වීණාවක් රැගෙන ගිය දරුවා

 

                            ඉස්සරෝම කියන්න ඕන මේ සටහනෙන් කියවෙන පොත කියවන්න අංශු මාත්‍රයක  අදහසක් වත් මට තිබුනෙ  නෑ කියල.  මොකද කියනව නං මේ පොත දකිනකං මෙහෙම පොතක් තියෙනවද කියල වත් මම දැනගෙන හිටියෙ නෑ.ඒත් අහම්බෙන් වගේ  අත් දෙක උඩටම කඩං වැටුණ පොතක් කියවනව ඇර මොනව කරන්නද කියල හිතාගෙන තමයි මේක කියවන්න ගත්තෙ. හැබැයි ඒ පිටු දෙක තුනක් පෙරලෙනකං විතරයි. ඊට පස්සෙ පිටු පෙරලෙන්න ගත්තෙ මටත් නොදැනිම වගේ කිව්වොත් තමයි හරි.

        කරුණාකරන්ගෙ මතක වන්නිය, ප්‍රමිලා ප්‍රදීපන් ගෙ පුවක් අත්ත, තමිලිනී ගෙ තියුණු අසිපතක සෙවණ යට, නිරෝමි ද සොයිසාගෙ ටැමිල් ටයිග්‍රෙස්  වගේ පොත් කීපයක් ඇර ලාංකීය දමිළ නිර්මාණකරුවන්ගෙ පොත් කියවල නැති තරං. සිවානන්දන්ගෙ මතක මිය ඇදුණ සද අවුරුදු දෙක තුනක් තිස්සෙ නොකියවී තියෙන්නෙ ඒ වගේ පොතක් එක දිගට කියවං යන්න තරං විවේකයක් නැති හින්ද. ඒ ඇරෙන්න සෙන්දිවේල් ගෙ වඩුක්කෝට්ටෛ සිට මුලතිව් දක්වා හෙව්වත් හම්බුණේ නෑ. ඔන්නොය අව්වස්සෙ තමයි දීපචෙල්වන් ගෙ ස්මරණ ශිලාවත හම්බෙලා ඒකත් ඇරං එද්දි  මල්ලි මේකත් කියවල බලපං කියල ඒ බුක් ස්ටෝල් එකේ හිටිය ප්‍රියමනාප මැතිතුමන් විසින් “වීණාවක් රැගෙන ගිය දරුවා” එක්ක යන්න දුන්නෙ.

        දමිළ භාෂාවෙන් නිර්මාණ කරණයේ යෙදෙන ලේඛකයන් දස දෙනෙක් විසින් රචනා කරන්නට යෙදුණ කෙටි කතා දහයක එකතුවක්,  “වීණාවක් රැගෙන ගිය දරුවා” නමින් මුද්‍රණය වන්නේ ජී.ජී සරත්  ආනන්ද මහතා ගෙ පරිවර්තන ප්‍රයාමයක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස. පරිවර්තනයේ ඇති සුමට බව නිසාමදෝ පොතෙහි ඉදිරිපත් වන කෙටිකතා කිහිපය බොහොම බරසාරෙට හදවතට ආමන්ත්‍රණය කරන්නට සමත් වෙනව.

        මේ සටහනේ එකම අරමුණ මේ  පොත  කියවන්න යැයි ඔබට යෝජනා කරන  එක වුණත් පොතේ අන්තර්ගතය ගැන යම් කෙටි සටහනක් තබන්නට හිතුණ. කොහෙත්ම මේක රිවීව් එකක් නෙවෙයි කියල හිතුවට කමක් නෑ කියලත් මම යෝජනා කරනව.

        මේ කෙටිකතා සංග්‍රහයෙ එන කතා අතරින් වැඩිපුරම මගෙ සිත සසල කළේ “අවසන් ගෞරවය” සහ “වීණාවක් රැගෙන  ගිය දරුවා” යන කෙටි කතා දෙක නිසා ඒ ගැන ඉස්සරෝම යමක් සටහන් කරන්න හිතුව. පශ්චාත් යුධ සමය පසුබිම්ව නිර්මාණය වන එම කෙටි කතා දෙකටම පාදක වෙන්නෙ කුඩා දරුවන් දෙදෙනෙක්. යුද්ධය දරුවන්ට කොහොම බලපාන්න ඇතිද, අවසාන ප්‍රතිඵලය මොන වගේ වෙන්න පුළුවන්ද. ඒ දරුවන්නේ අපේක්ෂා මොනවද කියල සිතන්නට බලකරන, සහකම්පනයක් ජනිත කරවන කතා දෙකක් විදිහට මම “අවසන් ගෞරවය” සහ “වීණාවක් රැගෙන  ගිය දරුවා” සලකනව. කියවල අවසන් වෙලත් බොහෝ වෙලාවක් ගත වෙලා තිබුණත් මගෙ හිත වැඩියෙන්ම ප්‍රකම්පනය කළේ මේගවණ්නන් ද නැතිනම් වරදන්ද කියල මම තාම  කල්පනා කරනව.

        “වන්දි මුදල් චක්‍රය” කෙටිකතාවත් යුද්ධයට පසුව දිගහැරෙන සිදුවීමක් ලෙස නිරූපණය වෙන්නෙ සැබෑ අත්දැකීමක් බවට වන සඳහනක් සහිත පොල්ලකින් පාඨකයාගෙ ඔළුව මැදටම පහර දෙමින්. ලංකාවේ ජිවත් වන තවත් සුළු ජනකොටසක් නි‌යෝජනය කරන වයසක  පුද්ගලයෙක් අනුභූත වන මෙම කෙටිකතාව ඔහුගේ ආබාධිත බව හේතුවෙන් රජය විසින් ලබා දෙන ආධාරයක් ගැනීමට කරන උත්සාහයක් කෙටිකතාව පුරාම, පාඨකයා තුළ තරහව ශෝකය කරුණ රසය ආදී හැඟීම් ඇති කරමින් ඒ තුළ අතර අතරමං කරමින් ගලා යයි.

        කඳුකර දමිළ ප්‍රජාව නිරුපණය කරන “කන්‍ය අරණ” සහ “කඩදාසි ප්‍රජාව” කෙටිකතා අව වරප්‍රසාදිත සුළු ජන කොටසක් ලෙසට ඔවුන් ලැබූ සැලකිල්ල නිරූපණය කරමින් ගලා යන්නේ සියල්ලෝම මිනිසුන් වන සමාජයක උපන් බිමක් හෝ එහි අයිතියක් හෝ නැති ඔවුන්ගේ මානව අයිතීන් පිළිබඳ සාකච්චා කරන්නට බලකරමිනි. මැතක් වන තුරු ඔවුන්ගේ ජාතික හැඳුනුම්පත් අංකය අගට එක්ස් අකුර තිබූ බවට ඔබට පවා මතක ඇතැයි සිතමි.

        “දුක හිතුණා රත්තරනේ” සහ “වීදි පරඬැල්” කෙටිකතා ද්වය ඒවායේ තේමාවෙන් පාඨකයාට ආගන්තුක නොවූවත් ඉදිරිපත් කිරීමේ ශෛලිය ද කතා කීමේ ලා කතුවරයා දක්වන සුහුරු බවද නිසා අපූරු රසයක් ජනිත කරන්නට සමත් බව ද සඳහන් කළ යුතුය.

        “ගච්චාමි” කෙටිකතාව පසුගිය කාලයේ ලංකාවේ ආන්දෝලනයට තුඩු දුන් සිදුවීමක් වූ බුදු රුව පච්ච කොටා ලංකාවට ආ සුදු ජාතික කාන්තාව ප්‍රස්තුත  කොට ලියන ලද්දක් ලෙස සැලකිය හැක.

        එසේම තහනම් ප්‍රේමයක් ගැන කියන “අශෝක උයන්” කෙටිකතාව ද වෙනස් ඉදිරිපත් කිරීමක් සහිත කතාවක් සේම කෙටිකතා සංග්‍රහයට විවිධත්වයක් ඇති කරන ලද කෙටිකතාවක් ලෙස සැලකිව හැකිය.

        මේගවණ්ණන් ලා වරදන් ලා අබ්දුල් ලා නල්ලසාමි ලා සුප්පෛයලා පුෂ්පමාලා ලා නිසා බරවුණ හිත හෑල්ලු කරන්නටම දෝ දස  වන කතාව ලෙස එකතු කර ඇති  “ලස්සන ම දවස” කෙටිකතාව මනා හාස්‍යය යක් ජනිත කරවන්නට සමත් වූ කෙටිකතාවකි.

        සහෝදර ප්‍රජාවන් ලෙස වෙසෙන ඔවුන් ගේ සිතුම් පැතුම් අපට ද, අප සිතුම් පැතුම් ඔවුන්ටද කෙතරම් ආගන්තූක ව ඇති ද, මිනිසුන් ලෙස අප කෙතරම් එකිනෙකාට ආගන්තුකද යන මානව හැගීම් ජනිත කරවන්නට සමත් කෙටි කතා කිහිපයකින් සමන්විත “වීණාවක් රැගෙන  ගිය දරුවා” කෙටිකතා සංග්‍රහය බොහෝකලකින් කියවූ වෙනස්ම මතවාදයක් ජනනය කරන කෙටිකතා සංග්‍රහයක් ලෙස දකිමි.

වීණාවක් රැගෙන ගිය දරුවා - ලාංකේය දෙමළ කෙටිකතා

පරිවර්තනය - ජී.ජී සරත් ආනන්ද

ප්‍රකාශනය - කඩුල්ල පබ්ලිකේශන්

පිටු -127

මිල - රු. 1000.00

වීණාවක් රැගෙන ගිය දරුවා හොයන්න ගිහිල්ල අමතක වුණ දීපචෙල්වන්ගෙ  “ස්මාරක ශිලාවත”ත් පැත්තක. සමහර වෙලාවට ඒක කියෙව්වමත් මොනව හරි කුරුටු ගෑවෙන්න පුලුවන්. එහෙම වුණොත් බලමු