ස්මරණ 13- වධකයෝ...

                                                                      කුඩා වන් නිතරම සිටින්නේ කුතුහලයෙනි. තමන් දකින තමන්ට පෙනෙන ඕනෑම දෙයක් පිළිබඳ හාර හාරාවුස්සා බලන්නට දැනගන්නට උන් කැමතිය. අප ඒ කුතුහලාත්මක කාලය පසුකර  තිබුණද ඒ කාලයේ පුරුදු වූ යම් යම් පුරුදු වලින් අත් මිදෙන්නට හැකි වූයේ අල්ප වශයෙනි. මින් කිසිවකුට හෝ කරදර නො වී යැයි කියන්නට මට නො හැක... අද ද පාරේ යන විට පොඩි උං දකී නම් උං කරන කුමක් හෝ විකාරයක් දෙස නතර වී බලා සිටීමේ පුරුද්දක් මට ඇත. සමහර විට ඒ අපේ ළමා කාලය අප ගෙවූ ආකාරය නිසා වන්නට ඇත.

                                                                       අප ජීවත් වූ පරිසරයේ අනන්තවත් කෘමීන් මෙන් ම විවිධ සතුන්  සිටියෝ ය. ඒ සෑම එකා ළඟට ම යන්නට අපට නො හැකි වුවත් අපට කිට්ටු වූ සතුන්ට නං වෙන දෙයක් උං වත් දැන නො සිටින්නට ඇත...  අද දවසේ වුව ද පොඩි වුන් අතර වඩාත් ජනප්‍රිය බිං කුණ්ඩා ය. අඩුම තරමේ නන්දා මාලිනි ය ට පිං සිදු වන්නට හෝ, ලංකාවේ අස්සක් මුල්ලක් නෑර සිටින පොඩි උන් බිං කුණ්ඩා ගැන දනිති.

                                                                     කුඩා කල අප වාසය කළ නිවසේ පිළිකන්නේ තිබූ බිත්ති කන්ද අපටත් වඩා උස එකක් විය...  මුනින් අතට හැරවූ කේතුවක් මෙන් වූ තාවකාලික නිවාස යන් හි බිං කුණ්ඩන් සිටිය හ. සමහර විට මුන් අනන්තවත් ඉන්නට ඇති වුවද අපට උන් ව අල්ලා ගැනීම නම් බොහෝ දුෂ්කර විය. අප බිං කුණ්ඩ න් ඇල්ලීමේ සමර්තයන්  නොවීමු .අප උන්ව අල්ලන්නට උත්සාහ කලේ උන් වාසය කරන කුඩා වල වටා ඇඟිල්ල ගෙන යමින් සෙමෙන් සෙමෙන් හාරමින් ය.  කොයි තරම් දුරට සාර්ථක වූවා ද යන්න මතකයක් නැතත් බොහෝ විට බිං කුණ්ඩන් අපට වඩා ඇමිඩන් ලා විය. එබැවින් සාර්ථක වෙන තරමට වඩා දස ගුණයක් අප අසාර්ථක විය.  පිළිකන්නේ බිත්ති බැම්ම උඩ ඇණ බා ගන්නා අප වරු ගණන් ඔහේ ඉවසිල්ලෙන් ද නො ඉවසිල්ලෙන් ද උන් ව සෙවීමේ නො තිත් උත්සාහයක යෙදුනෙමු.  මෙලෙස සොයා ගන්නා බිං කුණ්ඩන්  බොහෝ විට අපේ අත්ල උඩ ඇගිල්ල කැරකෙන පසුපස වෙරි වූවන් මෙන් ඇවිදී... අවසන අපට එපා වූ කල උන් ගේ පස්සට වදින පහරකින් උඩිං ගොස් බිම වැටේ... නැතහොත් ගෙට පල්ලෙන් වූ ඇලේ බෝට්ටුවක දමා පා කර හරියි. මේ බෝට්ටු වලට සිදු වූයේ කුමක්ද යන්න නොදනිතත් සමහර දාට ඇලේ පහල තිබී දියබත් වූ බෝට්ටු සුන් බුන් අපට මුණ ගැසෙන නමුත් කවදාවත් අපට ආපහු බිං කුණ්ඩ න් නම් දකින්නට නොලැබුණි..

                                                                      අප අතර තවත් ජනප්‍රිය ව තිබූ ක්‍රීඩාවක් වූයේ දිමි කඩි සටන් ය. දිමි කඩි සටන් බිම තිබූ යේ  මා පෙර කොටසක දී සඳහන් කළ අපේ බෝධිය කන්දේ ය. හැම දාම හවසට පහන තියන්නට යන්නට සිදු වී තිබුණේ මා හට ය. වැඩුම ලා වූයේ මා බැවින් තනියම පහන තියන්නටත් ගාථා කියන්නට ත් මට සිදුවිය. මා පස්සේ වැටී බෝධිය අසලට එන අනික් වුන්ට හිතෙන් බණිමින් මම බුදු කුටිය තුළ තනියෙන් ගාථා කියමි. එය ගාථා සජ්ජායනයක් නම් නොවේ වේගෙන් යන කෝච්චියකි. කියපු දේකුත් නැත හැබැයි නො කීවා කියන්නට ද නො හැක. බෝධිය කන්ද බහුතරයක් ගල් තලාවකින් වැසුණකි. මේ ගලේ එක් පැත්තක කඩි ද අනෙක් පැත්තේ දිමි ද සාමකාමී ව (අපි දකින කං) වාසය කළෝ ය. උන්ගේ සටන් බිම වූයේ ද අප කෙළි බිම වූයේ ද මේ ගල් තලාවේ මැද කොටසයි. මේ ගල් තලාව පාමුල තුත්තිරි ලන්දකි. මෙයින් තුත්තිරි මල් කීපයක් ඇද ගලවා ගන්නා අප අල්ලා ගත් දිමියෙකුට ද කඩියෙකුට ද ගලවා ගන්නා තුත්තිරි මලේ ඇති යුෂ සූරා බොන්නට දෙන්නෙමු. එකෙක් කඩියා හෝ දිමියා අල්ලා සිටින අතර අනෙකා තුත්තිරි මලෙහි මල් ඇති පැත්තේ සිට ඇගිලි දෙකත් ආධාරයෙන් සූරා ගන්නා යුෂය සතාට ළං කරයි. මේවා පෙවීමෙන් උන් වෙරි වුනා ද නැද්ද යන්න අපට වැටහීමක් නොවුණත්  සතුන් දෙදෙනා ලං කර තැබූ විට හොද හැටි සටන් කර ගනී. බැරි වීමකින් හෝ සතාට පදම වැරදුනොත් ඌ ඉබාගාතේ යන්නට  යයි. එවිට යළි ළං කර තැබිය යුතු ය. බොහෝ විට මෙම සටනින් දිනන්නේ දිමියා ය. කඩියා බරපතල තුවාල සහිතව වැතිර සිටියදී උන් දෙදෙනාට කැමැත්තක් කර ගන්නට හැර අප නිවසට එන්නෙමු. මගේ අත් දැකීම නම් මේ සටනින් උන් දෙදෙනාගෙන් එකෙක් වත් වැඩි කලක් ජීවත් නොවන බව ය. ඒ දවස් වල පහන තැබී මෙන් පසුව අපේ ජනප්‍රියම ක්‍රීඩාව වූයේ මේ කඩි දිමි සටන්ය. (ඔව් ඔව් ඔට්ටු වලටත් උං  ෆයිට් කළා.) දැං අහන්න එපා දිමි කූඩ කඩල කඩි ගොඩවල් උඩට දැම්මද කියල අපි ඒව එහෙම කොලේ නෑ ඔන්න.

                                                                        මේ හැරෙන්නට හාවන්ට උගුල් ඇටවීම ද (අහුවුනේ නං නෑ) කුරුල්ලන් ට කැටපෝලයෙන් විදීමද සිදු කලද ඒවා යේ කියන්නට තරම් විශේෂයක් නැති බැවින් මෙහි ලා සඳහන් නො කරමි.

                                                                         වරක් මා පත්තරයක තිබූ කතාවක් කියවා ඒකේ කියා තිබූ ආකාරයට කණාමැදිරියන් අල්ලා ජෑම් බෝතලයකට දමා වැසුවෙමි. හහ් මෙන්න වැඩේ අපූරු යි. නිවෙන පත්තු වෙන පාට පාට උං කාමරයට ගෙනාවේ අමුතු අලංකාරයකි. නමුත් පසුවදා උදේ වනවිට අප පියාණෝ උන් සියල්ලම මට හොරා නිදහස් කර තිබුණි. පහු බහින්න පුළුවයන්යැ. මීළගට මගේ වෑයම වූයේ නව අත්හදා බැලීමක් කරන්නට ය. එදා හවස කඩෙන් බැලුමක් ගෙනවිත් අල්ලා ගත් කණාමැදිරියන් අමාරුවෙන් එකා දෙන්නා ඊට බැස්සුවෙමි. අනතුරුව හුලං පුම්බා කට ගැට ගැසුවෙමි. හහ් ඔය තියෙන්නෙ ලස්සනට. නමුත් වැඩි වෙලාවක් යන්නට පෙර උං බැළුම හපන්නට උත්සාහ කරන්නට විය. බැළුමට දැමූ පොඩි තට්ටුවකින් උන්ගේ වෑයම අසාර්ථක කරන්නට මට පුළුවන් විය. පසුවදා උදෑසන වත්දි උන් සියල්ල ම මියගොස් සිටියෝ ය. එදායින් පසු කිසි දා කණාමැදිරියෙක් ට අනතුරක් කරන්නට මට නොසිතුණි.

                                                                        අවුරුදු කාලයට බල්ලන් නිදා සිටින ඉසව්වක් බලා අහස් කූරු පත්තු කර බිම දිගේ යැවීම අප කල තවත් ක්‍රියාවකි. කණ අසල ම පුපුරන අහස් කූරේ සද්දයට හුවැක් ගා කෑගසමින් ඉවතට පනින උන් ගේ විගඩම් දෙස බලා හිදීම  තරම් වෙන කිසිම විනෝදයක් නැත. එක එක බල්ලා හැසිරෙන්නේ එක එක ආකාරයට ය. සමහර විට පොල්කට්ටක් බාගෙට දෙකට පලා ඈත් කර පූසෙක්ගේ හෝ බල්ලෙක්ගේ වලිගයට දමන අපි උන්  ඒක ගලවා ගන්නට දරණ පරිශ්‍රමය දෙස බලා හූ තියන්නෙමු. නැතහොත් ගලකින් තලා ඇණයකින් හිල් කර නූලක් දමා බැද ගත් සැමන් ටින් එකක් පූසෙකුගේ නැට්ටේ ගැට ගසා උංව නිදහස් කන්නෙමු. ටින් එකේ සද්දයට බියවී දුවන පූසා නවතින්නේ කුමක් හෝ වී ටින් එක ගැලවී ගිය පසුයි.  (දැන් නං මේවා එකක් වත් කරන්නෙ නෑ හොදේ කොළු කමටයි තිබ්බ අවලං කමටයි කලා මිසක්)

                                                                     මේ ළගදී කළ එකම අවලං වැඩය නම් මළ ගෙදරකදී බල්ලෙකුට ගුලියක් කන්නට දීමය. මුලදී අප බල්ලාගේ කිසිම හැල හොල්මනක් නැති විට බලාපොරොත්තු කඩ කරගත්තෙමු. (අපිටත් අමතක වුණා ගුලි වදින්නෙ තැපෑලෙන් කියල). පැයක් පමණ ගත වන්නට ඇත. බල්ලා නොයෙකුත් විකාර කරමින් දගලන්නට වූ විටයි අපට දැනුනේ කළ කාර්යයේ බරපතලකම. (ඒ අස්සෙ අපේ එකෙක්, බල්ලට තව වදින්න එපැයි  පව්නෙ බං හැම දාම නෑනෙ උට මේ වගේ ආතල් එකක් කිය කිය බල්ලට චොකලට් බිස්කට් දෙන්න යනව.. මුං නං අම්මප). විටෙක හූ තබමින් දුවන ඌ විටෙක මළගෙදරට පැමිනෙන අමුත්තන්ට බුරා පනින්නට වූයේ හපා කන්නට මෙනි. (මොන පිස්සුද මූ ආතල් එකක් ඇරං. කට්ටිය මුට බයේ අම්ම මෝ නැතිව දුවද්දි උට පොඩි කික් එකක් එන්න ඇති. මොකෝ ගෙදර පූසට වත බුරන බල්ලෙක් නෙවී ඌ) කෙසේ හෝ තත්වය බරපතල වනවිට පිටියට අවතීර්ණ වුනේ ගෙදර පූස.. මූ මේ මොන උලව්වක් කොරනවද බලන්ට වෙන්නැ. ටිකක් නිවිහැනහිල්ලෙ තමන් කර කර හිටිය විගඩම නවත්තපු මූ හොදට බෙල්ල එහෙම ඇල කරගෙන අර ෂාරුක් ඛාන් අයිස්වර්යට දාන බැල්මක් දැම්ම. වැඩි වෙලාවකට නෙවී. තත්පර කීපයකට විතර. එක පාරටම පූස ඉස්සරහට පැනපු මූ ගත්ත පූසව කටිං... අරං දිව්ව නේද...මෙන්න පැය බාගෙකට විතර පස්සෙ මුගටි පැටියෙක් උස්සං එනව. ( අපිට පූසව හොයන්න දවස් දෙකක් විතරගියා.) කොහොම හරි අපේ සෙට් එකේ හිටපු  පිස්සු මැන්ටලයක් හන්ද වැඩේ මාට්ටු වුනා. කලේ කවුද මොකද වුනේ කියල. ඒ හන්දම අතුරුදහන් වුණ පූසව හොයන්න වුණෙත් මේ වැඩේට පස්සෙ බල්ලට වුණ ඩැමේජ් වලටත් ප්‍රතිකාර කරන්න වුණෙත් අපිටම තමා.

පසු සටහන- මේ සියල්ල කොළු කාලයේ කළ අවලං ක්‍රියා පමණක් වන අතර බොරු සත්ත අවිහිංසාවාදීන් කෙප්ප කොමෙන්ටු අතහැරීමෙන් වළකින්න.