මැණිකක් ‌හොයනවද..? එහෙනං මුක්කරු ගොඩැල්ලක් හොයාගෙන යන්න Mukkaru Godella By Premakeerthi Ranathunga

             ප්‍රේමකීර්ති රණතුංග මහත්මයගෙ “මුක්කරු ගොඩැල්ල" කියවලා ඉවර කළේ දැං.  වෘතාන්තමය සහ ඉතිහාසමය කතා වලට ප්‍රියත්වයක් දක්වන කෙනෙක් විදිහට ප්‍රේමකීර්ති රණතුංගයන්ගෙ නිර්මාණයන්ට මම සෑහෙන්න ඇල්මක් දක්වන කෙනෙක්. නොදන්නා කම නිසා මඟඇරුනු පොතක් දෙකක් තිබුනා නම් හැර ඔහුගෙ සියලුම නිර්මාණයන් හි පිටපතක් මා විසින් අත්පත් කරගෙන ඇති බවට මම විශ්වාස කරනව.

        හරි එව්ව පැත්තකට කරමු. මේ කතාව මැණික් ගැන. මැණික් කිව්වට මැණික් ගැන අසා පමණක් ඇති අයට නුහුරු නුපුරුදු කතාවක් ගැන. මුක්කරුන් ගැන. පොතේ නමේ විදිහටම මුක්කරු ගොඩැලි ගැන. ඔවුන්ගෙ සොහොන් ගැන සහ සමස්ථ මැණික් කර්මාන්තය ගැන. සුපුරුදු විදිහටම ප්‍රේමකීර්ති රණතුංගයන් “මුක්කරු ගොඩැල්ල” ලියන්න පෙර හොඳ හැදෑරීමක් කරල තියෙන වග සඳහන් කළ යුතුමයි. මේ පොතෙන් අපිට කියන ඉතිහාස තොරතුරු සහ මැණික් කර්මාන්තය හා බැදුණු වත් පිළවෙත් ගැන ඉදිරිපත් වෙන කරුණු ඊට සාක්ෂි සපයාවි යැයි මම සිතනවා.

   සුමනදාස කියන්නෙ කුම්භකාර කුලේ කොලු ගැටයෙක්. ගමේ රදළ පැළැන්තියෙ චූටි මහත්තයෙක්ගෙන් තම පවුලට වෙන නොමනා බලපෑම් නිසා අනාගතයෙ හොඳ සල්ලිකාරයෙක් වෙලා පළාතෙ නමක් ඇතිකරගන්න වගේම බලයත් පතුරන්න බලාගෙන ඉන්න අහිංසක වුණත් අධිෂ්ඨානශීලී කොලු ගැටයෙක්. ඉතින් මේ කොලු ගැටය තමන්ගෙ පාරම්පරික රස්සාව වන වළං හැදීම ප්‍රතික්ෂේප කරල ඔහුගෙ හීනය කෙටි මඟකින් ඉටු කර ගන්න පුලුවන් එකම ක්‍රමය, රත්නපුරා පළාතෙ හැම කෙනාගෙම හීනෙ වෙන මැණිකක් ගොඩදාගන්න අදහසින් මැණික් ගැරීමට යොමු වෙනව. සුමනදාස සාර්ථක වෙයිද නැද්ද  කියල අහන එක තේරුමක් නෑ. මොකද කතාවෙ මුලම ඒ ගැන කියනව. එතකොට මෙතක කතාව මොකද්ද.? ඒ තමයි සුමනදාස ඒ තැනට පත් වුණේ කොහොමද කියන එක.

        කුතුහලයකින් යුක්තව එක හුස්මට කියවාගෙන යන්න පුළුවන්  කතාවක් විදිහට “මුක්කරු ගොඩැල්ල” හදුන්වන්න පුලුවන්. ඒ වගේම කියවන්නා වෙහෙසට පත් කරන ආකාරයේ ආඛ්‍යාන රටාවකින් තොරව බොහොම සැහැල්ලු වගේම මනරම් භාෂාවකින් මුක්කරු ගොඩැල්ල පාඨකයා හමුවට ඉදිරිපත් වෙනව.  ඒ වගේම ප්‍රේමකීති මහත්මයගෙ බොහෝ පොත් වල වගේම කතාවට පසුබිම් වන ක්ෂේත්‍රය සම්බන්ධ තරමක දැනුමක් ලබාගන්නත් පුලුවන්.

            හැමදාම වගේ ප්‍රේමකීර්ති රණතුංග මහත්මයගෙ පොත් වල තියෙන සුපුරුදු ගැටලුව මම මේ පොත තුළත් දකිනව. සුපුරුදු විදිහටම කතාවෙ වීරයා සහ දුෂ්ටයා සුදු සහ කලු පාටින් නිරූපණය වෙනව. අළු චරිතයක් සෙවීමේ පාඨක අදහස බිඳ වැටෙන්නෙ කතාවෙ පළවෙනි පරිච්ඡේද දෙක තුන අවසන් වන විටමයි. ඉදිරිපත් වන චරිත වල පැතලි ස්වභාවය නිසා කතාවෙන් වඩාත් කුතුහලයක් ලබාගැනීමේ සහ වඩා රසයක් ලබා ගැනීමේ පාඨක බලාපොරොත්තුව බිඳ වැටෙනව කියල කියන්න පුළුවන්. කතාවේ වස්තු විෂය වෙනස් වුණත්, උදාහරණයක් විදිහට මීට පෙර මම කියවල තියෙන “මුතු වසන්යෙ” අරිප්පුවෙ මුතු සංස්කෘතියේ නැඟීම හා බිඳ වැටීම පාදක වෙලා තියේ. ඒ වගේම “කුණ්ඩලිය” තුලින් පුස්කොල පොත් සැකසීමේ පාරම්පරික පවුලක් මුහුණ දෙන බිඳ වැටුම් සහ නව පරම්පරාවේ නැඟිම් ගැන කියනව. පොල් මට්ටා තුලින්ද ඊට වෙනස් කතාවක් අප හමුවට ඉදිරිපත් නොවේ. මේ සියළුව කෘතීන් සඳහා පාදක වන පසුබිම් විස්තර හැරුණු විට සියලුම ගොඩනැඟීම් ඒකාකාරී ස්වරූපයක් ගනී. ඔබ ප්‍රේමකීර්ති රණතුංග මහතාගේ නවකතා කියවා ඇත්නම් මා කියන්නකට බොහෝ දුරට එකඟ වනවා ඇත. මගෙ වචන වලින් කියනව නං වෙනස් මුට්ටි වල එකම අච්චාරුව.

        සෝදුපත් කියවීම නිසි ආකාරව සිද්ධ නොවීම ඔහුගේ පොත් වලට ආවේණික දෝෂයක්ද කියල හිතෙන තරමටම ඔහුගෙ පොත් වල මුද්‍රණ දෝෂ හමුවෙනව. ඔහුගෙ “කුණ්ඩලිය” පොතෙන් පසු ආව නවකතා වල පිටකවරේ ගැටළුව නම් විසඳී ඇති එකට සතුටු විය හැකියි. මා දුටු ලේඛකයන් අතුරින් පිටකවරය ගැන අඩුවෙන්ම තැකීමක් කර ඇති ලේඛකයා ඔහු බව කියන්න පුලුවන්. නමුත් “මුතු වසන්තය” පොතේ පිට කවරයත් එතරම් සාර්ථක එකක් නොවේ. කෙනෙකුට තර්ක කරන්න පුලුවන් පිටකවරෙන් ඇති පලේ මොකක්ද කියල. ඒත් ලංකාවෙ අපි,

“...පොතට කලින් හැමදාමත් පිටකවරෙන බැලුවේ...”

    සමස්ථයක් විදිහට කියනව නං සරල නවකතාවක් විදිහට බොහොම සැහැල්ලුවෙන් කියවල අවසන් කරන්න පුලුවන් වගේම හිතේ ප්‍රශ්න මොහොතකට හරි අමතක වෙන්න කියල පොතක් කියවනනව නං කියවන්න කියල බයක් නැතිව කියන්න පුලුවන් පොතක් විදිහට “මුක්කරු ගොඩැල්ල” හඳුන්වන්න පුලුවන්.

 

මුක්කරු ගොඩැල්ල

කර්තෘ - ප්‍රේමකීර්ති රණතුංග

ප්‍රකාශනය -  දයාවංශ ජයකොඩි සහ සමාගම

පිටු - 228

මිල - රු. 850.00

ඇගයීම - 3.5/5