කොසු පහර හරි සැරයි නෝනා
එක් සැනින් මුළු කැදැල්ලම
අතුගාල බිම ඇදල දමනා
අනවසරයෙන් තමයි
මම බැන්ඳෙ මගෙ ගේ
ඒ වුණත් මම කියා
වෙන කොහේ යන්නද...
අව් වැසි මහ සුළං පීඩා
ඔබෙ වහල යට
ඉඩ ගන්න සිතුවේ...
සිසිලසයි හරි සනීපයි
පැටවුන්ට වුණත් හරි හොඳයි
ඔබේ ගේ මගෙ කැදැල්ලට
කදිමය කියාමයි හිතුණෙ මට..
ඉඩ ගන්න පෙර විමසා බලන්නට
ඔබෙන් අනුමැතිය ගන්නට
බැරිවුණා ඒ ඉතින් ඇත්තයි
ඉතින් දැන්වත් සමා වෙනවද
මගේ පැටවුන් බෝමයක් ඇති
තවම උං ඇස් ඇරලවත් නැති
සුදුම සුදු ඔය දැල් පසුම්බිය
විතරවත් මට තියල යනවද....
පැමිණිලි බසක් හෙම කියනවා නොවෙයි මම
කොසු පහර ඔබෙ හරි සැරයි නොවැ
මකුළු අඩුවකුත් මගෙන් නාහම
ගෙන ගියේ ඔබ මොකට ගන්නද
ඒ වුණත් මට තවම දිරි ඇත
තියා යයි නම් මගෙ පැටව් ටික
බඩ බැදන් මම අදම දැන්මම
වෙනස්ම සිතිවිල්ලක් මහේෂ් අය්යේ .හරි අගෙයි. මේක කියවද්දී නුවන් තොටවත්ත ලීව හිණිපෙත පාමුල පොතේ තිබ්බ ඩෙංගු කියල කවි ටිකක් මතක් උනා. කවි පද 8 ක්ම තියනවා එහෙම උනොත් කමෙන්ටුව දිගවෙයි නැතිනම් මම මෙතන ඒ ටික ලියනවා :) වෙනස් විදිහේ කවි සිතුවිලිවලට මගේ මනාපය ^_^ දන්නවද ඔය කවි කතා වැඩියෙන්ම ලියන්න හිතෙන්නේ විභාග කාල වලදීම තමා :P
ReplyDeleteඅපිත් ටික ටික වෙනස් වෙන්න එපැයි හංසයෝ...
Deleteකවිය නං ලැබුණා.. ස්තූතියි ඒකට... විභාග කාල වල ලියවෙන කවි ගැන මට වඩා හංසයට අත්දැකීම් තියෙනව වගෙයි...
ස්තූතියි හංසි...
මකුළු පැමිණිල්ල හරිම සංවේදියි.. කාගේ උනත් දරුවෝ ගැන කියනකොට උණු වෙනවා..
ReplyDeleteවිශේෂයෙන් තාත්ත කෙනෙක් විදියට කළණෙට බරටම දැනෙනව ඇති..
Deleteස්තූතියි කළණෙ අදහසට
වියමනක සීරුවට එකින් එක
ReplyDeleteහීන පෙඳ කැටි මිටින් ගෙන
නොපෙනෙනා අඳුරු මුල්ලක
තැනු මන්දිර කඩා බිඳුමට
නුඹට අද සිත් දුන්නේ කොහොමද
හිරු කිරණද හැරී නොබලන
පාලු පුස් ගඳ දසත රජයන
බමන මත් බව සමඟ අත් බැඳ
සිටිය නුඹ හට නුඹේ තනියට
උන්නේ මා නොවේද වියන් බැඳ
පැරදි ප්රේමක සුසුම් ලන හඬ
විටෙක ඉකියකට සිහින් විලාපය
පවනේ සැලෙනා හුයක සැලෙමින
අසා ඉන්නට ඉඩක් නොමැතිද
අලුත් ප්රේමය වින කලේ මා හට
තැනු වියන් මත හීන එකිනෙක
තබා පෙඳකට පැටව් එහි බැඳ
නුඹත් සමගම අලුත් ප්රේමක
පැටලුනා මම නුඹට නොකියම
කියන එය වරදක්ද මා හට
නුඹේ කුටියට එලිය ආ දින
නුඹේ ප්රියාවිගේ කොසු පහර
මගේ මන්දිර බිඳ දමන කල
ගොලුවතින් ඉන්නේ කීමද නුඹ
යන්න කීවද මුවග ගොලුකර
කොසු පහර වැදි රිදුම් දෙන ගතන්
බිඳී වැටෙන කල තැනු මන්දිර
බලා ඉන්නේ කෙලස කඳුලැලි නෙතින්
අහෝ මා පැටව් එහි ඇත
රන් හුයකින් බැඳී දෑත් යුගලය
මකුළු හුයකට වෙර බැන්දේ කීම අද
කව් පද ටික අගෙයි සොමියො... මේක තමයි මේ කවියට හම්බුණ ලොකුම අගය කිරීම...
Deleteකවියට රිප්ලයි කවියක් ලියන්න වෙලාවක් නැහැ. මං හිතනව අමනාප වෙන් නැති වෙයි කියල... මේ කමෙන්ටු වලට රිප්ලයි දාන්න ත් වෙලාවක් ගත්තෙ අමාරුවෙන්...
ජයෙන් ජය මචෝ
මේ පද ටිකත් හරිම රසයි...
Deleteමගේ ගාණෙ සොමිය වෙනුවට තෑන්ක්ස් පාරක් ඕන්න
Deleteවෙස් විදිහක අපූරු සංකල්පනාවක්...
ReplyDeleteඅගෙයි....
ස්තූතියි නිර්මාණි
Deleteවිභාගය ලඟ උවත් අකුරු කළ එක අගෙයි..
ReplyDeleteසොමියගේ පද ටිකත් අගෙයි...
විභාගයම නොවෙයි ගැටළුව නිර්මාණි මේ වගේ ඔබලාගෙ කමෙන්ටු වලට රිප්ලයි කරන්න ඇති අපහසුවයි ගැටලුව...
Deleteසොමිය සතුටු වෙයි ඔබේ අගය කිරීම ට..
ජයවේවා
කියවද්දිම මටත් හිතුණෙ වෙනස් අදහසක් කියල. අගෙයි මහේෂ්.
ReplyDeleteවිභාගෙ කිව්වෙ...? අයිය අයිය කිව්වට මහේෂ් අයියා නෙවේ වෙන සීන් එකක්ද තියෙන්නෙ? අප්පට සිරි, මල්ලි නෙමෙයිනේ..?
අගය කළාට ස්තූතියි ශ්රී
Deleteමං හිතන්නෙ අයිය තමයි... මේ කාලෙට තියෙන්නෙ උ.පෙ විතරක් නොවෙයි නොවැ... හිතන්ට එපා...
රසික මලේ.. :-P
ඒනං ඔන්න කට පුරාම මහේෂ් අයියෙ කිව්ව.
Deleteමොකෝ මේ රසිකයා...???????????
උට මංඤං ගණං ගන්න එපා
Deleteවෙනස් අදහසක්.. හරිම ලස්සන කවියක්.. :)
ReplyDeleteස්තූතියි සිතූ... :-) :-)
Deleteඅගෙයි මහේශ්. මකුලු දැලේ ලස්සන දැක්කත් මෙහෙම දෙයක් කල්පනා වුනේ නෑනේ.
ReplyDelete( විභාගය, අභාගයක් හැටියට ගන්නවාට මගේ අකමැත්ත. හැක්...හැක්...)
ජයවේවා!!!
විභාගය, අභාගයක් හැටියට ගන්නවාට මගේ කැමැත්ත. හැක්...හැක්...
Deleteලස්සන කියන්නෙ වෙනමම දෙයක් නෙව දුමී...
Deleteවිභාගය අභාගයක් නොවෙනව නං මාත් කැමතී. මක් කරන්නද ඒත්.. හිහි
ස්තූතියි අගය කළාට...
රසික මලේ... අභාගෙ අපිට නෙව නැද්ද බං
මකුළු කවිය දයාන්විතයි... සංවේදි හිතකටම තමයි මෙහෙම දැනෙන්නෙ...
ReplyDeleteස්තූතියි තරු අක්කා අගය කළාට...
Deleteහැබැයි අපි සංවේදී ද නැත්ද කියල නං දන්නෙ නැතුවා...
ජයවේවා
මමත් බැලුව මට උඩින් තියෙන මකුලු දැල දීහා
ReplyDeleteකඩන්න හිතුණෙ නැතෙයි ලෙවී. ;-)
Deleteමකුලු හැඟීම් අපූරුවට කවි බවට පෙරලිලා.
ReplyDeleteඒක නෙව.. ස්තූතියි කසුන්
Deleteතේමාව බොහොම නැවුම් එකක්...ඒක නිසා පොඩි ලල් එකක් තිබ්බා මලයො.
ReplyDeleteස්තූතියි සිරා අයියා..
Deleteහැමදාමඑකම විදියට හිතලත් බෑ නෙව නේද
මම හෙන ලයික් මචන් උඹ ඔය ලියන ස්ටයිල් එකටයි දකින විදිහටයි...උඹටම ආවේනික හරි පට්ට ස්ටයිල්...මෙකත් ඉතින්....ම්ම්ම්ම්ම්..මරු..
ReplyDeleteස්තූතියි රසික මලේ... හයියක් උඹල ගෙ වචන ටික..
Deleteජයවේවා
මකුළු කවිය අපූරුයි.
ReplyDeleteපාඩම් කරද්දි සිවිලිම දිහා බලන් භාවනා කරනකොට වෙන්නැති අදහස පහළ වෙන්න ඇත්තෙ
ස්තූතියි අක්කෙ...
Deleteඇත්තටම අර පොඩ්ඩි ආර්යාව කියල තියෙන දේ තමයි වුණේ...
වැඩේ කියන්නෙ සිවිලිමක් නං නෑ... හිහි...
ජයවේවා
උඹේන් වෙන්ස් විදිහක කවියක්. මකුළු පැමිනිල්ලට මොනවා උත්තර දෙන්නද කියලා මේ හිතුවේ.
ReplyDeleteමකුළු වෙක් ඇත්තටම පැමිණිළි කළොත් දෙන්න උත්තර නැතිවෙයි තමයි දිනේෂ්..
Deleteස්තූතියි මචෝ
ජයෙන් ජයවේවා..
හැම ගෙදරක ම මකුළුවෝ මේවා කියනවා ඇති නේද?????? මහේෂ්ටත් හිතෙන දේවල්....
ReplyDeleteඇත්තටම මකුලුවො අපිට යුද්ධ ප්රකාශ කලොත් මොකෝ වෙයිද කුරුටු... හිහි..
Deleteස්තූතියි කුරුටු.
ජයවේවා
කවි පද පෙල අපූරුයි.
ReplyDeleteවිභාගයට ජය පතමි.
ස්තූතියි භාග්යා අගය කලාට...
Deleteස්තූතියි
පාඩම් කරනවා කියලා උඩ බලාගෙන ඉන්නකොට පේන දේවල් කවි සිතිවිලි වෙනවා වෙන්ටෑ...:P
ReplyDeleteමෙහෙම යනකොට තව මොනවා නම් හිතෙයිද?:D
උඩ බලං ඉද්දි හරි අපි ලියනෝ නෙ.. සමහරු එහෙම ලියන්නෙත් නෑලු...
Deleteහිතෙන හිතෙන හැම දේම අපි ලියන්නෙ නෑලු
තිරිසන් අපාය කියන්නෙ නිකන් නෙමෙයිනෙ බං..
ReplyDeleteජයවේවා..!!
ඇත්තටම තේරුණේ නෑ... මකුළු යෝනියේ ඉපදීම අපායක ඉපදීමක් ද
Deleteමට ඒ පැහැදිලි නෑ
ඔන්න මමත් ආව මේ පැත්තෙ........ :)
ReplyDeleteස්තූතියි අතා...
Delete:-) :-)
පට්ටයි මයියෝ ...
ReplyDeleteඒ වාගේ තවත් අමුතුම එකක් ..
ගවයෙකු වී මා උපන්න කරුමය
ගෙවා ගන්න හැකි වේ නම්
ගවමස් කන ඔබ වෙනුවෙන් දිවි දෙමි
මම සතුටින් මිනිසුනේ
මන් පොඩි කාලේ කුසගින්නේ ඉඳ
මගේ අම්මගේ කිරි දීලා
බැරි බර ඇදලා දස වධ විඳලා
ඇති මුත් නැහැ තව කරුමය ගෙවිලා
මේ සංසාරේ දුක් වින්දේ මම
පෙර කල පව් පල දීලා
ඒ පව් සෝදා ගමි මේ බවයේ
ඔබ හට මගේ පණ මගේ මස පුදලා ..
ගී පද - ජෝර්ජ් රොබින්සන් ද සිල්වා
සංගීතය - ලක්ෂ්මන් හිල්මි
ගායනය - සුනිල් පෙරේරා උස්වත්ත
ස්තූතියි සිංදු... මේ අර කියපු එක නෙවී නේද... ඒක හම්බුනේ නැතෙයි...
ReplyDeleteමේක මගෙ ඊළඟ කවියට නං ගැලපෙනව...හිහි
ස්තූතියි.. ජයෙන් ජය මචෝ
මකුළු දැල් මුහුණ බදාගත්තත් හිතුන් නැහැ මෙහෙම එකක්. රස වින්දා මල්ලියෙ.
ReplyDeleteමට නං මැකිළික් හාදුවකුත් දුන්නලු ඔන්න... හිහි.
Deleteස්තුතියි දිනිති අක්කා
වෙනස්ම මානයකින් කල නිර්මාණයක් නිසා රසයෙන් වැඩියි...විභාගය සාර්ථකව නිම කරගන්නට ලැබේවා කියල ප්රාර්ථනා කරනවා මහේෂ්...
ReplyDeleteඅගය කලාටත් සුබ පැතුමටත් ස්තුතියි පොකුරු
Deleteමකුළුවා ගැන හිතිච්ච කවියක් කියෙව්වමද කොහෙද? අගෙයි අදහස..
ReplyDeleteස්තූතියි අජිත් අයියාා...
Deletehttp://nelumyaya.com/?p=6044
ReplyDeleteහන්සි තමයි link එක් දුන්නෙ මෙ පැත්තට.
ReplyDeleteමුලින්ම මේක කියවන්න හිතුන නමෙන්ම වෙනස් හින්ද.
මේක ඇත්ත. මමත් මකුලු දැල් කඩන්න කැමති නැ වැඩිය. කඩන්න උනොත් මකුලුවවත් බේරල යවනව පුලුවන් හැම වෙලේම.
ලස්සනට ලියල තියේ (y)
හරිම ලස්සන නිර්මාණයක්, මාතෘකාව හරිම වෙනස් හින්දා විහරක් නෙවෙයි වචනවලින් උඩුදුවන සංවේදී කමත් ඒ ලස්සනට හේතුවක්
ReplyDelete