මිරිගුවක් දැක මුලා වී.....

හිතෙනව
ඇති කියල මට
හති වැටුණ
හොදටෝම....
මිරිගුවක් පස්සෙම
දුවල දුවලම
ඇති මට......
යන්න නුඹ....
දුරම යන්න...
ආයෙමත් එන්නෙ නෑ මම

ඔයා

දැකපු හීන

පාට කරන්න

මට හම්බුණු

පාට හතරෙ

පාට පෙට්ටිය...

හිච්චි පුතා වෙතටයි.....

ඉර ගලත් වැටී

තව දිනක් ගෙවී

උඹ අදත් නැතී

ඇයි උඹ නාවෙ අදත්

මගෙ හිච්ච් පුතේ...

උඹ පොඩි දවස් වල

මගෙ සුළගිල්ලෙ පැටලිලා

වෙලේ ඕවිටේ දෙනිවල

ඇවිදං ගියපු දවස් වල

මතකයි උඹ කිව්ව මට

හුරතලෙන් කට උල් කරාන

තාත්තත මේ..මේං මෙත්තලක් ආදලෙයි...

බලල යන්නවත් උඹෙ තාත්තව

කවද්ද එන්නෙ උඹ

හිච්චි එකෝ.....

පණ කෙන්ද මියැදෙන්න කළියෙන්

උඹෙ මූණ පොඩිත්තක්

මායම්කාරී නුඹ

සකිය නුඹ වැරදි නැත
වැරදිකරු මා නිසා
නුඹ මැවූ සෙනෙහස
මහමෙරකැයි මම රැවටුන නිසා....
සකිය නුඹ වැරදි නැත
මිරිගුවක මන බදන රූ දැක
පෙම් කැර තුබූයේ
මා පමනක් නිසා....
සකිය නුඹ වැරදි නැත

ආදරී...

නුඹේ මතකය

මන්දාරම් අහසක්ව

අනෝරා වැස්සක්ව

මහිත් පොළව මත්තේ

හිත් පිත් නැතිව ඇදවැටී

වියළි මතකයන්

දිය කරන්නට පෙර

මියෙන්නට අවැසිය මට....

නුඹේ මතකයන් පිරි

නොවෙන අමතක නුඹේ මතකය

සිහින පොදි බැදන් ඉන්නට

බෑ ඉතින් තවත් දුකයි හිතට

නුඹ නොඑන වග දැනෙන විට

නෙතු පිරෙයි කඳුළු මුතු ඇට

නුඹට මම පෙම් කළ තරමට

පෙම් නොකළ බව නුඹ මට

සිතෙන විට ඉකි ගැසෙයි නොදැනිම

මගේ කුළුදුල් පෙම්වතී

පද ගලපා

තාල දමා

ලියාගන්නටත් පෙරම

ලිහී ගිය

කවි පැතුම.......

මතක

මේ විසල් අහස යට

කොහොම හමුවුණාදැයි ඔබ

මතක නැතුවත් මට

ඇසිල්ලක් වුණු

මොහොතක මතකය

තවම මතකයි මට.....

මේ විසල් පොළව මත

කවම කවදා හෝ මට

හීන මල් වැහි

ආයෙමත් නුඹ අවැසි නෑ             මට

ඉදින් නුඹ ගැන සිතනු          කුමකට

මා එපා යැයි පැතූ ඔහු                 හට

පෙන්නන්න ඔබෙ බොරු කදුළු කැට

ගෙවු ගෙවී ගිය පෙර                 දවස්

නුඹ නුඹෙ ඉච්චා නතා               බස්

හිත හිතා ගෙව් ඒ                     දවස්

ගෙනාවේ මට කදුළු පිරි            ඇස්

නැට්ටුක්කාරී

කෝලිත්තං  ඔය ගෙත්තං

ඇස් අස්සෙං හිත අස්සට

හැංගි හැංගි එබිකං පා

සුරංගනා  හීන අරන්

නුඹ ඇවිදින්

ටික කලකට

මගෙත් එක්ක

කුලී මාළිගා හදන්න

නැකත් බලනවා

සමාවෙයං අනංගනා

සිහිනයම නුඹ..

සමුදෙමි

සතුටකින් නොව

අහිතකින්

දුක්වෙමි

මගෙන් දුරස්ව

දුර යන නිසා

හිනැහෙමි

දිනෙක යළි

ඔබ හමුවෙතියි
සිතා......

දොරටුපාල

අනුන්නේ දොරකොඩක

තමන්නේ වගේ හිද

අනුන්ගේ දේ රකින

තමන්ගේම හීනෙටත්

ණය ගැති

කටු මතින් ඉගිලෙන්නට...

ගෙවෙනා දින ගනන් වල

වැලලෙනා හෝරාවන් මැද

අරමුණක් නොමැතිවම

මං මුළා වුනෙමි මම.......

නොලැබෙනා අරමුණු අතර

උන්ටම කඹුරා

විඩා වැටුණි මම

එන්න එපා යළි මගෙ ලොවට..

මලක මෙලෙක සෙව් මුත්

නුඹ කටු ගොඩකී...

තඹර පිරි විලක් පැතු මුත්

නුඹ මඩ වලකී....

මිතුරු කියා රැවටුණ මුත්

කදුල එපා යළි නුඹව...

මතක අගිස්සක

නුඹ පැටලිලා

ආයෙමත් මගෙ හිතට

එන්නටම හදනවා.,

කදුලටම දියව ගිය

පෙර දවස

නුඹ ඇවිත්

මට

හීන

හිත අස්සට

ඇවිදින්

හිතම පාරවන

වස් කවිය.....

තනිකම

කදුල

ඇස් ළගට විත්

හඩන්නට

මොහොතකට පෙර

නුඹ

මට දුන් තෑග්ග.....