මෝහිණී.... මගෙ නංගියේ....

                                                   හීනියට අන්ධකාරෙ  මෝදුවෙන ගොම්මනේ මං වෙසක් එකට වට්ටාරමෙන් ගත්තු බටනලාව පිඹින්න පටං ගත්ත. පිඹින්න මහලොකු දැනීමක් තිබුණෙ නැති උණත් ඇගිලි එහෙ මෙහෙ කර කර මං බටනලාව පිඹිනව. තත්පර ගෙවිල විනාඩි වලින් වෙලාව මයින කොට පිට පුපුරු ගහන පත කොසු පාරක් පිට පුරා වැදුන. මෝහිණි ගෙන්න ගන්නද හදන්නේ බොල. කිරි අම්ම මගෙං බටනලාව උදුරං ගේ ඇතුලට ගියා. එදා රෑ මගෙ කොන්දෙ තෙල් ගාන්න උනේ කිරිඅම්මට ම තමා. ඒ වගේම එදා තමා මං ඉස්සේස්සෙල්ලාම මෝහිණී ගැන ඇහුවෙ. පස්සෙ මේ ගැන සිහිසෙම්පත් ඇති වෙලාවක මං කිරි අම්මත් එක්ක කතා කරපු වෙලාවක තමා උන්දැ මට මේ ගැන කීවෙ.

                                                      මෝහිණී කියන්නෙ බොහොම ලස්සන යකින්නක්. එයාට දරුවෙකුත් ඉන්නව. දරුව වඩං ඉන්න ඈ තනි පිරිමි පරාණයක් දැක්කාම ඒ පිරිමි කෙනා ළගට ගිහිං දරුව වඩා ගන්න දීල අනෙක් පැත්ත හැරෙනවලු. ඉස්සරහ පැත්ත ලස්සනට තිබුණට පිටිපස්ස හැරුණාම මෝහිණී කියන්නෙ සම්පූර්ණ යකින්නක්ලු. මෙයාට අහුවුනොත් නං ගැලවීම අපාසුයි කියල තමා කිරියම්ම නං කියල දුන්නෙ. තව ගොඩක් දේ කියල දුන්නත් මේ වෙනකොට ඒව මතකෙන් හැලිල. එදා ඉදන් අද වෙනකං එක එක වෙලාවට මං මෝහිණී ගැන අහල තියනව. මතකයක් විදිහට හැමදාම හිතේ කොණක මේ අපහැදිලි අමනුස්ස ස්ත්‍රියාව හොල්මං කළා. ඒත් ඒ හැම වෙලාවෙම හිතට ආවෙ ඇයි මෙයා යකින්නක් උණේ කියල අදටත් ඒ ප්‍රශ්නෙට නං උත්තරයක් මට නෑ.

                                                      කොහොම හරි පහුගිය දවසක මං මෝහිණී කියල සිංදුවක් ඇහුව.. හරි අපූරු සංගීතයක් අපූරු පද ගැලපුමක් එක්ක සිංදුවටම හරියන වොයිස් එකක්. ඒ අහපු වෙලාවෙම ඉන්ටනෙට්ටුව කාල් ගාල මේ සිංදුව අහනව දැනට විසි තිස් පාරක් අහන්න ඇති ඒත් හරි අපූරු කරුණා රසයක් විනා එපා වීමක් නං දැනුන්නෑ. මේ තියෙන්නෙ ඒක.

ගොර සපුන් ඇහැරෙන ඇදිරියේ

දොළ හඩන තුං මං හන්දියේ

කවුරු එනතුරු මග බලනවද

මෝහිනී මගෙ නංගියේ

මෝහිනී ආදර නංගියේ......

උඹේ දරුවා ගන්න කවුරුත්

නොඑන මූසල මංඩියේ

උඹට දරුවෙක් දෙන්න

ඕනැ තරම් අය ඇති  නංගියේ

උඹට දරුවෙක් දෙන්න

ඕනැ තරම් අය ඇති  හංදියේ...

සුරඟනට අමතකව දරුවන්

හඩද්දී කුණු බක්කියේ

උඹ යකින්නක් උනේ කොහොමද

කියා දීපන් නංගියේ.......

                                                                     පද රචනය

                                                                  රජී වසන්ත වෙල්ගම

                                                                          

                                                                            ගායනය

                                                                       සමන් ලෙනින් 

                                                                        

                                                                           සංගීතය

                                                              දර්ශන රුවන් දිසානායක

                                                   අම්මලා ළමයිව අනාථ නිවාස ඉස්සරහ දාල යන, කබරයන්ට කන්න දාන, තමංගෙ ළමයි වත් එල්ලල තමනුත් එල්ලෙන, ළමයි එක්ක කෝච්චියට පනිද්දි අනෙත් ළමය ඒ දිහා බලං ඉන්න වෙන කාලෙක මෝහිණී ට තියෙන්නෙ සදා නොවෙනස් මාතෘ ප්‍රේමයක්ය කියල මට හිතුණෙ මේ සිංදුව අහන කොට.

                                                   සමහර තාත්තල තමංගෙ ලේ වලිං ජනිත වෙන දුවව සහේට ගන්නකොට, අවුරුද්දක් වයස නැති බිළිදියව දූෂණය කරණකොට, තමං ළග ආරක්ෂාවට තියල යන චූටි මිණිබිරීට බරපතල ලිංගික අපයෝජන කරනකොට මෝහිණී තමංගෙ ළමයට පෙන්නන සෙනෙහස පුදුමාකාරයි නේද කියල හිතුණ.

                                                  තමං ළගට අකුරු ඉගන ගන්න තමංව විස්වාස කර එන පුංචි දැරිවියන්ව අපයෝජනය කරන, ගුරුවරු විදුහල්පතිල ඉන්න රටේ මෝහිණී අපේ සමාජට උගන්නන මාතෘ ප්‍රේමය කොයිතරං පුදුමාකාරද.

                                                  රටේ ජනතාවගෙ ඡන්දෙන් පත්වෙලා ඍවුන්ගෙ සුභ සිදධියට ආරක්ෂාවට කටයුතුකරන්න ඕන ඇමතිල මංත්‍රීල සමාජ සාරධර්ම සභ්‍යත්ව බිද දාන ගමන් මල් කැකුළු වගේ දැරියන්ව දූෂණය කරන කාලෙක මෝහිනිය කියල දෙන රැකවරණය ගැන පාඩම අපට මගෑරුණේ කොහොමද කියල හිතෙනව.

                                                  මං මේව ටික ඇත්තටම කීවෙ මෝහිණී හැබෑම අම්ම කෙනෙක් නේද කියල හිතුණ හන්ද. ඒ වෙන මොකවත් නිසා නෙමේ,

                                                   තමංගෙ රෙද්ද ඇදගන්න වත් දරුව බිමිං තියන්න අකමැති  ඒ අම්මගෙ ආදරේ කොයිතරං ද කියල මට හිතෙනව.  අනික ගැහැණියක් අතට නොදී පිරිමියෙක් අතටම දරුව දෙන්නෙ ඒ දරුවගෙ ආරක්ෂාවට නෙමෙයිද? මොකද ගැහැණීයක් තවත් ගැහැණියකට උදව් කරන්නෙ නැතිම තරං කියල ආයෙ අමුතුවෙං කියන්න ඕන නෑනෙ. තමංගෙ දරුව එක තත්පරේකට වත් බිම තියන් අකමැති කෙනෙක්, තමංගෙ දරුවට මේ තරං මාතෘ සෙනහසක් දක්වන කෙනෙක් ඇත්තටම කොහොමද යකින්නක් වෙන්නෙ    

නුඹ යකින්නක් වුනේ කොහොමද

කියා දීපන් නංගියේ....

                                                       දරුවෙක් වඩාගන්න කෙසේවත් මෝහිණීට උනත් දරුවෙක් දෙන්න තරං අය මේ සමාජයෙ ඕන තරං. නොසිදෙන කාම තෘෂ්ණාව හින්ද වියරු වැටිල ඉන්න සමාජෙට මෝහිණිත් අයෙ කජ්ජක්ද කියල හිතෙනව. අන්තිමට මට කියන්න ගියෙන්නෙ මෝහිණියෙ උඹත් පරෙස්සං වෙයං මුං උඹට බයිට් එකට අරං තව දරුවෙක් බඩට දීල ඔය ඉන්න එකාව ගණිකා මඩමකට හරි කොහාට හරි විකුණයි කියල තමයි.

සිංදුව මෙතනින් අරගන්න