ස්මරණ 12- බඩජාරියෝ

                                                              අලින්ටයි ළමයින්ටයි දගලන්නමයි හිත යනුවෙන් කියමනක් ඇත. එලෙසින්ම අතට අහුවෙන අහුවෙන දේ කටේ දමාගෙන එහි රස හෝ සවි ශක්තිය බැලීමද මේ අයගේ පුරුද්දකි. පොඩි වුන්ට නිතරම මොනවා හෝ දෙයක් හපන්නට ඇත්නම් ඊට වඩා දෙයක් නැත. අප පොඩි කාලයේද එසේ වන්නට ඇත. එහෙත් අපට කන්නට ලැබුනේ වැඩිපුරම ගඩා ගෙඩිය. අදද ඒවායේ රස සුවඳ දිවට නැහැයට  දැනෙන්නාක්  මෙනි. එලසින්ම අදද කොතැනදි හෝ ගඩා ගෙඩියක් දුටුවිට එය කා දමා ඉවරයක් කරන්නට දිව-කට නලියන්නේද මේ හින්දාම වෙන්නට ඇත.

                                       
                                                                                 වත්ත පුරා තිබුණේ පොල් වුවද වත්තේ ඇතැම් කෙරවල වල් වලට වන්නට විසල් ලදු කැලෑ තිබිණ. වත්තටම අයත් කොටස් වල ඇතැම් විට පොල් ගස්ද වට කරගෙන මේවා වර්ධනය වී තිබින. එහෙත් කුමක් හෝ කාරණයකට මේවා එළි පෙහෙලි කරන්නට වතු පාලනාධිකාරියට උවමනාවක් නොතිබ්බා සේම මේ අකුල් වල ඇති පොල් ගස් වල හැදෙන පොල් කඩන්නට හෝ උවමනාවක් නොවීය. එබැවින් ඒවා කැලේටම( වත්තෙ අයට) ඇරුනු අතර මේ සමහර අකුල් වල බර සාරෙටම තිබුනේ එරමිණියාය. ඉදහිට තැනක ඇඹිල්ල ගහක් දෙකක්,  දං පදුරක් මෙන්ම පේර , අඹ, දොඩං, වෙරළු, සියඹලා, ජම්බු, වැලි අනෝදා, අනෝදා, ලාවුළු,  මෙන්ම  කොහිකිරිල්ල ද  දමුණ ද තිබින.. එසේම වත්ත පුරා තැන් තැන් වල බිං පොල් ද කුඩා කුඩා පදුරු වශයෙන් හැදී තිබුණි. ඒ ඒ ගෙඩි ඵල ගන්නා වාර අපට කුමන ඉවකින් දැණුනා දැයි නොදනිමු. නමුත්  අහවල් පදුරේ අහවල් තරමට ගෙඩි හැදෙනවා කියන්නත් ඒවා ඉදෙන කාලය අනුමානය කරන්නත් අපට හැකිවිය. එසේම කිසියම් බාහිර ආක්‍රමණයකට  අදාල ගස් හෝ පඳුරු ලක් වී නම් එයද නොවලහා කියන්නට අපට හැකිවිය.  

                                                                                වත්තේ හැම ලදු කැලෑවකම වැඩිපුරම තිබුනේ එරමිණියා බව මම ඉහතින් කිවෙමි. එබැවින්ම ඒවායේ අගයක් අපට එතරම් නොතිබිණි. නමුත් එරමිණියා කාලයට සෑම සතියකම ඉරිදාට අපට වැඩ තිබුණි. දහම් පාසල් තිබෙන්නේ ඉරිදාටය. සතියේ දවස් හතෙන් පහක්ම නගරයේ පාසලට යන අපට යළි නිවෙසට එන අතර වාරයේ ගොදුරු කරගැන්මට හැකි ගහක ඵලයක් විනා හිතේ හැටියට ඒවාට වග කියන්නට නොහැකි විය. එවන් වූ අවස්ථාවක් ලැබුණා නම් ඒ ඉරිදාටය. දහම් පාසල තිබුණේ ගමේ පාසලේය. ඉස්කෝල  වත්තේ හෝ ඒ අහල පහලක වත් ගඩා ගෙඩියක් දකින්නට නොවූවේ ඉස්කෝලෙ යන අප වැනිම කොල්ලන්ට කුරුට්ටන්ට පිං සිද්ධ වන්නටය. එහෙත් දහම් පාසල් ඇරි අප ගෙදර යන අතර මග විසල් ලදු කැලෑවක් හමුවේ. මේ පාරෙන් යන්නට සිටින්නේ අප පමණි. එබැවින් මග දෙපස අපට කඩා ගන්නට වෙරළු දමුණ හෝ එරමිණියා ඇති පදම් තිබේ. දමුණ  කඩන්නට අපට ගස් නගින්නට අපහසු බැවින් වෙරළු හෝ එරමිණියා අපේ ප්‍රධානම ආහාරයන් වී තිබිණ. නංගීද මමද තිළිණියා බණ්ඩාරෙ සුජීවා( මේ අය ගැන මුල් කොටස් වලින් මා පවසා ඇත.) අපේ නඩයේ වෙයි. වැඩුමලා මමය. මමද බණ්ඩාරේද වෙරළු කඩාගෙන එනතෙක් කෙල්ලන් එරමිණියා කඩයි. අපිව හොයන්නට එන කෙනෙක් නැත. එබැවින් දහම් පාසල් ඇරීත් පැයක් දෙකක් යනතෙක් නිදහසේ  ගඩා ගෙඩි සොයන්නට අපිට නිදහස තිබේ. තද දම්පාටින් ඉදෙන එරමිණියා කඩන්නට ඇත්තේ තරගයකි. බොහෝ විට එරමිණියා අතු කිනිති පිටින් කඩා ගන්නා අප නිවෙසට යනතෙක්ම ඒවා හපමින් යන්නෙමු. එහෙත් වෙරළු හෝ දමුණ සමව බෙදාගන්නෙමු.  අපට කවදාවත් ඒවා සදහා රණ්ඩු වීමට අවශ්‍ය නොවින.

                                                                              කොහිකිරිල්ල ගාල් ඇති තරම් තිබුණද ඒවායේ ඵලදාව අපේ අවශ්‍යතා පිරිමහන්නට ප්‍රමාණවත් නොවීය. ඒවා කන්නටම නොව බට තුවක්කුවේ උණ්ඩ ලෙස යොදාගැනීම නිසා  කොහිකිරිල්ල පැසෙන පමාවෙන් ඒවා අවසාන වේ.  ඇඹිල්ල ඕන තරම් තිබුණද  කඩන්නට අපහසුය. නමුත් මේ  කුඩා කුඩා ඇඹුල් රස ගෙඩි වලට හොද ඉල්ලුමක් තිබිණ. එබැවින් එරමිණියා කඩනවා සේම ඉවසිල්ලකින් පැය ගණන් ඇඹිල්ල කඩන්නට අප පුරුදු වී  සිටියෙමු. එසේම ඇඹිල්ල දං කාල වලට අප අතර රණ්ඩු ද බහුල විය.  එහෙත් උදෑසන රණ්ඩුවන උං සවසට කාවාඩි ගසන්නට හෝ හැංගි මුත්තන් කරන්නට දෙගස් ගසන්නට  එන්නේ කිසිම පැකිලීමකින් තොරවය. අපට කිසි දෙයක් දිග්ගස්සාගන්නට අවශ්‍ය නොවිණ. අප සිටියේ අපේම රාමුවකය.  වත්ත පුරා කරක් ගසා කොහෙන් හෝ දං ගෙඩි කිපයක් හොයා කටේ දමාගන්නා අප කට සම්පූර්ණයෙන්ම දම් පැහැ වන තෙක් දං කන්නට ප්‍රිය කළෙමු. එහෙත් අපේ අවාසනාවට වත්තේ දං තිබුණේ සුළු වශයෙනි. පසු කලෙක මා දං කන්නට අවස්ථාවක් ලැබුනද ඒවා දං තරං රසයෙන් තොරය.

                                             ඇඹිල්ල

                                                                              

                                                                                 සියඹලා හැදෙන කාලයට සියඹලා පොල්කට්ටක දමා ලුණු හා කොච්චි දමා ඇති තරම් කා කට හම ගසාගන්නා අප අඹ හැදෙන කාලයට අඹ තලා කන්නෙමු. නැතහොත් අඹ තීරු තීරු වලට කපා මිරිස් හා ලුණු දමා කන්නෙමු. බොහෝ විට මේ ක්‍රියාදාමයන් නවතින්නෙ වැඩිහිටයන්නේ ගෝරනාඩුවක් නිසා හෝ අධික ලෙස ලුණු හා ඇඹුල් ආමාශ ගතවූ පසු ඇති වල තිබහ නිසා වතුර බොන්නට ගොස් සිදුවන අබග්ගයක් නිසාය. (දන්නව ඇති නෙව මක්ක ගැනද මේ කියන්නෙ කියල) ජම්බු ද ගස් වලට නැග නිකංම කනවාට වඩා ගෙදර ගෙනවිත් ලුණු මිරිස් හා කලවම් කර කන්නට අප ප්‍රිය කළෙමු. අනෝදා හෝ වැලි අනෝදා අප කනවාට වඩා ගෙදර ගෙනවිත් දෙන්නේ අධික ලෙස පැණි රස ඒවා කන්නට අපේ දිවවල් නොනැවුණ හන්දාම වෙන්නට ඇත. එහෙත් කන්නට පේර ගෙඩියක් වත් නැති කල ඕන දෙයක් කන අපට මේවායේ පැණි රස නොදැනීමද අරුමයකි.

                                                                             බිං පොල්ද අපේ අවධානය අඩුවැඩිව දිනාගත් ගඩා ගෙඩි වර්ගයකි  එහෙත් පොළව මට්ටමේ වැලි තවරාගෙන හැදෙන මේවා කන්නට අපේ එතරම් කැමැත්තක් නොවීය. මන්ද අතට අහු වෙන දේ එහෙම්ම කටට දමාගන්නට පුරුදුව සිටි අපට වැලි හැපීම ප්‍රිය උපදවන්නක් නොවූ නිසාය.  බිං පොල් කීවාට මේවා වැඩිපුරම හැදුනේ රබර් වතු පුරාය. හපන්නට දෙයක් හොයාගන්නටම නැති කල කන්නට පුරුදුව සිටි මේවායේ රසක් නැති යැයි කියන්නට කොහෙත්ම නොහැක. මන්ද සෑම පළතුරකටම ඒවාටම ආවේණික මිහිරි රසයක් තිබෙන හන්දාය.

                                                                             අපේ කැමට මේ කිසිත් නැති බව දැණුන කල අප ගෙය පිටි පස්සේ අයාලයේ හැදී තිබූ  රාජාල උගුල්ලා  කුඩා මුට්ටියක දමා තම්බා පොල් කැබලි සමග කන්නට පුරුදුව සිටියෙමු. තොපිට බඩේ අමාරුව හදෝගෙන වරෙව්කො යනුවෙන් වැඩිහිටියන් නිතර ගෝළුගත්තදඅපට කවදාවත් හැදුණ බඩේ අමාරුවක් නැත. ඒ තියා අපට උණක් හෙම්බිරිස්සාවක් කැස්සක් හැදුණද ඒ අවුරුදු ගානකට සැරයකි. කිසියම් කාරණයක් නිසා අප ප්‍රතිශක්තිය- දරා ගැනීමේ හැකියාව ඉහල මට්ටමක තිබුණි.

අහල තියෙනවද බලන්න--

ඇයි නංගෝ මා අතහැර යන් කෝ
මා වෙලටයි යන්නේ
බාලොලියා බෝවිටියා කන්නෝ
නරක ළමෝ නංගෝ
එදා වගේ මා ඕලු නෙලාගෙන
එනවා සුදු නංගෝ

මට අද ඕලු එපා
බාලොලියා ද එපා අයියේ
මා ගෙදරම ඉන්නාං

ඒ බොරුවට මා විහිළු කළා නොවැ
තරහද මගෙ නංගෝ
රතට රතේ කජු පුහුලම් ඔබ දැකැ
සැඟැවෙනවා නංගෝ
අපට එපා ඔය ලජ්ජා වැඩි අය
එන්නැ මෙහෙන් නංගෝ//

ටික ටික සැඟැවෙනවා
එබිකම් කැරැ යනවා ආ..හා…
ඔබ දැකැ නොවැ අයියේ…

පුහුල් හොරා නම් කරින් දැනෙන්නා                           කීවා නොවැ නංගෝ
සුදෝ ඔබේ දිව තොල් කළුවූයේ
කිමද අහෝ නංගෝ
මටත් හොරෙන් ඔබ දං කෑවා නොවැ
යසයි යසයි නංගෝ//

එකක් කටේ වැටුණා
ටිකක් රහත් බැලුවා
ඔබගේ දත්ටික දම් පාටයි…

අහන්න කැමති නම් ගන්න මෙතනින්                                                                                                                                                                                                                             

මේකත් අහල තියෙනවද බලන්න....

                                    

 පසුවදන-- දං හා මාදං යනු වෙනස් ශාඛ දෙකකි. බොහෝ අය මේ දෙක එකක් ලෙස වරදවා පටලා ගනී. දං වලට කුරු දං ලෙසද ව්‍යවහාර කෙරේ.

මේ සංක්ෂිප්තව ලියැවෙන සටහන් පෙළක් බැවින් බොහේ කාරණා හිතා මතාම මගහැර ඇත්තෙමි. ඒ කියවන්නාගේ පසුව සදහා ය. බොහෝ අය ප්‍රමාණයෙන් දිග මෙන්ම චුවින්ගම් සටහන් වලට මනාපයක් නොදැක්වීම හේතුවයි. 

ගීත ද්වයට ස්තූතිය තඹරු බ්ලොගයට