කොල්ලා - Finally, The Worm Turns

          

             වැස්ස වහින්නට ඔන්න මෙන්න තිබියදී කඩයට ගොඩවුණා විතරය. ඔළුවට උඩිං ටක ටක ගා කැරකෙන ලොට ‌ෆෑන් කටුව කැරකුණේ හුළං ඕන නං සල්ලි දීපං කියන්නා සේ ය. හරියට කඩේ මුදලාලි වගේය. මුදලාලිත් ඉන්නේය. ඇති වැඩකුත් නැත්තේය. නැති වැඩකුත් නැත්තේය. මුදලාලි ඇතුවත් බැරිය. නැතත් අවුලක් නැත. ෆෑන් එකත් ඒ වගේය. මේ අංග දෙක හෝටලයට නොතිබුණා කියා වෙනසක් වන්නේත් නැති බව නම් විශ්වාසය. වැස්ස හින්දා ද කොහෙදෝ කඩේ ඇතුලේ තිබුණේ අමුතු උෂ්ණයකි. එළියේ සිසිලසක් රැදුණාට හෝටලය ඇතුලට එන්නට බැරිවා වාගේය. නැතිනම් කැමති නැතිවා වාගේය.

සුළු නොවන ප්‍රාතිහාර්යය මවනා දෙපාර්තමේන්තුව

         

අහම්බෙන් වගේ මේ අවුරුද්දෙ බුක් ෆෙයාර් එකට යන්න හම්බුණාට කලිං අවුරුදු වල වගේ මොනව ගන්නද, මොනව කරන්නද කියල කිසි අදහසක්, කිසි සැලසුමක් තිබ්බෙ නෑ කියල කියන එක තමා හරි මං හිතන්නෙ. මොකද මේ අවුරුද්දෙ බුක්ෆෙයා යන්න අදහසක් තිබ්බෙම නෑ. ෆේස්බුක් එකෙන් ඉඳ හිටල පොත් ගැන දැක්කට ඒක කවද හරි ගන්නව කියල හිතුවට, හැමදාම වගේ කම්මැලි කම හින්ද ඒ පොත් වල නමක් වත් සටහන් කරල තියා නොගත්ත එකේ බරපතල කම තේරුණේ ප්‍රදර්ශනය පැත්තට ගියාම. ඒ වගේම කාලෙකින් බුක්ෆෙයා එකේ  දැක්ක ලොකුම සෙනඟ කන්දරාව එදා දැක්ක කියල කියන්න පුළුවන්. පුරුදු විදිහට නැතත් පොත් කුටි අතරෙ තෙරපි තෙරපි සැරි සරන ගමං, ගන්නං කියල හිතං හිටපු, ගන්න ඔ්න කියල හිතපු, කාලයක් තිස්සෙ හොයපු සමහර පොත් දැක්කත් කවදාවත් නැතිව ලෙල්ලටම හිඳිල තිබ්බ සාක්කුව නිසා පොත් ගත්තෙ බොහොම පරිස්සමෙන්. ඔන්න ඔය වගේ පොත් කුටි අතර කරක් ගහනකොට තමයි විදර්ශන පොත් කුටියෙ තිබිල හෙල්මලී ගුණතිලක‌ගෙ සුළු ප්‍රාතිහාර්ය දෙපාර්තමේන්තුව මුණ ගැහෙන්නෙ. 

කඩා හැලෙනා තරු

අදුනන මුහුණු 

නාදුනන ලෙස මුණගැහෙයි

සිහින් මන්දස්මිතයක් පාව එයි.,

ලේ වවුල්, නරවෘක පරම්පරා තෝම්බුව

         මේ     දවස් වල ලියන්න කියල ඉඳගත්තට ලියන්න කියල කිසි දෙයක් ඔළුවට එන්නෑ. අර සුප්‍රසිද්ධ රයිටර්ස් බ්ලොක් ලෙඩේ වැළඳිලද මංද. සෑහෙන්න වතාවක් ට්‍රයි කරලත් බැරි වුණ නිසා මං බලපු මූවි එකක් ගැන කියන්න හිතුණ. මහ ගොඩක් නෙවෙයි. මේ දඩෙං බේරෙන්න වගේ. නැත්තං අර ලේ උරා බොන වවුලයි, ඉපදෙද්දි වත් කෙස් ගහක් ආසාවට තිබ්බෙ නැති තට්ටයයි මගෙ ඉතුරු කෙස් ටිකත් ගලවනව. 

ලොරියක්, උන්මත්තකයෙක් සහ පඹයෙක්

             

         ඒ වෙලාවේ වෙලාව හවස පහට විතර ඇති.  මම  වැඩ ඇරිලා ගෙදර යන්න බස් එකක් එනකන් බස් හෝල්ට් එකට වෙලා බලාගෙන හිටියෙ.  එතකොටම තමයි මම ඒ මනුස්සයව දැක්කේ.   හොඳට දැකලා පුරුදු මූණක් කියලා මට දැක්ක ගමන්ම හිතුනා. ඒත් මම එක පාරටම නිගමනයකට එළඹෙන්න හදිස්සි නොවී නිවිහැනහිල්ලේ වුණත් බොහොම කුතුහලයකින් ඒ මූණෙ අයිතිකාරයා දිහා බලාගෙන කල්පනා කළේ මේ කවුරු වෙන්න පුළුවන්ද කවද්ද මම මේ මනුස්සයාව දැක්කේ කියන එක ගැන.  පාර යන එන මිනිස්සු දිහා බල  බල ඒ අයට අත දික් කර කර අත දික් කරන ගමන් මැණික් කටුව ලඟින් අත හොල්ලමින්  අසරණ බව පෙන්වන ගමනක යෙදී හිටපු ඒ මුහුණුවර මට අමතක වෙන්න විදිහක් නෑ. එතකොටම තමයි මට ඒ මූණෙ අයිති කාරයා මතක් උනේ හරියටම කිව්වොත් කවුද ඒ වයසක මනුස්සයා කියලා අඳුර ගත්තේ. 

වීණාවක් රැගෙන ගිය දරුවා

 

                            ඉස්සරෝම කියන්න ඕන මේ සටහනෙන් කියවෙන පොත කියවන්න අංශු මාත්‍රයක  අදහසක් වත් මට තිබුනෙ  නෑ කියල.  මොකද කියනව නං මේ පොත දකිනකං මෙහෙම පොතක් තියෙනවද කියල වත් මම දැනගෙන හිටියෙ නෑ.ඒත් අහම්බෙන් වගේ  අත් දෙක උඩටම කඩං වැටුණ පොතක් කියවනව ඇර මොනව කරන්නද කියල හිතාගෙන තමයි මේක කියවන්න ගත්තෙ. හැබැයි ඒ පිටු දෙක තුනක් පෙරලෙනකං විතරයි. ඊට පස්සෙ පිටු පෙරලෙන්න ගත්තෙ මටත් නොදැනිම වගේ කිව්වොත් තමයි හරි.

කාල නදිය දිගේ සුර අසුර යාමයේදී වියැකෙන කුර හඬ සොයා

       

         නෝබට් අයගමගේ නම් සූර කතන්දර කරුවාගේ නවතම ලියමන කියවා අවසන් කළා පමණය. මා විසින් 2023 වර්ෂයට කියවා අවසන් කළ ප්‍රථම ස්වතන්ත්‍ර නවකතාව ලෙස “කුර හඩෙකි වියැකෙන” සඳහන් කළ හැකිය. නවකතාවක් ලෙස බිම නොතබා කියවන්නට සිත් දෙන  “කුර හඩෙකි වියැකෙන” කෘතිය වේගවත් කියවීමක් නිරායාසයෙන් ඉල්ලා සිටින "පේජ් ටර්නිං" පන්නයේ ලා අනායාසීව තැබිය හැකි නවකතාවකි.