලෙන් පිරුණ ඒ අත මිරිකන ගමන් සුරේෂ් ගෙ ඇස් වලට එබිල බැලුවෙ ඒ ඇස් වලිං කියන කතාව තේරුං ගන්න... ඒත් මට කිසි දෙයක් හිතා ගන්න බැරිවුනා..
 

ආල් ලෙට් යූ ටු ටෝක්.. මගෙ පිටට තට්ටුවක් දාන ගමන් එතනින් ඈත් වුණ ඔහු තරින්දි ඉන්න පැත්තට ගිහිං ඇයට තමන්ව අදුන්වල දෙනව මම ඇස් කොණින් ලාවට දැක්ක..
 

ඒ ඉරිසියාව... නතාශගෙ හඩිං මම ආපහු පියවි ලෝකෙට ආව. ඒ ඉරිසියාව තාමත් පේනව...
 

මොන ඉරිසියාවද.. මං ඇහුවෙ නොරිස්සුමින්.. මාව කියවන එක ඈට මහ දෙයක් නොවෙන වග මම දැනන් හිටිය. ඒත් අපි වෙන්වෙලා අවුරුදු ගානකට පස්සෙත් ඈ මං ඇතුලෙ දියවෙන්න හදන එකට මම කැමති වුණේ නෑ.
 

සුරේෂ්, ටිකිරිබණ්ඩාර ළඟට ගිය එකට...
 

තරින්දි.. තරින්දි එයාගෙ නම... මගෙ නොරිස්සුම වචන එක්ක එළියට පැන්න... තරින්දි එක්ක විවාහ වෙන්න කලිං මං ඈට කීවෙ එහෙම. කසාද බැදලත් සෑහෙන කාලයක් යන කං මං ඇගෙ පෙළපත් නාමය විහිළුවකට ගත්ත.
නතාශගෙ ඇහි බැම උඩ ගියා දෙතොල් උල් වෙලා සමච්චල් ස්වරූපයක් මූණට ආව...
 

මං යනව... මට ඕන වුණේ යන්න. ඒත් නතාශ මගෙ අතිං ඇදල අරං මාව එයා දිහාට හරෝ ගත්ත.
 

ආයෙ අපි හම්බෙන්නෙ කවද්ද. ඇගෙ කටහඩේ තිබ්බෙ සරාගී ස්වරයක්. හිත ඇතුලෙන් මොන මොනවද හැඟීම් වගයක් හිත පහුරු ගානව වගේ දැනුණ.
 

අපි ආයෙ හම්බෙන්නෙ නෑ..
 

ඇයි ටිකිරි ඒ වැඩේට මට වඩා හොදද. ඕ....හ්... සොරි සොරි... ඔයා කෝමද ඒ ගැන දන්නෙ. ඔයා මාත් එක්ක කොහෙවත් යන්න ආවෙ නෑනෙ. ඔයාගෙ තිබ්බෙ රාගයෙන් තොර සද එළිය සේ අචින්ත්‍ය ප්‍රේමයක් නෙ... සො..ර්....රී....

නතාශගෙ සොරිය ඕනවටත් වඩා ඇදිල සමච්චල් ගතියක් ගත්ත එකට හිත නොරිස්සුම් වුණා...

මේ අහන්න නතාශ.. අපි දෙන්න ආදරේ කළා ඒක ඇත්ත. ඒ කාළෙ මං ඔයත් එක්ක රූම් ගාණෙ ගියෙත් නෑ ඒකත් ඇත්ත. සමහරවිට ආදරේ මට දැණුන විදිය වෙනස් වෙන්න ඇති. ආදරේ කියන්නෙ කවද කොහොම කාට කොයි විදියට ඇති වෙනවද කියල කියන්න කව්රුවත් දන්නෑ. කාලයක් ඔයාට පණ ඇරල හිටිය මාව අද වෙද්දි තරින්දි ඇතුලෙම දියවෙන්න තරං ආදරයක් තියෙන්නෙ ඒ හින්ද වෙන්න ඇති. වෙනස් වෙන්න නතාශා. අපි ආදරේ කරන අයට හොරෙං වත් වංචා කරනව කියන්නෙ.....

හෝව් හෝව්... මේ මේ ඔයාගෙ ඔය බණ ටිකිරි බණ්ඩාරෙට හරියනව ඇති. ඒත් මට නං තිත්තයි. ඔයා නං චුට්ටක් වත් වෙනස් වෙලා නෑ. එදා හිටිය මෙලෝ රහක් නැති හාදයාම තමයි. ඔයා අඩු ගාණෙ ටිකිරි එක්ක වත්.... කරන්නෙ නැද්ද.... ඒකටත් වෙන කවුරු හරි ඉන්නවද දන්නෑ නෙ...
 

නතා...ශා...  මට කොයි තරං තරහ ගියත් තරින්දි නිසා ඉවසන්න සිද්ධ වෙනව අන්න ඒ හින්ද තමුසෙ බේරෙනව කියල මතක තියාගන්නව... ආයෙ මගෙ මූණට පේන්න එන්න එපා.... යූ ආ අ ජර්ක්..
 

ඇතිවුණ පිළිකුලත් එක්කම මං නතාශ ගාවින් මිදිල තරින්දි ළගට යද්දි සුරේෂ් පැත්තකට ගිහින් තිබ්බ. තරින්දිගෙ මූණ වැහි වළාකුලකින් වැහුණ හඳ වගේ. මං වගේ හරකෙක්.. මේ අහිංසකීවත් ඇඩෙව්ව නෙ. ඉදකිං මම නං..
 

තරි අපි යං... ඈ කිසි දෙයක් නොකිය ඉස්සර වුණා... ගත්ත ෆෲට් ජූස් දෙකට සල්ලි ගෙවල මම එළියට එද්දි ඈ ඈත අහස දිහා බලාගෙන
 

තරී...
 

ම්...
 

සොරි... ප්ලීස්...
 

ඈ මං දිහ බැලුව.. ඔයා මෝඩයෙක් කියල දන්නව. ඒත් ඔච්චර මෝඩයි කියල දන්නෑ..
 

ඇත්ත.. මාත් දන්නෙ දැං තමයි... සොරි ෆො දැට්..
 

ඩෝන්ට් ඩූ ලයික් දිස් අගේන්.. එවර්.... ඈ මගෙ පපුවට තුරුළු වෙන ගමන් කිව්ව.

ඒ ඇස් වල කදුළු.. කිරිල්ලියක් වගේ සන්තෝසෙන් හිටිය ඈව ඇඩෙව්ව එකට මං මටම සාප කරගත්ත.
 

නෑ කවදාවත්ම නෑ.. ඒ ගෑණීට නෙවෙයි වෙන කිසිම ගෑණියෙක්ට බෑ ආයෙ මගෙ ඔළුව ඇතුලට එන්න. රත්තරං ළග තියෙන්නම ඕන තබක්ක අදුන ගන්න. ඒක තේරෙන්න මට සෑහෙන කල් ගියා...
 

ඇගෙ හිස මත හාදුවක් තියන ගමන් මම කිව්වෙ පුපුරන්න එන කදුළු නවත්ත ගන්න හදන ගමන්.
 

මටවත් බැයිද... ඒ කටහඩේ තිබ්බෙ ආදරේ හිතෙන නෝක්කාඩුවක් එක්ක දුක මුහු වුණ මුක්කන් ගතියක්.
 

ම්ම්ම්.. බලමු නේ.. ලස්සන සුදු මැණිකෙ කෙනෙක් ඉන්නව හිතේ රටා තියන.. එයාගෙං අහල බලන්න වෙනව.. කමක් නෑ නේහ්...
 

එතකොට ආදරේ කරන්න දන්න පිරිමිත් ඉන්නව නේ... එහෙම කියාගෙන මගෙ පපුවට පාරක් ගහන ගමන් ඈ මාව තවත් තදින් තුරුළු කර ගත්ත

                                                      -ඉවරයි-