ස්මරණ-02

                                                                       මතකය සෙමෙන්  වියපත් වෙයි...  ඊට සාපේක්ෂව අප ලබන අත්දැකීම් තුළින් පන්නරයක් නොලබන්නෙමු. උපතින්ම සමාජයේ හා  සංස්කෘතියේ කොටසක් වන අපට ඉන් මිදී ජීවත් විය නොහැක... මිනිසුන් මෙන්ම නොමිනිසුන් ද අප ගෙවන මේ සුළු කාලයේදී මුණ ගැසෙන්නේ අපට අවැසි නිසාම නොවේ.. අපට ඉන් මිදිය නොහැකි නිසාය...

                                                                       මා මගේ කුඩා කළ ගෙවුවේ අමුතු මිනිසුන් පෙළක් මැදය.. මා අමුතු යැයි විශේෂණයක් භාවිතා කලේ සැබැවින්ම ඔවුන් පිටසක්වලයන් හෝ වෙනත් පරිකල්පණීය සතුන් මෙන් අමුතු නිසා නොවේ... පසු කලෙක, අද දක්වා ගෙවන මේ ජීවිතයේ කොහේදී හෝ මට එවන් මිනිසුන් පිරිසක් යළි හමු නොවූ බැවිණි... මා ගමෙන් වෙන්ව නගරය හා බද්ධ වන්නට ගත් උත්සාහය ද යම් පමණක් දක්වා  සාර්ථක නොවූයේද  ඔවුන්නේ මේ ඇසුර නිසා යැයි හගිමි...  සැබැවින්ම ඔවුහූ පසු කලෙක මා හදුනාගන්නා නාගරිකයන්ට  හා මැද පන්තියේ අයවළුන්ට වඩා වෙනස් විය. විටෙක් අවංක වන ඔවුහු විටෙක වංක වෙති... හෘදයාංගමත්වය ඔවුන්ගෙන් වෙන් කළ නොහැකි වා සේම ඊර්ෂ්‍යාවද ක්ෂණික කෝපය ඔවුනගේ පොදු අංග ලක්ෂණයන් වෙති. ඔවුහු දුකේදී හැඩූහ, වෙන අයවළුන්ගේ දුකකදී ඊට සම්මාදම් විය, කා සමගින් මොන අමනාපකම් තිබුණද දුකේදී එකිනෙකාට උදව් කරන්නේ  ඒ සියල්ල අමතක කර දමාය.. එලෙසින් කිසිවෙකුට හෝ සතුටක් වී නම් එය ඔවුන්ගේ කර සිනා සුණෝය.. ඔවුහු දන්නා ලෝකය තුළ සිනාසුණේය හැඩුවේය දෙඩුවේය ,දන්නා සියළු දේ කලේය අවසන ආ ලෙසම පොළව මත පස් ගොඩැල්ලකවෙනසක් පමණක් තබා නික්ම ගියෝය.. නමුත් උන්ගේ මතකය අනෙකුන් තුළ සදානුස්මරණීයවිය. ඔවුන්ට කිසිදාක තනි අරමුණක් නොවීය. කිසිවෙකුට ස්ථිර රැකියාවක්ද නොවීය. එබැවින් ඔවුන්ට දුක් වන්නටද දෙයක් නොවීය.

                                                                     දෙයක් පටන් ගත යුතු හොදම ආකාරය එය අල්ලා ගත හැකි උපරිම ළගින්ම පටන් ගැනීමයි. ඉදින් මේ සටහනටද එම න්‍යාය භාවිතා කරමි. අප නිවසට යාබද නිවසේ වාසය කලේ ගුණසිංහ මාමා සහ ඔහුගේ පවුලය. ඔහුට ස්ථිර රැකියාවක් නොතිබුණ අතර ඔවුන්ගේ එකම ආදායම් මග වූයේ අවට සාගරයක් මෙන් පැතිර තිබූ පොල් වත්තය. වත්තේ අන් බොහෝ දෙනෙක්ටද මෙය පොදු කරුණකි. එසේම ඒ නිවසේ අන් කිසිවකුටවත් රැකියාවක් නොවීය... ඉදින් සෘජු හා වක්‍ර එකම ආදායම් මග පොල්වත්ත විය. එහෙත් පොල් වලට අමතරව ඔවුන් පොල් ගසේ අනෙකුත් ද්‍රව්‍යයන්ද සිය අවශ්‍යතා පිරිමසා ගැනී මට යොදා ගත්තේය. ( ඒ ගැන වෙනම ලිපියක් ලිවීමට අදහස් කරන නිසා මෙහි ඒ ගැන කතා නොකරමි.) ගුණසිංහ ගේ බිරින්දෑ සුමනාය. ගුණසිංහ ඇගේ දෙවන විවාහය විය. ඇගේ පළමු සැමියා  මියගොස් වසරක් පිරෙන්නටත් ප්‍රථම ඈ ඔහු හා විවාහ වීම බොහෝ දෙනෙකුට රිස්සුවේ නැතත් මුහුණට කිසිවක් කියන්නෝ මෙහි හිඟ වූහ. ඇගේ ප්‍රථම විවාහයේ දරුවන් වූයේ සුදුවා හා රාළයාය.(වැඩිමල් පිළිවෙලට) ගුණසිංහ මාමා හා දෙවන විවාහයෙන් දරුවන් තිදෙනෙකු ළද අතර ඒ තිළිණි බණ්ඩාරේ හා සුදු බේබියාය. මොවුන් අතුරෙන් රාළයා හා සුදුවා අධ්‍යාපනය මගදීම කඩාකප්පල් කරගත් අතර ඒ ගොඩටම බණ්ඩාරයාද වැටුනේ සාමාන්‍ය පෙළ පෙනි පෙනී පාසල් ගමන නවත්වා කැලේ පැනීමෙනි. තිළිණි උසස් පෙළ අවසන්ව තාක්ෂණික විද්‍යාලයකට බැදුණේ ප්‍රමාණ සමීක්ෂක වරියක් විය. අනතුරුව රැකියාවකට සම්බන්ධ වී ටික කලෙකින් විවාහ වී ගම හැර ගියාය. සුදු බේබියා ගේ අනාගතය ගැන දැන්ම කිව නොහැක්කේ ඈ තාම උසස් පෙළ පන්ති යේ අධ්‍යාපනය ලබමින් සිටින නිසාය. අප සිටි බද්ධ නිවාසය කඩා වැටීමට පෙර වත්ත මගින් ලබා දුන්නා වූ “ගෙවල් විසි පහේ” පදිංචියට ආ පසු ඔවුන්නේ ඇසුර දුරස් වුවද හිතවත්කම් පෙර පරිදිම තිබිණ.  පසු කලෙක සුදුවා වත්තේම උන් තරුණයෙක් හා පැන ගොස් විවාහ වී දැන් දෙදරු මවක් ලෙස සාමකාමී දිවියක් ගෙවයි. ඈ නිවෙස හැරයාමත් සමග ඇගේ මවි ඈ හා පරල වී සිටියද ඇගේ කුළුදුල් දරු ප්‍රසූතියට ඈ අතින් සෑහෙන වැඩ කොටසක් සිදුවූ බව මතකය. ඇයට කුළුදුලේම ලැබුණේ බිළින්දියක්ය මා එය විශේෂයක් කර කීවේ ඈ සුදු බේබියාට වඩා වයසින් වසරක් පමණ වැඩිමහල් වීම නිසාය. රාළයා හා බණ්ඩාරේ දෙදෙනා ම අධ්‍යාපනය කඩාකප්පල් කරගත්තා සේ ජීවිතයද නැති නාස්ති කරගත්තෝය. රාළෙ තරුණියක් හා විවාහ වුවද ඒ දීගය වැඩි කල් නොපැවතුනේ ඔහුගේ අවකල් ක්‍රියාකලාපය නිසා බව මගේ හැගීමයි.  ඔහු සිය දියණියට පමණක් යුතුකම් ඉටුකරන්නේ සිය බිරින්දෑට තිත්ත කතාවෙන් බනිමිනි.  ඔහුද සිය පියා සේම දැඩි සේ මත්පැනට ඇබ්බැහි විය. වරක් සිරගත වීමටද සිදුවුවත් එය ආදර්ශයක් කරගත්තේ නම් නැත.

                                                                 සෑම තැනකම දිය යටින් ගිනි ගෙනියන්නෝ හිග නොවීය. අප සිටි කුඩා කොටසටද ඒ තත්වය එසේම විය. අප සිටි නිවෙස් වලට මීටර් සියයක් පමණ පහළින් සිටියේ රත්නායක මාමලාය. වත්තේ බොහෝ දෙනෙකුට යම් නුරුස්නා ගතියක් ඔහු හා වූ මුත් යම් යම් කරුණු නිසා ඒ වග පෙන්වීමට මැළි විය. ඊට ආසන්නම හේතුව ලෙස කිව හැක්කේ ඔහු වතු අධිකාරී වරයා, කංකානම් වරු හා තිබූ කුළුපග භාවය යි. ඒ මතින් ඔහු බොහෝ කාර්යන් රැසක් සිදුකරගත්තා සේම සිය පවුල සමෘධිය කරා රැගෙන ගියේය.  එය සැබැවින්ම අනෙකෙකුට ඊර්ෂ්‍යා හිතෙනා තරම් යැයි කීවාට වරදක් නැත. මගේ මතකයට අනුව වත්තට මුලින්ම යතුරු පැදියක් ගෙන ආවේ ඔහුය. ඒ තැපැල් නයින්ටියකි. නමුත් මෙය ගමන් බිමන් සදහා උපකාරී වූවාට වඩා ඔහුට ප්‍රයෝජනවත් වූයේ පොල් ඇදීමටය. ඔහුගේ බිරිඳ කුසුමාවතී වූ අතර එකම දියණිය සුජිවාය. ඔවුන් වත්තේ කුඩාම පවුල් ඒකකය විය. මමද නංගීද සුජීවාද ගියේ එකම පාසලකටය. පිළිවෙලින් මම සුජීවා අනතුරුව නැගණිය වයස් පිළිවෙලේ ලා දැකිවිය හැක. පාසල් යන එන අතර තරදී විනා ඈ වැඩි සමාජ ආශ්‍රයක් නොවීය. ඊටත් ඈ සිත් ඇදගන්නා සුළු එකියක් නොවූ අතර අනෙකුන් සිතේ ඈ පිළිබඳ ප්‍රිය මනාප භාවයක් වී නම් ඒ අල්ප වශයෙන් බව කිය හැක. සිය දුර්වල සමාජාශ්‍රය නිසාම ඈ පවුලේ සමීපතමයෙක්  අතින් අතවරයට ලක්වන්නී සිය දීප්තිමත් පාසල් දිවිය ද අකාලේ හමාර කරගත්තාය. එහිලා මුළු වත්තම ඇගිල්ල දිගු කලේ ඇගේ මව හා පියාට වුව ඔවුන් ඒ සම්බන්ධව  කිසිවක් කිසි තැනෙක ප්‍රකාශ නොකළෝය. අවසන ඈ පියෙක් නැති මවක් ලෙස තවත් සමාජයෙන් දුරස් විය. මෙහි සඳහන් කළ විහිළු සහගතම දෙය නම් රත්නායක හා ඔහුගේ බිරිඳ මීට වගකිව යුත්තා කවුරුන්ද දැන දැනම ඔහු හා ආශ්‍රය නොනැවතීමත් ඔහුට චෝදනාවක් නොකිරීමත්ය. එසේම ඔහු තවම මේ නිවසට ගොඩවදින්නේ කිසිදු විරෝධයකින් තොරවමය. මීට මාස කීපයකට පෙර මේ නිවසේ රුපියල් පනස්දහසකට ආසන්න මුදලක් නැතිවිය. කවුරුත් සැක කරුවා අහවලා ලෙස හදුනාගත්තෝය. පොලීසියද එය සනාථ කලේය. ඔහුට දඩුවම් නොලැබුනේ ය. එසේම ඊට උදව් වූයේ කවුදැයි පවා සොයාගත්තෝය. පොලිසිය පසෙකට විසිවය. චූදිතයා නිදහස් විය. ඇසුර....???? වෙනසක් නැතිවම .........

නොදනිමි කාගෙ දොසා......

පසු සටහන- මෙය ලිවීමට ආරම්භ කළද ලියාගෙන යාමේදි දිග වැඩිවන්නට වීම ගැටළුවක් විය. මෙහි පලකට නොමැති දේ ඇතැයි සිතේනම් මා දැනුවත් කරන්න. මිනු පසු ඒ වරද නිවැරදි කර ගත හැක. එසේම කතාව ගලා යාමේ ප්‍රශ්න තිබේනම් හෝ යම් දුර්වල කම් ඇත්නම් හෝ ඔබගේ විවේචනද ඇත්නම් නොසගවා පවසන්නැයි ඉල්ලමි.