පුස්තක ප්‍රේමය හෙවත් කෙල්ල අමතක විමේ කතා වස්තුව...

...එහෙනම් අදට නියමිත දේශනය අවසානයි. ඊළඟ දවසේ අපි කව් සිළුමිණ...

                                                               මේ උඹ අර වැඩේට යනවනෙ.. දර්ශන සර් ගෙ ලෙක්චර් එක ඉවර වෙන්න ඔන්න මෙන්න තියල තලයා මගෙ කණට කුට කුටු ගාණව. ඇතුගල හොට් ප්ලේට් එකක් වෙලා ඒ රස්නෙ මෙහට්ටත් එනවද කොහෙද. ඔලුකට්ට උඩට බිත්තරයක් දැම්මොත් ඔම්ලට් එකක් හැදුවැකි. මම මගෙ හම්පඩ ලේන්සුවෙන් දාඩිය පිහිදන ගමන් හිතුව. එතකොටත් පන්තියෙ හිටපු අනික් උදවිය තමන්නෙ ආම්පන්න අනං මනං ටික බෑග් වලට පැක් කරගන්න පටං ඇරං තිබ්බෙ. මෙච්චරක් වෙලා ඉදිකට්ටක් වැටුණත් ඇහෙන සයිස් එකට තිබ්බ පංතිය මේ වෙද්දි  විසාල ගාලගෝට්ටියක් වෙන්න පටං ඇරං..  දර්ශන සරුත් තාම කියෝනව. මුං යන්න තදියමේ දගලනව. අම්මප මුන්ට තියෙන තදියමක්. එහෙම හිතන ගමං මං තලය දිහාට කණ දැම්ම.

                                                          මේ උඹ අර වැඩේට යනවනෙ... මොකේටද හරකො.. ඉහිං කණිං වැගිරෙන දාඩිය පිහ පිහ හිටපු මම ඒකත් නවත්තගෙන අන්ද මංද වෙලා මූ දිහ බැලුව. අර කෙල්ල පස්සෙං.. අම්මට සිරි දැංනෙ මතක් වුණේ. උඹත් එනවනෙ.. පිස්සු කෙලින්න එපා. මං අද කලිං යන්න ඕන.. මොකද්ද යකෝ හැමදාම යනේක අදවත් ටිකක් හිටුකො.. බෑ බෑ හෙට වැඩට යන්න ඕන. අද පොඩ්ඩක් හඳේ යන්න ඕන. නෙද්දකිං වසලය පල පල .. මං කෝමත් අද නාගෙන තමා යන්නෙ.. ආ.... බේන් වැඩක්... තලයගෙ ආ... එකෙත් මාර ගතියක් තියෙන්නෙ.. හරි හරි පල පල.. කෝ දැං ඒකි... ම්ම්ම්ම්ම්ම්.. ආ. ආං ආං.. වර වර.. මේකා මාවත් පෙරලගෙනම දුවපි. යකෝ මට වඩා මුටනෙ තදියම. මාත් හිතිං බැණ බැණ ඌ පස්සෙං වැටුන..

                                                               අන්න බලකො වැඩක්.. මොකද්ද.. අරුං පොලිසිය පැත්තට හැරුණ .. මැරෙන්නයැ ඉතිං යමං... බෑ බෑ ඉතිං.. උඹ පලයං. මොකෝ උඹ ට නෙ කෙල්ල මටයැ. උඹ හනිමූන් යද්දි මාව එක්ක යන්නෑනෙ.. මේක තාම සෙට් වෙලත් නෑ ...  මූකියන ගඳ කතාව බලපල්ලකො... මම මුටත් බැණ බැණ කෙල්ල පස්සෙං වැටුණ.. තලය ස්ටෑන්ඩ් එක පැත්තට ගියා...

                                                           මුංගෙ පස්සට මෝටර් හයි කරලද මංද.. යන යෑම විතරක්.. මමත් ටිකක් වේගෙ වැඩිකරගෙන කෙල්ලො ටිකට කිට්ටු වුනා.. මගෙ අඩි සද්දෙ ඇහිල වෙන්න ඇති එකෙක් ආපහු හැරිල බලල අනික් උං දෙන්නට මොනවද කීව.. තුන් දෙනාම මොනවදෝ කිචි බිචි ගාණ ගමං හිනාවෙලා ආයෙත් මං දිහ බලල ඉස්සරහ හැරිල උං එක්කම හිණා වුණා.. අම්මපා වනේ වන හතුරෙකුට වත් මෙහෙම අකල් නිංගිරාවක් වෙන්න එපා.. තනියෙං කෑලි ටෝක් කරන්න ආවට හොඳ පාඩං.. මං මටම බැණ බැණ උං පස්සෙං ගියා.. කොහෙද කතා කරන්නවත් විදියක් නෑනෙ. මෙච්චර හයියෙන් යන්නෙ මුං දවල්ට මොනව කාලද මංද..

                                                          මිහිඳු මාවතෙන් පොලිසිය පැත්තට හැරුණ කෙල්ලො තුන්දෙනා සරසවි එක ඇතුලට ගියා... කාල වරෙංකො. මුං මේ වෙලාවෙ යන්න තෝරගත්තු එක.. යනවද.. නැද්ද.. පොඩ්ඩක් එකල මෙකල වෙවි ඉදල...ඔන්නොහෙ යනව.. කියල එක හිතිං හිතාගෙන සරසවි එකේ දොරෙන් ඇතුලට වුණා.. හම්මේ... ඒ සී පාරක් වදිද්දි  තියන සනීපෙ... එතකොටම වගේ කෙල්ලො තුන්දෙනත් බෑග් ටික එතන හිටපු සිකියුරිටි තැනට දීල එන ගමන් මගෙ මූණටම මුලිච්චි වුණා.. මහ පල් හිනාවක් එක්ක මුං ටික උංගෙ අර ගස්තර හිනාවත් දාගෙනම උඩ තට්ටුව දිහාට ගියා.. අර ඒ සී පාර කොහෙං ගියාද නෑ... අහෝ මගෙ පුරුස ධෛර්යය. ඉස් මුදුණෙ හිටං කොදු නාරටිය දිගේ ගලල ඩෙනිමට ම උරා ගත්තද කොහෙද.. ඕවට සැලෙයි අපි... මාත් සිකියුරුටි උන්නැහේට බෑග් එක දීල උඩ තට්ටුව දිහාට සේන්දු වුණා.

                                                                කෝ අර ආච්චිල ටික.. අහ් අර ඉන්නෙ.. හම්මේ සමාජ විජ්ජාත්මක පොත් වංසෙකට මැදිවෙලා... මට නිදිමතත් වගේ ඒක දැකල.. උං කියන දේකට කං දීගෙන මාත් පොත් දිහ නොබල ඉන්න පුලුවං තරං පරිස්සං වෙන ගමං ඒ පැත්තට ඇදුනෙ බැරි වෙලා හරි පොතක් දිහ බැලුණ නං ඉතිං කෙල්ලා නෙවී මාටත් අමතක වෙනව කියල ඉත්තේරුවෙංම දන්න හිංද.. හෙමිට හෙමීට කෙල්ලෙ ටික ඉන්න තැනට ළං වුණාම යි දැක්කෙ කටටිය දැහැනකට සම වැදිල වගේ පොත් පෙරලනව කියල. දැං මොකෝ කරන්නෙ මුංට බාල්දිය දාල තියෙණ ලකුණු ටිකත් කපාගන්ටයැ.. මාත් එතැනිං ඇස් අහකට ඇරං පොත් රාක්කයක් දිහට්ට ඇස් යැව්ව..

                                                              ෂහ් .. වජිර පබ්බත.. යකෝ සෑහෙන කාලයක් තිස්සෙ හොය හොය හිටපු පොතක්.. මං මටම කියන ගමං පොත අතට අරං පෙරලල බලන්න ගත්ත. ආයෙ ගන්න එකේ මොනව බලන්නද වෙන එකක්ම බලනව .. වජිර පබ්බතත් අතේ තියාගෙනම මං පොත් රාක්ක දිගේ ඇස් යැව්ව.. මොනවද දන්නෑ කවි පොත් තියෙන්නෙ... අහ්... අළුතෙන් සෙට් එකක්ම තියෙයි වගේ.. මේ මොකද්ද.. රෝස මලෙ හදවත... පරාක්‍රම කොඩිතුවක්කු.. ම්ම්.. කෙටි කතා පොතක්.. මේක මක් කොරනවද කවි අස්සෙ.. කතා නං ලස්සනයි වගේ... බලමු... අහ් තිඹිරිගෙ රිදී දිය රැළි බිඳී.. තනූජගෙ තෙත සුළං අහුරක්... බන්දුල ගෙ යට කඩේ උඩගෙදර... ගාළු පාර දිගට හැළුණ සිනා සළු.. ඩොමිනික් චන්ද්‍රසාලි.. පොත් එකින් එක එකින් එක එක අතක එක්කහු වෙන ගමං ඇස් දෙක තවත් පොත් හොයනව.. අනික් අත පොත් දිගේ යන ගමං එක එක පොත ඇද ඇද ගන්නව..හිතට හරි නෑ කියල ආයෙ දානව.. අහ් මේ මොකද්ද.. මල් අහුරක්.. රත්න ශ්‍රී ගෙ.. කවි පොතක්ද.. හෑ...ග්.. සිංදු ලියවිච්ච විදියද නැත්තං විචාරයක්ද.. දෙකම නේ.. අඩ්ඩඩ්ඩා.. සිංදුව එහෙම මේක දැක්ක නං සිංදුවකුත් කියවෙයි.. මම මටම හිනා වෙන ගමං ඒ පොතත් අර පොත් ගොන්නටම එකතු කරගත්ත... සඳගිර පාමුල..  අඩේ තවත් එකක්.. යකෝ මාත් අර ෂොපිං කම්ප්ලෙක්ස් එක්කට පැනපු මිනියන් කෙනෙක් වගේද මංද.. එකක් යද්දි තවේකක්. ආයෙ එකක් .. ආයෙ එකක්.. හෆොයි... මේ මොකද්ද.. If tomorrow comes නේද අඩේ... (මේ වෙද්දි නම අමතකයි ) පැක් කරලත් එක්ක.. කියද අඩේ... 950 ක් කිව.. ඉහ්ක්.. හම්මේ දාඩියත් දැම්ම... හිහි කිචි බිචි කිචි බිචි හිහි.. කෙල්ලො වගයක් නේද යකෝ උං මං දිහ බල බල හිනා වෙනව.. අනිවා මගෙ ඉහ්ක් එක ඇහෙන්න ඇති.. නව නිංගිරාවයි. මමත් අත් දෙකේ තියෙන පොත් ටික පේන්නත් එක්කම හිටගෙන උරිස්සත් උස්සල  මැටි හිනාවක් දැම්ම. උං ටිකත් පද්දලා නලවලා... ...කෙල්ලො... හුටා... කෝ අර සෙට් එක.. මට එතකොටයි පත්තු වුණේ මං ආවෙ මොකටද කියල..  මම පොත් ටිකත් කුදලං උං හිටිය කියල මට මතක දිහාට දිව්ව.. කෝ යකෝ මුං.. නෑනෙ ගියාවත්ද.. මං පොත් රක්ක අස්සෙ දෙතුං විඩක් වතර දීව.. බැරිම තැන පඩිපෙළ දිගේ පල්ලහටත් ඔළුව දාල බැලුවෙ බිල් ගෙවන තැන වත්ද කියල. එතකොට තමා තේරුණේ කෙල්ලො තුන් දෙනා යන්න ඇති කියල.. හයියෝ.. දැං ඉතිං මොකේද දං වළදන්නෙ.. අත් දෙකත් ටිකක් බරයි .. මොන.. මොන මඟුලක්ද මේ.. මෙච්චර පොත් ගොඩක් කොයි වෙලාවෙද ගත්තෙ.. පොත් අටක්.. වෙලාව කියද අඩේ... දෙකට පහයි.. හත්තිලව්වයි.. විනාඩිම හතලිස් පහක්.. ඉඳකිං මම නං.. මදෑ කෙල්ලෙක් පස්සෙං ආව..

                                                       මේ තියෙන්නෙ එදා ගත්ත පොත් ටික

 ප.ලි.- බෝම අමාරුවෙන් බැලන්ස් කරල බස්සෙකේ යන්න විතරක් ගාන ඉතුරු කරං ලැජජාවත් බේරගෙන සරසවි එකෙන් එලියට ආවත් එදා විච්ච සිද්ධිමන්ට් එකෙන් පස්සෙ අර දැරිවි ආයෙ මං දිහ ඇහැක් නෙවී කණක් ඇරලවත් බැලුවෙ නෑ. උං බලං ඉඳල තියෙන්නෙ මං ගිහිං කතා කරන කං.. මං පොත් අස්සෙ හිරවෙලා හිටපු හැටි දැකල උංට කොල්ලො සනුහරේම එපා වෙලාද කොහෙද... ප්‍රීති... ප්‍රීති... 

///තාමත් තනියෙං නේද මෙයා

පෙරලා පෙරලා පොත් බලලා ///