ඈත අතීතයෙ
දවසක
එකෝමත් එක
මොහොතක
උන්නු හැටි අපි
ආදරෙන්
මතක් වෙනවා
ආයෙ ආයෙත්
හිත හුගක්
රිද්දමින්.....
නුඹ යන්න ගිය වෙලේ
මගෙ ළගින්
නික්මිලා
අහස් කුස රතු
කරන්
මළ හිරුත් බැස
ගියා
මට තාම
මතකයි.......
පුර හඳත් පායාවි
නුඹ ආයෙමත්
ඒවි
හිත හිතා
ළතැවුණත් මං
නුඹ ආ වගක්
දැක්කෙ නෑ.....
හිරු අවර මියගියා
නුඹ හිතින්
නික්මුණා
නුඹ කියූ
නිබ්බුත අතර
අපේ මතකය
නැවතුණා..........
පස්ටයි මහේෂයා ! එළ එළ
ReplyDeleteතැන්කු වේවා චූටි මල්ලි...........
Deleteආදරෙයි කියන්නේ විරහව එන සොදුරු විදවිල්ලක්..
ReplyDeleteසොදුරුයි තමයි හැබැයි දුකම විතරයි... ඇබ්බැහිය භයානකයි
DeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteඔහොම තමයි යාළුවා. පැරදුනාම අපිට අපිවත් නෑ වගේ තමා හිතෙන්නේ. මටත් මගේම නොවන ආදරයක් තිබුනා කාලෙකට කලින්.
Deleteඅපි හැමෝගෙම කතාවෙ කොතන හරි වැරැද්දක් වෙලා තියෙනව සහෝ... අපිට හොයාගන්නවත් බැරි වැරැද්දක්
Deleteතව තව කවි සිතුවිලි පහල වේවා!!
ReplyDeleteඔබට ස්තුතියි සහෝදරී.... ඒත් ඔයාගෙ සකල විද ප්‍රාර්ථනා නම් ඉෂ්ට සිද්ධ වේවිද සැකයි.. ඔබටත් සුභ නව වරකට ආසිරි
ReplyDelete