මගෙ සුසුමක් වැදී වෙන්නැති දුවේ කළුගල හෙලවුණා...

                                                         

                                                        හැම අම්ම කෙනෙක්ම බලන්නෙ ඒ අම්මගෙ ළමයි කොහොමද අහස අල්ලන්නෙ කියල... ඒ දවස එනකන් ඒ අම්මල කොයි තරං ආසාවෙන් ඉන්නවද... ඒ දවස උදා වුණ අම්මල කොයි තරං සන්තෝස වෙනවද...ඒත් මොකක් හරි කරුමෙකට ඒ ලස්සන මොහොත ඒ රත්තරං නේත්තරා වලට දකින්න  නොලැබුණොත් කොයිතරං දුකක් දැනෙයිද....? මොන මොන දේවල් හිතෙයිද....? ඒ අත්දැකීම ඒක විදපු අම්මලම තමා දන්නෙ... මමත් එහෙම අම්මෙක්.....

                                                            මම ඩිංගිරි.... අපෙ උන්දැ නැතිවෙලා අදට හත් පෝයකුත් ගෙවිල... දාසක් දඩයමේ යනව කියල ගියා. ගියා ගියා මයි අද වෙනකං කිසිම හා හෝවක් නෑ... චිත්‍රකූටය නැත්තං සිංහගිරිය පේන ඉසව්ව තමා මගෙ ගෙදර... කාශ්‍යප රාජෝත්තමයො කොහොම මේ ගල උඩ ඉන්නවද කියල හිතුණ කාලයක් තිබුණ... ඒත් දැං දන්නව ඉන්නෙ කොහොමද කියල... මං දෑහින්ම දැක්ක මගෙ ලොක්කිට පිං සිද්ධ වෙන්න... අනේ මගෙ අහිංසකී.... කාශ්‍යප රාජෝත්තමයානන්ට හාංදුරු ගොල්ල අකමැතී කියල එක පාරක් අපේ මායිය කියනව මං අහගෙන... වැඩියෙක්ම මහාවිහාරෙ ඇත්තො... කාශ්‍යප කියන්නෙ සිංහල යක්ෂ ලෙයට නෑකම් කියන රජ කෙනෙක් හිංදලු එහෙම... ඉතිං අපි ආඩම්බර වෙන්න එපැයි මගෙ දෙයියෝ..... කියල මං කියනකොට අනේ බං උඹයි මමයි දන්න රාජ්ජ පාලනේ .....කියල දකුණතේ ඇගිලි දෙක තොල් අස්සට රුවං රතුම රතු බුලත් කෙල පාරක් විද්දෙ මහ දැන මුත්තෙක් වගේ...

ළමයින්නෙ තාත්ත නැතිවෙලා පෝය තුනක් විතර ගියා කියල තමා මතක.... එක දවසක් උදෙන්ම....

කෝ තිගෙ මිනිහ....

ඒ මනුස්සය ආගිය අතක් නැතිව අදට තුං පෝයක් විතර වෙනව ආයිබොවංඩ...මං අපේ පරුමක ඇත්තංටත් පැමිණිලි කොරාලයි තියෙන්නෙ...

හා.. හා එහෙමද.... අපි මේ මහ රජ්ජුරුවන් වහන්සෙගෙ පයිංඩ කාරියකට මේ අහ ගෑටුවෙ...

කාශ්‍යප රාජෝත්තමයානන් වහන්සෙගෙ පයිංඩ කාරියකටය කීව... දෙයියො බුදු වෙන්න මේ බලුගැත්තිගෙන් ඒ උත්තමයට තියෙන කාරිය මොකද්දෑ...

තිගෙන් ඒ උත්තමයට ඇති වැඩක් නෑ බොල....

දාසක් දඩයමේ යනකොට වැවේ එබෙන්න ගිහින් උන්න තිගෙ දෝණිව දැකල... ඒ උත්තමයට හිත ගිහිල්ල බොල... ඒ ඇත්තිව බිසව කරල මාළිගාවට කැන්දන් යන්න කියල තමා අපිව එව්වෙ...

දෙයියෝ බුදු වෙන්න... අනේ මගෙ දෙයියො... ඒකි තාම ගෙට වෙලා වැඩි දොහක් නෑ නොවැ... කැකුළු එකී...

තෝ කොහෙද බොල ඒ දෙයි උත්තමයන්ට උඩිං යන්නෙ...

දෙයියෝ බුදු වෙන්න මේ බලු ගැත්තිට අනුකම්පා කරන්න හොදයි... මම ....

ඇති තිගෙ අදෝනාව...නවත්තපිය ඕක... අද ඉදන් තොපිත් රාජ සබාවෙ උරුමක්කාරයො බොලව්... ඒයි 

සගුන.... මෙහෙ වර...

අවසර...

මෙන්න මේ ඇත්තිට එවපු තෑගි බෝග ටික ඇතුලෙන් තිබ්බ නං....

එහෙමයි...

අනේ ඇත්තො...

තිට නවත්තගන්න නේද කිව්වෙ.... වහපිය කට... මේව රාජ අණ බොලව්... ඒව කඩකරල තොගෙ පවුලම අපායට දක්කන්නද අපිට කියන්නෙ... කට වහපිය...

ඔය පල්ලැක්කි කරයන්ට කිය දොරකොඩට ඔය පල්ලැක්කිය ගේන්න කියල... උත්පලා....

අවසර...

අර ගෙනාපු සළුපිළි ආභරණ ගෙනත් අර ඇත්තිව සරසපං......

එහෙමයි....

                                                 උං එදා මගෙ අහිංසකීව බලෙන් ඒත් හරි මහේසාක්‍ය ලීලාවෙන් කැන්දං ගියා.... මගෙ හිත කොයිතරං ඇඩුවද කියල මට වත් නිච්චි නෑ.... ඔව්.... රාජාභරණ සළුපිළි ඇන්දුවාම ඒකි අග බිසවුන්නාන්සෙ පරාදයි.... ඒත්.....

                                                ඊට පෝය කීපෙකට පස්සෙ ආයෙත් රාජපුරුසයො දොරළග හිටිය...උං මාව කැන්දං මාළිගාවට ගියා... මං මගෙ හිච්චි එකීව හංගල ගියෙ කාටවත් හොයාගන්න බැරිවෙන්න... මට බෑ ඒකිවත් නැතිකරගන්න...

අම්මෙ....

      දෙයියනේ මේ මගෙ ලොක්කිද....??? ඇග පිරිල ඇවිත්... රත්තරං පාටයි.... පිදුරංගල විහාරෙ තියෙන දිව්‍යාංගනා රූපයක් වගෙයි...  අනේ මගෙ අහිංසකී.... ඒකිගෙ කැකුළු ඇගපත මෝරල තෙල් පාට වැටිල...

චිත්‍රකූටෙ ඇදල තියෙන ඒකිගෙ චිත්‍රෙකුත් පෙන්නුව... ඔව් මගෙ එකී තමා එතන ලස්සනම... හරියට රන් කරඩුවක් තිබ්බ වගේ....

මං අඩන්න ඕනද....??? හිනා වෙන්න ඕනද....??? ඒකිව අන්තිමේට දැකල පෝය ගාණක්ම ගෙවුණ ඒත් තාමත් මං ළග ඒකි දැවටෙනව වගේ... මේ ගේ මුළුවාස්සං දුවනව වගේ...

එදා ඉදං හිච්චි කෙල්ල ගෙයිං පිට බැස්සෙ නෑ... රාජපුරුසයො ඇවිත් ඒකිවත් කුදලං යයි කියල.... අක්කට වැඩිය ලස්සන මගෙ හිච්චි එකී.... අනේ ඒකීවත්............!!!!!!

මගේ පැදුරෙන් මිදී කෙල්ලට

වාසලට යන්නට වුණා...

අනේ ඒකිගෙ කැකුළු ඇඟ-කඳ

හැම වෙලාවෙම සිහිවුණා...

මාළිගාවෙන් අපේ ගෙපැලට

තෑගි බෝගත් හිමිවුණා...

සිහිල් ජල කෙළි-දුහුල් සළු පිළි

දුවට හිමි බව සැළවුණා...

මහා සීගිරි ගලේ මුදුනත

උඹේ රුව සිත්තම් වුණා..

එය බලන්නම හොරෙන් හවහක

මාත් එතනට ගොඩ වුණා...

කරඩුවක් වගේ උඹේ උඩුකය

අනෙක් වුන් මැද දිලිසුනා...

මගේ හුස්මක් ගැටී වෙන්නැති

දුවේ කළුගල හෙලවුණා......

පපුව ටික ටික මෙලෙක් වෙනකොට

එන්න වෙයි මං දන්නවා..

උඹේ දූවිලි සුවඳ තැවරුණු

පැදුර තාමත් තියෙනවා...

දැනුත් සීගිරි සිංහයා

කට ඇරන් ඉන්නව පේනවා...

ඒ ඉසව්වෙන් යද්දි මං

පොඩි කෙල්ල හංගා ගන්නවා.....

                                                  කවිය- මහින්ද ප්‍රසාද් මස්ඉඹුල

පසු සටහන... මෙය ලියා සවස පළකරන්නට සිතා ඩ්‍රාෆ්ට් කර තිබුණත් මට පෙර සදුමාල් මෙය පළ කර තිබුණි... ඒ හේතුවෙන් නැවුම් රසයක් ලභා දීමට නොහැකී වූවා නම් කණගාටු වෙමි....