ස්මරණ-04 ජීවන සටන

                                                                                  මා දන්නා කාලයක සිට මා අවට සාගරයක්  මෙන් පැතිර ඇති වත්තේ ආධිපත්‍ය යෙන් මිදෙන්නට සමත් වූ මිනිසුන් නැති තරම් ය. ඔවුන් ඒ තරමටම ඊට බද්ධව දිවි ගෙවති. ඉදහිට පවුලක පිරිමි දරුවෙක් යුද්ධ හමුදාවට බැදී රැකියාවක් කළා විනා වත්තෙන් එහා ගිය වෙනත් රැකියාවක් කළ අයෙකු සොයාගැනීමට වඩා කළු නික සෙවීම පහසු විය හැක. උපන් දා සිට ඔවුන්ගේ ආකර්ෂණය අවධානය තදින්ම ඇඳ බැඳ ගත්  වතු යායට එහා ලොවක් ඔවුන්ට දකින්නට උවමනා නොවූ බව මගේ අදහසයි. ඊටත් වඩා වතු යාය ඔවුන්ගේ ජීවිත වල පසුබිමෙන් ඇදුණු කළු හෙවණැල්ලක් මෙන් ඝණ විය. කිසි විටෙකත් එය ඔවුන් අත නාරිනවා සේ ඔවුන්ටද එය අතහැර ඉන් මිදෙන්නට හැකියාවක් නොවීය.

මා කලින් සදහන් කළ යුද්ධ හමුදාවට බැදුණු අයගෙන් කිහිප දෙනෙක්ම සිය රැකියාවන් අතහැර නැවත වත්තේම කරක් ගසමින් පොල් ගෙඩියක් විකුණා හෝ කිසියම් කුලියක් මලියක් කර එදා වේල සරි කර ගනිති. මගේ මව්පියන්ට සේම මගේ සමවයස් ගත්ත වුන්ගේද මට වඩා බාලයන්ගේද වැඩිමළුන් ගේද මවුපියන්ට සිය දරුවන්ගේ අධ්‍යාපන වියහියදම් දරන්නට සහය වූයේ මේ වත්තය. එය වත්තේම වැඩ කර ලබා ගන්නා මාස් පඩිය විය හැක, නැතහොත් ඉරටු ගා හෝ පොල්ලත්තක් වියා ලබාගන්නක් විය හැක. එසේත් නැතිනම් මුරකරුවන්ට හොරෙන් අවුලා කඩයට විකිණූ පොල් වලට ලැබෙන මුදලින් විය හැක. කෙසේ හෝ ඔවුන් සිය යුතුකම් උපරිමයෙන් කරන්නට යත්ත දැරුවෝය. එහෙත් සිය ජීවන අරගලයට සාපේක්ෂව සිය දරුවන් ගැන සොයා බල්න්නට හැකි වූයේ අල්ප වශයෙනි. මේ හේතුව නිසා බොහෝ දරුවන් අයාලේ ගියහ. ඒ හේතුවෙන්ම සිය වැඩිහිටි පරම්පරාව ආදර්ශයට ගනිමින් ඔවුන්ද වත්තටම කඹුරති. මා කලින් කොටසක සදහන් කලා සේ ඔවුන්ගෙන් පසු බිහිවූ අළුත් පරම්පරාව වේගවත් අධ්‍යාපන ගමනක නිරතව සිටිති. එහෙත් ඒ කොයිතරම් කලකටදැයි දැන්ම අනාවැකි පළ කළ නොහැකි බැවින් ඒ පිළිබද අදහසක් ප්‍රකාශ නොකරමි.

                                                                                     Kegalle Plantation (pvt) Limited  (කෑගලු වැවිලි සමාගම) මගින් පාලනය වන කුඩා කොටසක් වූ මේ වතුයායේ සේවය කරන්නවුන් ප්‍රධානව බෙදා සිටියේ දෙකොටසකටය. ගැහැණු පිරිමි කියා මේ බෙදීමට වෙනසක් නොවීය. සියල්ලෝම හැකි පමණ සිය කාර්යන් නිම කිරීමේ ලා වෙහෙසුනෝය. අවසන කරන්නා වූ කාර්යයට නොවටිනා වැටුපකින් සැනහුනෝය.

                                                                                      මින් පළමු බෙදීම සිල්ලර වැඩ කොටසයි. මොවුන්ව වත්තේ හැදින්වූ නම වූයේද සිල්ලර වැඩ කට්ටිය ලෙසයි. ප්‍රධාන වශයෙන් ඔවුන්ට කිරීමට නියමවී තිබුණේ වත්තේ එක් කොණකින් පටන් ගෙන අනෙක් කොණ දක්වා පදුරු කපා දමා එළි පෙහෙළි කිරීමත්, පොල් රබර් කොකෝවා ගස් වලට පොහොර දමන කාලයට දෙකොටසකට බෙදී ගස් වටා බිම් කොටා පොහොර දැමීමත්, පොල් කඩන කාලයට පොල් එකතු කිරීමත් පොල් ගණන් කිරීම වැනි කටයුතු වලට සහභාගි වීම වැනි බොහෝ දෑ ය. උදෑසන හතයි තිහට වැඩ පටන් ගන්නා ඔවුන් සවස තුන හමාර වෙනතෙක් සිය කාර්යයේ නියුතු වන්නේ ඒ අතර මැද තේ විවේකයට  හා දිවා ආහාර වෙලාවට පමණක් වැඩ කොටස නවත්වමිනි. වත්තේ කුදු මහත් සියළුම දේ කිරීමට භාර වන්නේ  ඔවුන්ට වන අතර මැසිවිලි නැගීමක් අසන්නට කිසිවෙකුත් නැත. එසේම කරන්නට පැවරෙන කාර්යය නිම කරන්නේ ජන්මයෙන් ලත් පුරුද්දකට අනුව මෙනි. ඉදහිට සිදුවන තම සගයන්ගේ මගුල් තුලා කටයුතු වලට, මරණ පිංකම් කටයුතු වලට අවස්ථාවේ අනුව සියල්ලන්ටම එක වර කෙටි නිවාඩුවක් ලැබේ... ඒ හැර ඔවුන්ගේ විවේකය වන්නේ සෑම සතියකම ඉරිදා දින හා පොහෝදා පමණි... මසකට අනිවාර්යයෙන්  වැඩ කළ යුතු දිණ ගණන විසි තුනකි. ඊට අඩුවෙන් වැඩ කිරීම ලැබෙන දීමනා අඩු වීමට හා ලැබෙන වැටුප කෙට්ටු වීමට හේතු වේ...

                                                                                       අනෙත් කොටසෙහි ලා දැක්විය හැක්කේ කිරි කැපුම් ශිල්පීන්ය. (මේ නම ඇත්තේ රබර් සංවර්ධන මංඩලයට අයත් පොත්පත් වල හා ආයතනයේ ඇති යම් යම් මුද්‍රිත පොත් පත් වල පමණි) නැතහොත් ගස් කට්ටි කාරයන්ය. ඉදහිට කිරි කපන්නන් යැයි ද භාවිතා වනු අසා ඇත්තෙමි. සෑම කිරි කැපුම් කාරයෙකුටම ගස් හයසියය බැගින් වූ කට්ටි දෙකක් හිමිවේ.(ගස් කට්ටියක් යනු ගස් තුන්සියයකින් සමන්විත කොටසකි)  එහි පූර්ණ වගකීම අදාල කට්ටි දෙකේ තාවකාලික හිමිකරුවන්ටය. එනම් ඒ කට්ටි දෙකේ කිරි කපන්නාටය. රබර් ගස් හා ඔට්ටු වීම පහසු දෙයක් නොවේ. ඒ සදහා දීර්ඝ කාලීන පළපුරුද්දක් මෙන්ම ඉවසීමක්ද තිබිය යුතුය. රබර් කට්ටියක් භාර වන්නෙක් වීම සැබැවින්ම ආඩම්බරයට කරුණකි. මන්ද වත්තේ වන හොදම වැඩකරුවන්ට විනා කිරි කට්ටියක අයිතිවාසිකම් කීම සාමාන්‍ය අයෙකුට කළ නොහැක්කක් වීම නිසාය. සාමාන්‍යෙයන් කිරි කපන්නට යන්නෙක් ඉරිමා උදයේම පිටත් වීම සිරිතය. හොදටම එළිය වැටී කිරි කපන්නට යන්නෝ නැත. මේ හේතුව නිසා එක් ගස් කට්ටියක් කපන දිනට(වරුවේ දවසක්) උදෑසන නමයත් නමයාමාරත් අතර කිරි කපා අවසන් වේ.. දෙවරු(ගස් කට්ටි දෙකක්) කපන දිනට එය උදෑසන එකොළහත් එකොළහාමාරත් අතර කාලයකින් නිම කර ගත හැක. අනතුරුව කැපුම් වලින් කිරි වැටී අහවර වන තුරු එන්නේ කෑම වේලාවයි. කිරි කැපුම් කරුවන්ට සිල්ලර වැඩ කට්ටියට මෙන් උදෑසන අහර ගැනීමට කාලයක් නැත. එබැවින් කිරි කපා අවසන්ව එන සුළු විවේකය සිය උදෑසන පාතරාසය ගැනීමට ලැබෙන එකම හා හොදම වෙලාවයි. අනතුරුව කිරි අකුලා(එනම් පොල් කටු වල එකතු වන කිරි තමන් අත ඇති භාජනයට(බොහෝ විට මෙය කුඩා බාල්දියකි) එකතු කරයි. එහිදී  පොල් කට්ටේද කිරි මද වශයෙන් ඉතිරි වේ. ඒ ටික ලබා ගන්නේ මහපට ඇගිල්ලේ ආධාරයෙනි) කිරි බාල්දියේ පුරවා හිස තබා ගෙන ස්ටෝරුවට පිටත් වේ. (දෙවරු කපන දිනක නම් මේ කොටස දෙවරක් කිරීමට සිදුවේ) බාල්දිය තනියම හිස තබා ගැනීමට හැකි ශක්තිවන්තයන් හිටියේ අල්ප වශයෙනි. මේ නිසා බොහෝ විට කිරි අකුලා අවසන් වන වෙලාවට කිසිවකුගේ හෝ අත් උදව්වක් ලබා ගැනීම අනිවාර්යය. එලෙසම ස්ටෝරුවේදී බාල්දිය හිස මතින් ඉවත් කිරීමට කාගේ හෝ සහයක් අවශ්‍යමය. බොහෝ විට කිරි කැපුම් කරුවන්ට නිවාඩු ඇත්තේ මාසයටම දෙකක් හෝ තුනකි. මන්ද මාසයෙන් දින විසි අටක් වැඩ නොකිරීම රුපියල් තුන්දහසක දීමනාවක් කපා හැරීමටද  එය දින විසි පහට වඩා අඩු නම් රුපියල් පන්දහසක දීමනාවක් කැපීමටද හේතුවන බැවිනි. මේ හේතුව නිසා යම් රෝගී තත්වයක් ඇති වුවත්‍ යම් මට්ටමක ශරීර සෞඛ්‍යයක් තිබීම ඔවුන් වැඩට යාමට පොළඹවයි.



පසු සටහන----මේ ලිපිය තවත් දික් වුවත් මේ මට්ටමට සීමා කළේ ඔබගේ කියවීමේ පහසුව සදහාය.