ස්මරණ 19 - කැලෑ කුමාරි , කහ කුරුල්ලෝ, පාං බාග සහ කලම්බෝ රයිඩර්

මේ පිංතූර ඔක්කොම ගත්තෙ ශ්‍රී ලංගම බස් වියුණුවෙං. ලිංකුව මැද ඇති

        ඒ 1998 වසර විය යුතුය. පාසැල් වෑන් රියෙන් පාසැල් ගිය ගමන අතැර ගමෙන් ටවුමට යන බස් රථයේ පාසල් යන්නට පටන් ගත්තේ 98 වසරේ වග මගේ මතකයයි. 1998 මට කෙඳිනක හෝ අමතක නොවන මතකයක් ඉතිරි කළ වසරකි. මා හිතාදර චූටි මාමා ජයසිකුරු මෙහෙයුමෙන් අප හැර දා යන්නේ ඒ වසරේ ය. එහෙත් මේ කතාව ඒ ගැන නොවේ. මේ බස් කතාවකි. කොටින්ම කියනවා නම් ලංකාවේ හුදී ජනයා බස් ආගමක් සේ අදහන්නට පටං ගත්තේ මේ යුගයෙන් පසුව බව මගේ අදහසයි.

            අප පාසල් යන විට ගමේ පාර එතරම් හොඳ තත්වය‍ක නොතිබුණි. කතාවට කියන්නේ නම් අලි නාවන වළවල් අඩුවක් නැතිව තිබූ ග්‍රාමීය මාර්ගයක් එකල අප හා අප අවට ගම්වාසීන්ට උරුමව තිබුණි. මේ පාරේ ගමන් ගත් බස් රථ දෙකකි. එකක් උදේ 6.45 ට පාසැල් ළමුන් ද රැගෙන පොල්ගහවෙලට යන අලව්ව ඩිපෝවේ බස් රථයයි. එය නැවත ගමට එන්නේ 7.30 ට වන අතර නැවත 9.45 ට කුරුණෑගල දක්වා ධාවනය වේ. කුරුණෑගලට ගමනාන්ත වන බස් රථයක් ගමට අවශ්‍ය නොවූවද මා සිතනාකාරයට එය අප ගමත් පොල්ගහවෙලත් අතර සීසන් ටිකට් මත පදනම්ව පමණක් ධාවනය වන බසයට යම් ආදායමක් ලබා දීමේ අරමුණින් ක්‍රියාත්මක කරන ලද්දකි. එය නැවත කුරුණෑගල සිට අලව්වට ගොස් නැවත පොල්ගහවෙලට පැමිණ 12.15 ට ගමට පැමිණෙයි. නැවත 1.45 ට නගරයට ද, 2.20 ට ගම බලාද ධාවනය වන එය ආපසු 4.20 ට යළි පොල්ගහවෙලට ගොස් 5.15 ට ගම කරා ධාවනය වී සිය දවසේ සැරිය අවසාන කරයි. අනෙක් බස් රථය ද අලව්ව ඩිපෝවට අයත් බස් රථයක් වූ අතර එය පෙරවරු 8.20 ‍ට කෑගල්ල බලා ධාවනය වන අතර 10.00 නැවත ගම කරා පිටත් වේ. මගේ කතාව දිවෙන්නේ පෙර කී පොල්ගහවෙල කරා ධාවනය වූ බස් රථය හා සමගාමීවය.

            වද්දෙණිය - පොල්ගහවෙල බසයට අප සහෝදර පාසල් සිසුන් දුන් නම කැලෑ කුමාරි ය. එය නිත්‍ය ලියාපදිංචි නාමයක් ලෙසින් ප්‍රසිද්ධ ව තිබිණ. ඒ ඇරෙන්නට දූවිලි කුමාරි, ටකරං කුමාරි ආදී නොයෙක් සුරතල් නාම තිබූ බව මතකය. ගමේ පාරේ තත්වය කෙලෙස වුව, යම් කිසි කාර්මික දෝශයක් පැන නැඟි අවස්ථාවලදී පවා වෙනත්  බසයක් ඩිපෝවෙන් ගෙන අවම වශයෙන් පාසල් වේලාවට හෝ ධාවනය කරන්නට එවකට එහි කාර්යය කළ රියැදුරු, කොන්දොස්තර මහතුන් කටයුතු කළෝය. ඉදින් එවක අපගේ ප්‍රමුඛ දුෂ්ටයෝ වූයේ ඔවුන් බව නොකියා සිටිය හැකිද. මන්ද යත් යම් කිසි දිනෙක උදෑසන බසය නොතිබීම යනු සතිය මැද ලැබෙන නිවාඩුවක් වන නිසාය. එහෙත් අදටත් දුටුවිටක ඔවුන් අප හා හිතවත්ව කතා කරන්නෝය. එකල අප වෙත තිබූ ළමා ගතිකත්වයන් ගැන අද ලැජ්ජාවක් මුසු හාස්‍යයක් අප ගැනම දැනෙන්නේය.

            මුල් කාලයේ කැලෑ කුමාරි එක්ස්ප්‍රස් දිව්වේ පාන් බාග බස් කටුවකි. අසෝක් ලේලන්ඩ් තනි දොර බස් රථයක් වූ මෙහි ඉඳගන්නට අසුනක් ලැබුණේ බස් රථය ආරම්භ කරන තැනින් බසයට නඟින්නන් හටය.පොල්ගහවෙල බසය ඒ දවස් වල රාත්‍රියට නවතා තැබූයේ මේ වන විට අව්වට වේලී, වැස්සට තෙමී, දිරා මළකඩ කා ඇති තඩි සැලුන් කාර් රථයක් මෙන් පෙනෙන එහෙත්, එකළ මනා දිස්නයකින් යුතුව සේම  පුරාජේරු පැහැයකින් යුක්ත වූ නිළමේ වළව්ව ඉදිරිපිට බිම් කඩකය. පොල්ගවෙල කරා යන බොහෝ දෙනෙක් උදෑසනට එතැනට විත් පෝලිමේ හිදින්නේ කෙසේ හෝ ආසනයක් ලබාගෙන උජාරුවට පොල්ගහවෙල කරා යන්නටය. එහෙත් සෑම සියල්ලන්ටම එලෙස වාසනාවක් ලැබෙන්නේ නැත. හවසට වුව එසේ ය.  පෝළිමකට වී සිටිය යුතුමය. පෝළිමක නොසිටින තාක් කිසිවකුට බසයට නඟින්නට නොලැබේ. ඒ කාලයේ හැටියට කැලෑ කුමාරි එක්ස්ප්‍රස් හි දැං පාර්ලිමේන්තුවට වඩා හොඳ නීතියක් විනයක් තිබුණ බව උජාරුවෙන් කියන්නට හැකිය.

            ඉදින් මේ අසෝක් ලේලන්ඩ් පාං බාගේ ගමනාරම්භ කර කිලෝමීටර ‍තුනක් හතරක් යන්නට පෙර පාසැල් ළමුන්ගෙන් සේම ඉඳ හිටක ටවුමට යන වැඩිහිටියන්ගෙන් ද පිරී යයි. එහෙත් අත්‍යාවශ්‍යම හේතුවකට විනා කිසිම දවසක උදේ බස් එකේ පාසැල් සිසුන් නොවන අය යන්නට ඉමහත් අකමැත්තක් දැක්වූ බව ඉත්තේරුවෙන්ම කිව හැක. මේ තත්වය තවත් අවුල් යන්නේ වේරගොඩ සිට පැමිණෙන උදෑසන බස් රථය නොමැති වුවහොත්ය. එදාට බස් එකේ පිටිපස්සේ ඇති වහළයට නඟින ඉණිමගේද කවුරුන් හෝ එල්ලී සිටින්නේමය. 

            එකල බස් රථය තුළ ජැක් පප්පලා ගැන මැසිවිලි නොවූ බව මතකයයි. කාට හෝ එවන් මැසිවිල්ලක් නගන්නට නොහැකි වූයේ එදිනවල ජැක් ගැසීමේ කලාවේ නිපුණයන් නොවීමද, නැතහොත් ඇඟිල්ලක් ගහන්නට ඉඩක් නැති එහි කා හට හෝ චෝදනා කරන්නට බැරි වීමද නැතිනම් ජැක් ගැසීමක් ගැන උන් නොදැන සිටීමද යන්න හරියටම කිව නොහැකි වුවවත් එලෙස කවුරුන් හෝ සිටියා නම් ඔහුට හෝ ඇයට කැලෑ කුමාරි එක්ස්ප්‍රසය තව්තිසාවක් වන්නට ඇති බව කැට තබා කිව හැක. ඊටත් එකල අප කුඩා අවධියේම බැවින් ඒ ආකාර වූ කාරණා අප මනසට විශය නොවීමද සිදු වන්නට ඉඩ නැතිවා නොවේ.

            පාං බාගෙන් කැලෑ කුමාරි නිල නාමය උදුරා ගත්තේ කහ කුරුල්ලා ය. ලටෙක් වර්ගයේ බස් වලට ඒ දවස් වල කොල්ලන් තැබූ සුරතල් නම කහ කුරුල්ලා ය. පසුව ආණ්ඩු මාරුවෙන් පාට වෙනස් වූවාට ලටෙක් බසය දිනාගත් ඒ අන්වර්ථ නාමය උදුරාගන්නට ආණ්ඩුවට හැකියාවක් නොවීය. තවම සීටීබී බස් රතු වර්ණයෙන් වර්ණ ගැන්වී තිබුණද ඉඳ හිටක ලටෙක් තඩියක් දකින විටක, පරණ තාලේ කඩයක් දකින වාරයක් පාසා ඩෙල්ටා ටොපී මතක් වෙන්නා  සේ හිත ඇදෙන්නේ ම එකල තිබූ මනරම් කහ පැහැති වර්ණයෙන් පාට ගන්වා තිබූ කාලයටම ය. අදටත් කුඩා අතුරු මාර්ග වල කහ කුරුල්ලන් සිය මුල් වර්ණයෙන්ම පියා සැරියෙහි යෙදෙනවා ඇතියි යන්න මට සිතුණේ රුවන්වැල්ලේ සිටියදී අමිතිරිගල දක්වා ධාවනය වන සැබෑ වර්ණ කහ කුරුල්ලෙක් දකින විටදීය.

මේ තියෙන්නෙ ඒ අමිතිරිගලදි දැක්ක බස් එක. ගූගල් කරද්දි හම්බුණේ.

ඔය පිංතූරෙ අයිති වෙන්නෙ මෙන්න මේ බස් පිස්සට.. 😍😍

            කහ කුරුල්ලා කැලෑ කුමාරි ලෙස අභිසෙස් ලබන විට අප සිතූයේ බස් රථයේ ප්‍රමාණය අනුව ඉඩ කඩ ඇති විය හැකි බව වුවත් සිදුවූයේ අනෙකකි. බසය සිය ගමනාරම්භය වෙනස් කරන ලදී. පෙරට වඩා කිලෝමීටර් කිහිපයක් දුර වැඩි කරගත් කැලෑ කුමාරි සුපුරුදු කොලු කුරුට්ටන්ට, කුරුට්ටියන්ට අමතරව අලුත් මුහුණු කිිපයක් ද සමඟ නගරය බලා ඇදෙන්නට වන්නීය.

සැබැවින්ම කතාව ආරම්භ වන්නේ එතැන් සිටය. ප්‍රේම කතා ජැක් කතා ඇනුම් පද ගුටි කෙලි ද ආරම්භ වන්නේ කහ කුරුල්ලාගේ ආගමනයත් සමඟය.

මේ කලම්බො රයිඩරයක්. මේකත් එතනිංමයි ඉස්සුවෙ

මේ ඩීමෝ නැව් ටයිප් කියල අපි කිව්ව ජාතිය. මේකත් අපේ බස් පිස්සගෙන්මයි

            කහ කුරුල්ලා වීදි බට සමයේම ඩීමෝ නැව් මොඩල් බසයද කලම්බෝ රයිඩරයද සබයට ආවද කලම්බෝ රයිඩර් මොඩලයේ සීටීබී මේ පෙදෙසට සුලබ නොවූ නිසා එවන් බසයක යාමට සෑහෙන කාලයක් පෙරුම් පුරන්නට සිදුවිය. එහෙත් පාසැල් ඇරී නිවසට යන්නට බස් නැවතුම්පලට ගොස් පෝලිමේ ද සිට ගෙදර යන්නට බසය නැති වග දැනගත් පසු පොල්ගහවෙල සිට ‍මඟක් දුර ගොස් ඉතිරිය පයින් යන ගමනට ඩීමෝ බස් රථයක් එනතෙක්ම බලා සිට ඩීමෝ බසයකම ගිය බැවින් ඒ පැද්දෙන සුව පහසු ඩීමෝ නැව් ගමනේ ආශ්වාදය විඳින්නට අප සමත් වීමු.

වලි බර, සොමි බර, ආතල් බර, ජැක් බර කතා ඊළඟට. මැච් එක ගහන්න පිට්ටනිය හදන්ඩ එපැයි ආයිබංඩ.