මහා ගින්නක වියරුවට එරෙහිව : The Lost Bus

2025 අවුරුද්දේ නිකුත් උන තවත්  චිත්‍රපටයක් තමයි The Lost Bus කියන්නේ.  චිත්‍රපටය අධ්‍යක්ෂණය කරන්නේ The bourne series, United 93, Captain Philips, Bloody Sunday වගේ චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂණය කළ Paul green grass විසින්. මේ චිත්‍රපටයට පසුබිම් වෙන්නේ 2018 අවුරුද්දේ කැලිෆෝනියාවේ සිද්ධ උන "Camp Fire"  කියන නමින් ප්‍රසිද්ධ ලැව් ගින්න පාදක කරගෙන. මේ චිත්‍රපටය නිකුත් වෙන්නේ Apple TV ඔස්සේ. ඒ වගේම සීමිත දර්ශන වාර කිහිපයක් සිනමාශාලාවලටත් ලැබුණා. මේ චිත්‍රපටයට ජාත්‍යන්තර  සිනමා දත්ත දර්ශකයෙන් වගේම රොට්න් ටොමැටෝස් විචාරක අඩවියෙනුත් ඉහළ පැසසුම් හිමිවෙලා තියෙනවා.

කෲරත්වයේ මහා පා ගමන : The Long Walk

~Minor Spoiler Alearts~

The Long walk චිත්‍රපටයෙ වෙබි පිටපත පහුගියදා නිකුත් කෙරුණා. ලංකාවෙ සිනමාහල් වල සීමිතව තිරගත වුණ  හින්දා මේක බලන්න වුණේ නං පුංචි තිරේ තමයි. චිත්‍රපටය ගැන කතා කරන්න කලිං ඊට පසුබිම් වුණ පොත ගැන ටිකක් බලල ඉමුද?

උත්පත්ති - GENESIS

         

පසුගිය දින කිහිපයම ගත වූයේ පොතක් කියවීමට නොහැකි වීමේ සාංකාවකිනි. ඊට ඉසිඹුවක් නොලැබීමේ සෝතාපයෙනි. ඉදින් ලද පළමු අවස්ථාවේම අතට හසුවූ පොත කියවන්නට සිතීම අහම්බයක් නොවන බව සිතමි. පොත අතට ගත්තේ බොහෝ බලාපොරොත්තු පෙරැදිරිව බව කිව යුතුමය. හේතුව නම් ස්වර්ණ පුස්තකය සඳහා මෙන්ම රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මානය සඳහා ද දෙවර්ෂයක දී කෘතීන් ද්වයක් සඳහා සුදුසුකම් ලැබීම මෙන්ම ප්‍රවීණ කතුවරයෙක් ලෙස සැලකිව හැකි වීමද විය යුතු බව සිතමි.

පා ගමන් වන්දනාව, දන්සැල්, ඇබ්බැහිකම් සහ නොහොබිනාකම්.

        

ඉටිපහන් දැල්වීම පිණිස

ඒ.. මගේසා.. මගේසා.. අංගේ.. අංගේ .. අර.. අර නඩන්ද වාර ආකල්.. (පයින් එන අය) අපේ රියදුරා පෙන්නුවෙ අපහසුවෙන් වගේ ඇවිදන් එන කිහිප දෙනෙක්. පාවහන් නැතිව රිටක වාරුවක් විතරක් අතේ තියාගෙන, සියලු බඩු බර බැක් පැකයකට භාර දීල ඒ බරිනුත් හෙම්බත් වෙලා කොරගහමින් වගේ බොහොම වෙහෙසට පත් වුණ මුහුණින්, ඒත් සිනහවෙමින් හරියට රටක් රාජ්ජයක් දිනුව වගේ, සතුටින් සුරුවම දිහාට ඇදෙන අය දිහාවෙ බලපු මට ඒ මිනිස්සු ගැන ඇතිවුණේ ගෞරවයක්.

වෙහෙස නිවන දේශීය ඖෂධ, කටගැස්මට මාලු සහ අතිහිතේෂීවන්තයෝ

   

මරඳ මඩු සිද්ධස්ථානය

මේ දවස් ටිකේම අපි ඉන්නෙ මඩු සිද්ධස්ථානයෙ තාවකාලික නවාතැනක. හරි විදිහට කියනව නං තාවකාලික කාර්යාලයක. අවුරුද්දෙ අනිත් දවස් වල මන්නාරම ඉදන් අපේ රාජකාරි කරන අපි මන්නාරම කාර්යාලය එක් නිලධාරියෙක් ට පමණක් සීමා කරල මඩු සිද්ධස්ථාන භූමිය වෙත විතැන් වෙලා ඉන්නෙ. හරි විදිහට බැලුවොත් මන්නාරම කාර්යාලයෙ එදිනෙදා රාජකාරි නිසි පරිදි සිද්ධ විය යුතු වුණත් නිලධාරීන් ගේ හිඟය නිසා වඩාත් වැදගත් සහ අත්‍යාවශ්‍ය ලෙස සලකලා මඩු සිද්ධස්ථාන භූමිය වෙත පැමිණිලා අපේ රාජකාරි සිද්ධ කරනව. (මඩු භූමියේ කටයුතු ගැන වෙනම ලිවිය යුත්තක් සහ මේ වගේ දුවන ගිරි සටහනකින් එය කළ නොහැකි නිසා ඒ ගැන පසුවට)

පරිවර්තන - සන්තෘෂ්ටියේ ඉසිඹුව - A moment of happiness - By Mewlana Jalaluddin Rumi

සන්තෘෂ්ටියේ මොහොතක්ය,

ඔබ හා මම, ආලින්දයෙහි වාඩි ලා සිටින

දැකුමෙන් දෙදෙනෙක්ව හඟින, එක් ආත්මයක් හිමි

ඔබ සහ මම,

පොත් කියවීම්, පොත් පෙරලීම්, සහ ඇබ්බැහිකම් - A Bookaholic's Memory.

         

පොත් කියවීම සහ පොත් එකතු කිරීම ගැන පහුගිය දවස් වල ලොකු සංවාද ගියා. සමහරක් එව්ව ෆේස්බුක් අවකාශයේත් කිහිපයක් බ්ලොග් අවකාශයේ ලියැවුණා. එකක් හෙල්මලී අක්කත් අනික චේජනා ත් තව කොෆී ටේබල් පුස්තකයක කතාවක් සහ අනු කතා කිහිපයක් ගැන පෝස්ටු කිහිපයක් නිමල් අයියත්, තවත් පොත් කතාවක් අජිත් අයියත් ලියල තිබුණ.(මඟ හැරුණ ඒවා තිබේ නම් අමතක වීම නිසාම පමණත් බවත් කිසියම් හෝ ආකාරයකින් තේරීමක් නොකළ බවත් පවසමි.) ඒ පෝස්ට් අතර රසබර කමෙන්ට්ස් බර තොගයක්  තිබුණ.  ඒ දවස් වලම මමත් රැල්ලට වගේ එකක් ලියන්නං කියල හිතාගෙන හිටියත් ඇත්තටම පහුගිය දවස් වල තිබුණ කාර්යය බහුලතාවය නිසා පෝස්ටුවක් ලියන්න තියා පෝස්ටුවක් කියවන්න වත් වෙලාවක් ලැබුණෙ නෑ. ඉතිං රැල්ලෙන් වෙරළ හේදිලා ගිහිල්ල සිප්පි කටුත් මතු වෙලා තියෙන වෙලාවක වුණත් හිතේ තිබුණ දේවල් ටික නොලිව්වොත් අපරාදයක් කියල මට හිතුණ. ලිවීම අතින් මම කම්මැලියෙක් නිසා ලිවීමක් ගැන මම කතා කරන්න යන්නෙ නැතත්, දැං මන්දගාමී වෙලා තිබෙන නමුත් පූර්වයෙන් හොඳ පොත් ගුල්ලෙක් වුණ නිසා  ඒ ගැන යමක් ලියන්න හිතුව.

තොරතුරු අවශ්‍යතාවය සහ ජනයා ගොනාට ඇඳගැනීම හෙවත් බොම්බිලි මාකට් වීම.

       
 හුඟක් අයට අනුව මේ වෙද්දි ලංකාව ඇතුලෙ එක එක  විපරීත දේවල් සිද්ධ වෙනවනේ. ඒත් ඇත්තටම ඒ දේවල් අඩු හෝ වැඩි වශයෙන් අතීතයෙත් සිද්ධ වුණා. නමුත් ඒ ගැන දැනගත්තෙ සීමිත පිරිසක්. හේතුව තමයි කට කතා වලට හෝ කවි කොල වලට යන්න පුළුවන් සීමා සහිත දුර. ඊටත් වඩා අනූව දශකය සහ ඊට පෙර, ඇත්තටම බැලුවොත් දෙදාහ දශකයේ මුල කොටස සහ ඊට පෙර කිව්වත් ලොකු වරදක් නෑ. පත්තර හෝ ගුවල් විදුලියෙන් හෝ රූපවාහිනිය මාධ්‍ය කොට ගෙන ගොසිප් වර්ගයේ පුවත් වල ප්‍රචාරණයේ අවම භාවය. සහ යම් මායිම් ඇතිකරගත්ත සදාචාරාත්මක සලකුණු.

ලියාගන්නට බැරිව ලතැවුණු එකම එක දිග පුංචි කවියක් … - ii

 "පසුගිය සතියෙන්…"

….මා වෙත පුරුදු සුවඳ දැඩිවම දැනෙමිනි. ආපසු හැරී බැලුවෙමි.. එකෙණෙහිම ඒ මා පසු කර ගිය ඒ සුවඳ හිමි තැනැත්තියද මා දෙස බැලූවාය..

ඒක තත්පරව.. ඒ ඇස් මා ඇස් සම්මුඛ වූයේ විමතිය මුසු විසල් දෙනෙතක් මා දෙස බලා උන්නීය..

දි..ලූ..

ස‌..හේන් අයියා..

    මා දෑස ආවරණය කර මෙතෙක් වේලා විරාජමානව රැඳී උන් අව් කණ්ණාඩිය මා අතට ආයේ කෙසේ දැයි නිනව්වක් නැතිය..මා ඒ රන් සියපතක් මෙන් ස්වර්ණීකෘත මුහුණ දෙස බලා උන්නේ සිහි සන් නොමැතිව සේය..

ලියාගන්නට බැරිව ලතැවුණු එකම එක දිග පුංචි කවියක් ...

තුන් මහල් කාර්යාල සංකීර්ණයේ දෙවන මහල කරා වූ පියගැට ගැනෙමින් තිබිණ.

ක්ලැං..

කාර්යාලීය වේලාවන් හි කෙටි පණිවුඩ පැමිණිම මා හට බෙහෙවින් දුර්ලභ වූ දෙයක් නිසා මා අත දකුණත් සාක්කුවේ සිරව සිටින දුරකථනය වෙත ගියේ නිරායාසයෙනි. වට්ස්ඇප් පණිවුඩයක් ආ බව හඟවමින් කුඩා ප්‍රමාණයේ වට්ස්ඇප් ලෝගෝව තිරය මත රැඳී තිබිණ.. ආදි ශිෂ්‍ය සංගමයේ නිල වට්ස්ඇප් සමූහයේ නාමය දුටු වනම බලාපොරොත්තු කඩවීමක් සිදු වූවද අතට ගත්තු එකේ ඔන්නොහෙ බලපං යැයි අභ්‍යන්තරයේ උන් මොකෙක්දෝ එකෙක් මුර ගෑයෙන් පණිවුඩ අන්තර්ගතය දෙස නෙත් යොමු කලේ උවමනාවට එපාවටය.