ඉඩෝරයට වට පොද වැස්සක් - අඩා මහත්තයා.

                                   

                             මම ඔබට කියන්න යන්නෙ අපූරු කතාවක් ගැන. කෙනෙක්ට මොන තරම් ස්වරූප වලට හැරෙන්න පුලුවන්ද මොන විදියෙ කෙනෙක් බවට පත් වෙන්න පුලුවන්ද කියල පෙන්නන අපූරු කතාවක් ගැන. ගුරුවරයෙක් විදියට ඉස්සරෝම පත්වීමක් ලැබෙන්නෙ දුෂ්කර සේවයට කියල කාටවත් කියන්න ඕන ඇති කියල මම හිතන්නෙ නෑ. ඒත් තමන්ට ලැබුණ දුෂ්කර පත්වීමත් දේශපාලන පළිගැනීම් නිසා අන්ත දුෂ්කර තත්වයේ පවතින පාසලකට යන්න වුණොත් ඒකත් තමන්ගෙ බිරිඳ ගෙ කුළුදුල් දරු ප්‍රසූතිය සිද්ද වෙන්න ඔන්න මෙන්න කියල වුණොත් කෙනෙක්ට මොනව හිතෙයි ද ? ඒත් කිසිම දේකින් නොසැලී හැම දේම මැදිහත්ව දරාගත්ත මනුස්සයෙක් ඒ හැම දේම විඳදරාගෙන පාසලක විතරක් නෙමෙයි ගමකම ජීවිතේ වෙනස් කරනව. තේරෙන විදියට කියනව නං හැම දේම උඩු යටිකුරු කරනව.

“…ඇය තව දුරටත් සිනහ පිරුණු මුහුනෙනි. ඡායාරූපය රාමුකර තිබූ ලීස්තර විසිරී ගොසිනි. වීදුරු කටු ද එලෙසම ය. තිත්ත කුණුහබ්බයක් ඇද බෑ අයෙකු සිනාසෙන වත මත සිය පා තබා පාගා දැමීය. අනතුරුව ජයග්‍රාහී මුහුණින් ඔහු දෙස බැලීය.

තමුසෙටනෙ බෑ කීවෙ ඕං අපි කොළා

ඔහු කිසිවක්ම නොකීවේය...”

                                                                                                                        පිටුව 12

“…මහත්තයා දැං ආණ්ඩුව අපේ

ඔව් මුතු බණ්ඩා රාජ්‍ය සේවකයාගේ යුතුකම කොයි ආණ්ඩුව යටතෙත් සේවය කරන එක.

එහෙම නෙවෙයි ඔය ෆොටෝ එක ගලවල බිම දාල පාගන්ඩ ඕන

මුතුබණ්ඩා ඒ කාලකන්ණි වැඩේ මට කරන්ඩ බෑ. මං කළේ ප්‍රතිපත්ති දේශපාලනයක්. තමුසෙලාට ඕන නං මට ගහනවා…”

                                                                                                                       පිටුව 13

“…ඔහු සිරිත් පරිදි වැඩ ඇරඹීම සඳහා කාර්යාලය විවෘත කළේය.

මහත්තයා....

ඔහු ඉදිරිපිට ළඳකි. වෘත්තියෙන් උප ගුරුවරියකි.

මං ආවෙ වැඩ භාරගන්න මට සමාවෙන්න…”

                                                                                                                       පිටුව 13

                                             අම්පාර සියඹලාවැව විදුහලට පත්වීම ඇරන් යන ඔහු 77 ආණ්ඩු පෙරළිය නිසා  දේශපාලන පළිගැනීම් මත වාලච්චේන දෙමළ විදුහලට පත්වීමක් ලැබිල යනව. එතකොට ඔහු දෙමළ පිළිබඳ හරිහැටි අවබෝධයක් වත් නැති සිංහලයෙක්. මාස කීපයකින් නැවතත් එරාවුර් ප්‍ර‍දේශයේ සිප්පිමඩුව විද්‍යාලයට මාරු වීමක් ලැබිල යන්නෙ දමිළ හොඳින්ම ඉගෙන ගෙන. ඇත්තටම මේ කතාව පටන් ගන්නෙ එතනින්. සිප්පිමඩුව සිංහල විද්‍යාලය නැතිනම් සිප්පිමඩුව දේශප්‍රේමී සිංහල විදුහල ආරම්භ වෙන්නෙ ඔහුගෙ මේ ගමනින් කීවොත් නිවැරදියි. පසුකාලීනව ජාතික ගුවන් විදුලියේ ප්‍රසිදධ නිවේදකයෙකු වුණ ඔහු සිප්පිමඩුවට යන විටත් ගුවන් විදුලියේ හඬ නාට්‍ය ශිල්පියෙක්.  සිප්පිමඩුවට මුලින්ම පාතබන ඔහුට ලැබෙන්නෙ උණුසුම් පිළිගැනීමක්.

“…එවිටම ඔහු ඉදිරිපිට මැහැල්ලකි. දිරාපත්ව ගිය සිරුර වැරහැලි රෙදි කඩකින් වසාගත් ඇය  තීක්ෂණ ඇසින් හා යටහත් ලෙසින් ඔහු දෙස බැලුවා ය.

අඩා මහත්තයා උඹ කොහේ..?

මම සීලරත්න සෙනරත්. ගම්පහ පදිංචිය අම්පාරෙ ඉදල ආවෙ. මේ ඉස්කොලෙට මාරුවීමක් ලැබිලා. තමුන්ගෙ දරුවන්ට උගන්නන්න.

මහත්තයා අපි උඹලට දෙවියන්ට වගේ සලකනවා. මේ දරුවන්ගෙ නේත්තරා පාදල දීහං. අපි උඹව බලාගන්නවා…”

                                                                                                                          පිටුව 26

                                              එදින ඔහු පාසල භාර ගන්නා විට ළමුන් අට දෙනෙකුගෙන්ද  හිස් ගොඩනැගිල්ලකින්ද සමන්විත  වූ සිප්පිමඩුව සිංහල විද්‍යාලය  බලධාරීන් පවා  ඇස් වසා ගෙන සිටි තත්වයකදී සතුටුදායක තත්වයකට පත් කිරීමට ඔහු ගන්නා වෙහෙස අපමණය. සිය ගුවන් විදුලි භූමිකාවද එයට සූක්ෂ්ම අවියක් කරගන්නා ඔහු සිප්පිමඩුවේ ගතකරන වසර පහක කාලය තුළ සිප්පිමඩුව විද්‍යාලයේ මෙන්ම ගම්මානයේද සියලු බලාපොරොත්තුව වෙයි. ඒ අතර අනවරත බාධා මැද  උගැන්වුම් කටයුතු පමණක් නොව ගම්මානයේ නොනිළ ග්‍රාම නිළධාරී වරයාද වෛද්‍යවරයාද බාහිර සමාජය හා සම්බන්ධ වන සම්බන්ධීකරණ නිළධාරීවරයාද වන්නට ඔහුට සිදුවෙයි. එහෙත් ඔහු සිප්පිමඩුවට ගෙන ආ අදිසි දේශපාලන හස්තය ඔහුට කාරුණික නොවෙයි. තුන්වන ශ්‍රේණියේ විදුහල්පති වරයෙකු ලෙස උසස්වීමට තිබූ අවස්ථාව ද අවස්ථාවාදී දේශපාලනය විසින් අහිමි කරනු ලබයි. පුරුදු පරිදිම වැඩ බලන උප ගුරුවරයෙකු වශයෙන් සිය කාර්යයන් ඉටු කරන්නේ සිය වගකීම පිළිබඳ පමණක් සලකා ය.  ඔහුගේ ආගමනයට පෙර සිප්පිමඩුව ආදී ගම්වල සිසුන්ට කැමතිනම් පාවක්කොඩිචේන දමිළ විද්‍යාලයට අකුරු කිරීමට යාමට සිදුවී තිබිණ. එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ කිහිප දෙනෙකු පමණක් අධ්‍යාපනයට යොමු වීමයි. එහෙත් ඔහු පාසලින් සමුගන්නා විට පාවක්කොඩිචේන දමිළ විද්‍යාලයේ ඉගනුම ලැබූ දරුවන් පවා සිප්පිමඩුවට පැමිණෙයි. අවසන ඔහුගේ නික්ම යාම ගමට මළ ගෙයක් වන්නේ ඔහු විසින් ගම තුළ ඉටු කළ කාර්ය භාරය නිසාය.

පින්තූරය දිණමිණ වෙබ් අඩවියෙනි

“…සුපුරුදු ලෙස එදිනද සිප්පිමඩුවට හිරු උදා වූවේය. එහෙත් එගම කිසිදු වැසියෙකු තුළ අරුණෝදයේ ප්‍රබෝධය දක්නට නොවීය. සිංහල විද්‍යාලයද මීයට පිම්බාක් මෙනි. මුවේ ඇඟිලි රුවාගත් ඇතැම් දරුවෙක් බලාගත් අත බලාගෙන සිටී. තවකෙකු විදුහලේ කෙටි තාප්පය මත ඉඳගෙනය…”

                                                                                                                         පිටුව 141

“…සිංහල විද්‍යාලයේ සීමාව අසලට ආ සෙනරත් ඉස්කෝලෙ මහත්තයා එක වරක් ආපසු හැරී පාසල දෙස බැලීය. ළමෝ එක එල්ලයේ ඔහු දෙස බලා සිටි. ගුරුවරයා සමීපයේ වැඩිහිටියන් පිරිසකි. පාපැදි දෙකක බඩු පොදි බැඳගත් බණ්ඩයියා හා සිරිපාල ද ඒ අතරය. නන්දුරුස් ගුරුවරයා ආසන්නයේමය. 

බස් නැවතුම තවත් සැතපුම් කීපයක් ඈතය. එවෙත යන සෙනරත් ඉස්කෝලෙ මහත්තයා පසුපස පෙරහරකි. එම පෙරහරේ දවුල් තම්මැට්ටම් නැත. සේසත්ද නොමැත. ඇතැම් තැනක ඉකිබිඳුම් පමණි.

උන්නිච්චි වැව ආසන්නයට පැමිණි පෙරහරේ කිසිවකුට වෙහෙසක් නැත. මාර්ගය අසල කුඩා වෙළදසැලක් පවත්වාගෙන යන පාර්වතී අම්මා දොරකඩින් එළියට බැස්සාය. දුවගෙන ආ ඇය ගුරුතුමාගේ මුව සිප ගත්තාය. දෝතින්ම ඒ මුහුණ පිරිමැද අවසානයේ 

මිට මොළවා ගත් සිය දෙකන් ආසන්නයේ තද කරගත්තාය.

උඹ යනවාද රත්තරනේ...? මේ මැහැල්ල මහත් දයාවෙන් යුතුව විමසූයේ ඇයට හුරු බසිනි.

නාන් පොයිට්ටු වාරෙන් අම්මා...”

                                                                                                                        පිටුව 142

                                          අඩා මහත්තයා යනු ප්‍රකට ගුවන් විදුලි නිවේදන ශිල්පියෙකු වන සිලරත්න සෙනරත් මහතා ගේ ගුරු භූමිකාව පිළිබඳ අතීතාවර්ජනයකි. අසූව හා අනූව දශකයේ ජාතික ගුවන් විදුලි සේවය හා බද්ධ පරම්පරාවට ඔහු අමුත්තෙකු නොවේ යැයි සිතමි. සිප්පිමඩුව දේශප්‍රේමී සිංහල විද්‍යාලය ගොඩනැගීමේ සිට එහි ආදිතම සාක්ෂි කරුවෙකු වූ ඔහුගේ අතීතාවර්ජනය ඔබට ගෙනෙන්නේ අශෝක පියරත්නයන් විසිනි. ඔහුගේ භාෂා භාවිතය අපූරුය. සරලය. එසේම කෙටිය. අවස්ථා නිරූපණයට දක්වන කුසලතාව ද මනරම්ය. කතානායකයාගේ ජීවන අත්දැකීම් සංක්ෂිප්තවද රස නොනැසෙන සුළු ලෙසද ඉදිරිපත් කිරීමට ඔහු ගෙන ඇති වෙහෙස පැසසිය යුතුය. එසේම අනවශ්‍ය විස්තර හා වර්ණනා නොමැති වීමද කැපී පෙනෙන ලක්ෂණයකි. එය කෘතියේ අන්තර්ගතයට ප්‍රබල බලපෑමක් එල්ල කරන අතරම එහි ඉදිරිපත් වන කතාව පිළිබඳ වෙහෙසක් නොමැතිව කියවාගෙන යා හැකි තරම් සුගමය. නමුදු ඒ කෙටි බවම කියවන්නාට බාධාවක් ඇති කරන්නේ යම් යම් අවස්ථාවන්හි  අත්‍යාවශ්‍ය  යැයි හැගෙන ඇතැම් තැන් වල විස්තර මද වීම හේතු කොට ගෙනය. එසේම සිය ස්වාමියා වෙනුවෙන් සිය කුටුම්බය වෙනුවෙන් අප්‍රමාණ කැපකිරීමක් කළ ඒ ගැහැණිය - ඔහුගේ බිරිඳ පිළිබඳවද යම් සටහනක් වී නම් කෘතිය පරිපූර්ණ වන්නට තිබුණා යැයි හැ‍‍‍ගේ. නමුදු සමස්ථයක් ලෙස ගත් විට එය සාර්ථක කෘතියක් බව නොකිවමනාය.

කෘතිය- අඩා මහත්තයා

වර්ෂය- 2016 ඔක්තෝබර්

කර්තෘ- අශෝක පියරත්න

මිල- රු.300.00

ප්‍රකාශනය- කර්තෘ ප්‍රකාශනයකි.

.