දිනන දවසක් - Whispers Of Desire

මම හිතනවා ඔයාලා තීරු ලිපි කියවලා ඇති කියලා. ඇත්තටම මගේ ප්‍රියතම සාහිත්‍යය ශානරයක් තමයි තීරු ලිපි කියන්නෙ.  රසික ජයකොඩි ගේ ඉඳන් නීල් විජේරත්න වෙනකන් නැත්නම් මහාචාර්ය ධම්මික ගංගානාත් මහත්මයා වෙනකන් මගේ තීරුලිපි කියවීමේ පරාසය සීමාවක් නැතුවම විහිදිලා යනවා. ඒ වගේම තමයි කවදාහරි දවසක මමත් තීරු ලිපියක් ලියන්න ඕන කියලා ලොකු ආසාවක් හිතේ තිබුණා. ඒත් මම වගේ  ලිවීම ගැන ලොකු හැකියාවක් නැති කෙනෙක්ට ඒක ටිකක් දුෂ්කර කාර්යයක්. පුවත්පතකට ලියන්න බැරි උනත් මුහුණු පොතේ මගෙ පේජ් එක වෙනුවෙන්  තීරු ලිපියක් වගේ ලිපියක්, අඩුම වශයෙන් ඒ ආසන්නයට එන ලිපියක් ලියන්න මට පුළුවන් වෙයි කියලා මම විශ්වාස කරනව. ඉතින් මගෙ මේ වෑයම ඒ වෙනුවෙන්.

 මම ඉස්සර ඉඳලම කැමතියි මොනවා හරි ලියන්න. ඇත්තටම ලියන එකට මගේ ආසාව ආවේ නිරන්තරයෙන්ම මගේ තිබුණ කියවීමේ පුරුද්ද නිසා. මං ඒකට පුරුද්දක් කියලා කියන්නේ,  සාමාන්‍යයෙන් කවුරු හරි ඔයාලගේ විනෝදාංශය මොකක්ද කියලා අහනකොට මටත් ඉස්සරෝම ආපු උත්තරේ තමයි පොත් කියවනවා කියන එක. ඒත් පොත් කියවන එක මට විනෝදාංශයකටත් වැඩිය  නිකං ජීවිතේ කොටසක් වගේ.  මගේ හිතේ  හැමදාම තිබුණ හීනයක් තමයි  අකුරු අමුණලා වචන එකතු කරලා වාක්‍යය ඡේදවලට ගලපලා ඡේද පරිච්ඡේද කරලා පරිච්ඡේද පොතක් දක්වා පරිවර්තනය කරපු මහා ලේඛකයෝ වගේ, ලේඛිකාවො වගේ කවදා හරි පොතක් ලියන එක. මම ඒකට සෑහෙන වතාවක් උත්සාහ කරලා තියෙනවා. උත්සාහ කරන තරමටම මගෙ ඇතුළෙන්ම මම අසමත් වෙලා තියෙනවා. පරාද වෙලා තියෙනවා. ඒ උනාට අද වෙනකන් මට මේ ලිවීම ගැන තියෙන දැවෙන ආශාව නැති කරගන්න බැරි වුණා. ඇත්තටම කිව්වොත් ඒ මගේ ලිවීමේ ආශාව අසමත් කරන්න මගේ අසමත් වීම අසමත් වුණා. ඉතින් මම කාලයක් තිස්සේ මොනවා හරි කුරුටු ගානවා. කප - කපා කොට - කොටා ආපහු ලිය - ලියා අකුරු වෙනස් කරලා, වචන වෙනස් කරලා, වාක්‍ය  වෙනස් කරලා, ඡේද වෙනස් කරලා ගලපලා දිගින් දිගටම අසමත් වෙවී සමත් වෙන්න උත්සාහ කරමින් ඉන්නවා.  

දන්නවද.? තෝමස් අල්වා එඩිසන්ට වුනත් දස දහස් වාරයක් උත්සාහ කරන්න වුණා නිසියාකාරයෙන් ක්‍රියාත්මක කරන විදුලි බල්බයක් නිපදවාගන්න. වතාවකදී ඔහු කියනවා "මම දස දහස් වතාවක් අසමත් වූවා නෙවෙයි. මම අසාර්ථක වීමේ ක්‍රම දස දහසක් පමණ සාර්ථකව සොයා ගත්තා පමණයි." කියලා. තෝමස් අල්වා එඩිසන් පසුව වාර්තා කරන ආකාරයට ඔහු එකිනෙකට වෙනස් න්‍යායන් තුන් දහසකට ආසන්න ප්‍රමාණයක් සිය තාප දීප්ත විදුලි බුබුල නිපදවීම සඳහා භාවිතා කලා.  විද්‍යාඥයන්ට එහෙමනං මං වගේ සුහුඹුල්  දුහුණෙක්ට කොහොම වෙන්න පුළුවන්ද.? මම දැනුත් මේ ලියනවා වගේ හෙටත් ලියයි. හෙට ලියනවා වගේ ඉදිරියටත් ලියයි. 

සමහර විට මම අසමත් වෙයි. සමහර විට එක දවසකදි හරි මම දිනයි. අන්න ඒ දිනන දවස වෙනුවෙන් මම ලියනවා. පුළුවන් තරම් ලියනවා. රණතුංග කරුණානන්දට පුළුවන් වුණා නම් හොඳම පරාජිතයා විදිහට 1964 ටෝකියෝ ඔලිම්පික් උළෙල අවසාන කරන්න, මම හිතනවා මේ ජීවිතේ අවසන් කරන්න එක විනාඩියක් හරි තියලා  අඩුම ගානේ මොනයම්ම හෝ ආකාරයක දිනුමක් දිනා ගන්න පුළුවන් වෙයි කියලා. ඔබට තර්ක කරන්න පුළුවන් ඔයා ලියන්න ඕනේ දිනන්න නෙවෙයි. ඔයාව තෘප්තිමත් කරන්න කියලා. ඒ උනත් මම එක දෙයක් දන්නවා මම ලියන දේවල් වලින් මම තෘප්තිමත් වෙන්නේ කවදා හරි දවසක මේවා කියවලා ඔයා තෘප්තිමත් වුන දවසට විතරයි කියලා. අන්න ඒ ඔයා තෘප්තිමත් වෙන දවස තමයි මගේ දිනන දවස. ඉතින් කවදාක හරි උදාවෙයි කියල මම හිතන ඒ දවස වෙනුවෙන් මම තවදුරටත් උත්සාහ කරමින් ඉන්නවා.