ඉස්සරෝම කියන්න ඕන මේ සටහනෙන් කියවෙන පොත කියවන්න අංශු මාත්‍රයක අදහසක් වත් මට තිබුනෙ නෑ කියල. මොකද කියනව නං මේ පොත දකිනකං මෙහෙම පොතක් තියෙනවද කියල වත් මම දැනගෙන හිටියෙ නෑ.ඒත් අහම්බෙන් වගේ අත් දෙක උඩටම කඩං වැටුණ පොතක් කියවනව ඇර මොනව කරන්නද කියල හිතාගෙන තමයි මේක කියවන්න ගත්තෙ. හැබැයි ඒ පිටු දෙක තුනක් පෙරලෙනකං විතරයි. ඊට පස්සෙ පිටු පෙරලෙන්න ගත්තෙ මටත් නොදැනිම වගේ කිව්වොත් තමයි හරි.
පහුගිය සතියෙන් මේ වගේ ඉඩ තිබ්බ දවසක් මතකවත් නෑ.
පොඩි දවස් වල බස් එකට නැග්ගේ පෝළිමේ ඉඳලාය. එහෙත් ක්‍රම ක්‍රමයෙන් කරඳඩු උස්මහත් වන විට, නැතහොත් ඉකමණින් ලොකු වන්නට වුවමනා වූ කාලයේ පෝළිමේ හිඳ බසයට නැඟීම යම් ලැජ්ජාවකට කාරණයක් වූවා මෙනි. ඊටත් ඉඳගෙන යාමට වඩා බස් එකේ හිටගෙන යාමටද, පාපුවරුවේ යාමට ද, පා පුවරුවේ යාමට බැරිනම් එතැන සිටුවා ඇති ආධාරක කණුවට හෝ හේත්තු වී යාමටද ප්‍රිය කරන කාලයකි ඒ. එහෙත් අපට ඒ අවස්ථාවන් ලැබෙනුයේ කලාතුරකිනි. අපට වඩා ලොකු අයියලා බස් එකේ ඉන්නේය. එක වරම ඒ වයසට පහළ වූවා සේ සිටින ඔවුන් අපට කුඩා හෝ අවස්ථාවක් දෙන්නට කැමති නැත. මේ හුජ්ජ කොල්ලො එනව මෙතන ෆුට් බෝඩ් යන්න. යැයි අපව පන්නා ගනී. එහෙත් කාලයක් යන විට අපිත් සුදු දිග කලිසම් අදින නාහෙට නාහන අයියලා බවට පත් විය .පෙර සිටි අයියලා අපට කල දේවල්, අපේ පසු පෙළටත් අඩු හෝ වැඩි වශයෙන් සිදු වන්නට ඇත. අද නං මතක් වන විටත් සිනහා උපදවන ඒ දවස් වල නැටූ නාඩගම් හා ඒ අනතුරුදායක හැසිරීම් වල ආසාවකට හෝ යෙදෙන්නට හිතක් නැත. ඒ එවන් අනතුරුදායක හැසිරීම් නිසා පසු ගිය කාලයේ සිදුවූ අනතුරු ගැන මාධ්‍ය හරහා දැනුවත් වීමද නැතහොත් ක්‍රමයෙන් මුහුකුරා යාම නිසාදැයි කිව නොහැකි වුවත් නිකමට හිඳගෙන මිසක් හිටගෙන වත් යාමට එතරම් කැමැත්තක් නැත.
 |
| මේ පිංතූර ඔක්කොම ගත්තෙ ශ්‍රී ලංගම බස් වියුණුවෙං. ලිංකුව මැද ඇති |
පේලේ කිව්වම කවුද නොදන්නෙ.. නේද. පාපන්දු පුරාවෘතයක් වන ඔහු හෝ ඔහු සම්බන්ද සිද්ධීන් අලා නිර්මාණය වී ඇති චිත්‍රපට බොහොමයක් තියෙනව. වර්තමාන බ්‍රසීල ඇමතිවරයෙක් වන ඔහු 1958 දි, ඒ කියන්නෙ පේලේට අවුරුදු 16 ක් වෙද්දි, බ්‍රසීලය දිනාගත් ප්‍රථම පාපන්දු ලෝක ශූරතාවය බ්‍රසීලය වෙනුවෙන් දිනා දීමට ප්‍රබල කාර්යය භාරයක් සිදු කළ ක්‍රීඩකයා යි. 1958 බ්‍රසීලයට සුවිශේෂ වෙන්නෙ පාපන්දු ලෝක කුසලානය බ්‍රසීලය විසින් ස්වීඩනය පරදවා ලබා ගැනීම විතරක් නොවෙයි. 1958 ලෝක ශූරතාවය තමයි යුරෝපියානු භූමියකදී යුරෝපීය නොවන රටක් පාපන්දු ලෝක ශූරතාවය දිනාගත් පළමු අවස්ථාව වෙන්නෙ.
"ඕහ්.. මම ශාරදා... අනික එයා බැන්දෙ ඔයාව නෙවීනෙ. අර මූකලං බස්ස නේ.. මොනවට හිතනවද. ඊටත් සත්‍ය ප්‍රේමවන්තයෙක් වගේ හැසිරෙන්න ඕන නං එයාගෙ හිත හැදෙයි කියල වත් හිතල ඔයා මේක කරන්න ඕන..."
ඈ උවනත බරපතල ස්වරූපයක් ආරූඪ ව ය. හාස්‍යමය සේයාවකුදු නොමැත්තීය. මා දෙස නෙත් අලවා බලා උන්නී මොහොතකින් ගිනිකඳුමය සිනාවක් අවකාශය පුරා පා කරමිනි. මා ආකූල ව්‍යාකූල කරමිනි.
සියක් සියපත් නිදන විල් තෙර
තනිව හිඳ දුර අහස විමසන
කිරිලියකි පියපත් සිඳී ගිය
ප්‍රේමයක මහදුක් දරාගෙන..
උත්සව ශාලාව පුරා බටහිර සංගීත නාදයෝ ඝෝෂා පවත්වමිනි. කාගේම හෝ සවන් යුඟක් නිස්කාංසුවේ තබන්නට අකමැත්තේ මෙනි. නීල පීත ලෝහිත ඕදාත ආදී නෙක වර්ණයන්ගෙන් ප්‍රභාස්වර වෙමින් ශාලාව තුළ එළිය වපුරමින් නෙත් වියවුලට පත් කරමින් සැණකෙළි වර්ණ මවමිනි. තැන තැන ඕපාදුප කටගැසුම් පිඟන් අට්ටි ගණනට සිස් කරන නෙක පැහැ ඇඳුම් ආයිත්තමින්ද පමණට වඩා තරුණ පෙනුමක් ගන්නට උවන සිසාරා වත්සුණු තවරාගත් ලලනාවන්ය. ඔසරිය සමඟ ඇටමාලය රත්‍රං වලලු ය. සාරියට ඉමිටේසන් සෝබනය. ඉඳ හිටක පාවෙන තට්ටු වළාකුළු ගවොම්ය. අතරින් පතර ඇස් වලින් මල් හි විදින අනංගයන්ය. ශාලාවේ පසෙකම සැණෙළි විදින නිශ්චල ඡායා හරඹයන්ට මැදිවන යුවලය. මම තනිවමය.
