ස්මරණ 11- අපේ කිරිකොට් ii (බෝලේ...... පෙප්සි බෝලේ....)

                                                                  බෝලෙට බෑට්(????) එකෙන් පත බෑ කළ එය ගසක රැදුණු විට හෝ ඇළට වැඩී පහලට ගසාගෙන යන විටක හෝ යළි බෝලය පිටියට රැගෙන එන තෙක් ලකුණු සදහා කකුල් කඩා ගෙන දිවූ දිවිල්ල පාසලේදී සිදුනොවීය.  නමුත් ඊට වඩා වෙනස්  නීති  රීති හා වෙනස් ආකාර ක්‍රීඩා රටාවක් අප පාසලේ අනුගමනය කලෙමු. පාසල් විවේක වේලාවන්  සීමිත බැවින්  පිල් බෙදී ක්‍රීඩා කරන්නට තරම් හැකියාවක් අපට නොලැබුණි. එහෙත් එසේ නොකළා කියන්නටද අපට නොහැකිය.

            
ගමේ ක්‍රිකට් ගැන මෙතනින් කියවන්න
                                                                අප පාසලේ(මෙතැන් සිට ඉස්කෝලෙ) ක්‍රීඩා පිටිය ඉතා කුඩා වූවක් විය. පාසලට සාපේක්ෂව සසදන කළ පිට්ටනිය හුණ්ඩුවක් මෙන් කාට හෝ පෙනී ගිය හැක. මගේ මතකයට අනුව 2002 හෝ 2003 වසරේ කුරුණෑගල අධ්‍යාපන කාර්යාලයට අනුව කුරුණෑගල අධ්‍යාපන කොට්ඨාශයේ  වඩාත් විශාලතම පාසල වූයේ අප පාසලයි. ගුරුවර ගුරුවරියන් 200 ට ආසන්න ගණනක්ද ශීෂ්‍ය නායකයන් ඒ ප්‍රමාණයටම සිටි එකම පාසල එය බව එක්තරා රැස්වීමකට පැමිණි අධ්‍යාපන කාර්යාලයේ නිලධාරියෙක් කීවා මට හොදටම මතකය. එකළ පාසලේ ළමුන් හාරදහසකට(4000)  ආසන්න ප්‍රමාණයක් අප පාසලේ ඉගනුම ලැබීය. (බොහෝ දුරට 3500-4000 අතර ශීෂ්‍ය ප්‍රමාණයක්) එවන් වූ ධාරිතාවක් ඇති පාසලකට හුණ්ඩුවක් වන් පිට්ටනියකින් ඇති වැඩක්ම නැත. එහෙත් හැකි අයුරින් එහි අප ක්‍රීඩා කල බව මතක් වන විටත් හිතට දැනෙන්නේ ආඩම්බරය(ලැජ්ජාව??) මුසු ප්‍රීතියකි. පාසලේ ගේට්ටුවෙන් ඇතුළු වී පාසල ඇතුළ භූමිය දෙස බැලූ කළ පාසලේ මුළු භූමි ප්‍රමාණය කොහෙත්ම ඇසට හසු නොවෙන තාලේ පාසලකට මෙවන් දුර්වලතාවක් ඇත්තෙන්ම ලැජ්ජාවට කාරණයකි. මේ හේතුවෙන්ම අපට පහසුවෙන් ජය ගැනීමට තිබූ බොහෝ තරග අවස්ථාවන්හි ජය අප අතින් ගිලිහී ගියේ ඇස් පනාපිටමය.

                                                              අප පිට්ටනිය වෘත්තාකාර හෝ හතරැස් හෝ නොවීය. පාසල් ප්‍රධාන දොරටුවට මුහුණ ලා තිබූ බටහිර අන්තය ඉලිප්සාරාර හැඩයකිනුත් එහි අනෙක් අන්තය එනම් නැගෙනහිර අන්තය බාලාංශ පංති ගොඩනැගිල්ලක් නිසා හතරැස් හැඩයකටත් පිහිටියේය. ක්‍රිකට් ක්‍රිඩා කරනවා නම් යෝග්‍යම ස්තානය වූයේ මෙම නැගෙනහිර අන්තයයි. එහෙත් එම ස්ථානයේ ක්‍රීඩා කිරීමට අපට සෑහෙන කාලයක් බලා සිටින්නට සිදුවිය. හේතුව වූයේ නිතරම එම ස්ථානයේ ආධිපත්‍ය හිමිවූයේ ඉහළ පංති වලට වීම නිසාය. එහෙත් ඒ සදහා බලා සිටින්නට උවමනාවක් අපට නොවීය. එබැවින් හැකි සෑම ලෙසම හොද ස්ථානයක් තෝරා ක්‍රීඩා කරන්නට අප පෙළඹුණෙමු. අප ලෙසින්ම ක්‍රිකට් උණ තිබූ කණ්ඩායම් දහයක් වත් ඒ කුඩා ඉඩේ ක්‍රීඩා කරන්නට ඇත. අපට තිබූ එකම ගැටළුව වූයේ එක් කණ්ඩායමක බෝලයක් නිසා අනෙක් අයට ඇතිවන අපහසුතාව පමණකි. එහෙත් පිට්ටනියේ දිග පළල ගැන මනා වැටහීමක් තිබූ අප විටෙක සාමදානවද විටෙක ආක්‍රමණශීලීවද ක්‍රීඩාවේ නිරත වුණෙමු.

                                                                  බොහෝ විට අප ක්‍රීඩා කළේ ස්ථාන පිළිවෙලට තනි තනිවය. මුල්ම වටයේදී පමණක් ස්ථාන තෝරා දීම සිදුකරනු ලබයි. එය සිදුකරන්නේද අපේම ආකාරයටය. මුලින්ම එක් අයෙක් පිට්ටනියේ පැත්තකට ගොස් බැට් එකෙන් ආවරණය කරගෙන ඉන්නා සාමාජිකයන් ගණනට එකේ සිට ඉලක්කම් අඳියි. එසේ සටහන් තබන්නේ අංක පිළිවෙලට නොවේ. අනතුරුව ඒ අංක වල සිට එළියට එන සේ යම් තරමක දිගු ඉරි අදිනු ලබයි. අංක අන් අයට නොපෙනෙන සේ බැට් එකෙන් වසාගෙන අනික් සාමාජිකයන්ට තමන් කැමති අංකයක් තෝරා ගන්නට ඉඩ දෙයි. එක් එක් කෙනාගේ වාසනාව මත ඔවුන්ට හිමිවන අංකයට අනුව ඒ අංකයට හිමි ස්ථානයේ ඔවුන් ක්‍රීඩා කළ යුතුය. ස්ථාන තෝරා බේරා දෙන්නට ඉදිරිපත් වූ කෙනාට ලැබෙන්නේ අන් අය විසින් ස්පර්ශ නොකරන ලද අංකයයි. ඒ අනුව තමන්ට ලැබෙන අංකයට අනුව එක් අයෙකුට ඕවර දෙකකට මුහුණ දීමට අවස්ථාව ලැබේ. දැවී නොගියහොත් පමණක් ඕවර දෙකම ක්‍රිඩා කිරීමට බාධාවක් නොවේ. එලෙස ක්‍රීඩා කර වැඩිම ලකුණු ලබාගන්නා ඊළග වටයේදී පළමු ස්ථානයට ක්‍රීඩා කරයි. එවිට ගැටළු නැත. වලි ගෝරි නැත. නමුත් වටයක් අවසන් වනතෙක් ඒ දවස තුල ඉතිරි අයට ක්‍රිඩා කරන්නට අවස්ථාව සැලසීම අනිවාර්ය වේ.

                                                                   ඉහත දැක්වූ ස්ථාන තෝරා දීමට තවත් ක්‍රමයක් ඇත. ඒ කොළ ඇල්ලීමයි. එනම් එක් අයක් ගොස් වැටහිර හෝ අන්දර ගසකින් කඩා ගන්නා කිනිති කීපයක එක් දඩුවක එක කොළයක් ඉතිරිවන්නට, අනෙකේ දෙකක් ඉතිරිවන ලෙස අනෙකේ තුනක් ඉතිරි වල ලෙස මෙසේ ඉන්නා පිරිසට අනුව කිනිත්තේ කොළ ඉතිරි කර අනේක්වා ඉවත් කර කොළ ඇති පැත්ත අතින් වසා නැටි ටික අනෙක් අයට අල්ලා ගැනීමට සලස්වයි. එහිදී තමන්ට ලැබෙන කිනිත්තේ ඇති කොළ ගණනට හිමි ස්ථානයේ ක්‍රීඩා කරයි.

                                                                    මෙසේ ක්‍රිඩා කරන විට අප ගැටළුවකට මුහුණ දුන්නෙමු. ඒ ලොකු අය්යලා(???) විසින් අප බෝල පැහැර ගැනීමට ලක්වීමයි. උන්ගේ පන්දුවට  අතුරු ආන්තරාවක් සිදුවූ විට පිටියේ ක්‍රීඩා කරන වෙනත් කණ්ඩායමක පන්දුවක් ඩැහැගැනීමට ඔවූහු සමත්ය. එයට පන්දුව ඔවුන් දෙසට යාම පමණක් ප්‍රමාණවත්ය. නැවත එය නොලැබේ. මීට අපට තිබූ එකම විසදුම වූයේ ප්ලාස්ටික් බෝලයි.  එහෙත් දැඩි පෘස්ඨයක් තිබූ ඒවා අතේ තදින් වැදුණ විට ඉමහත් වේදනාවක් හටගනී. නමුත් එකම විකල්පය වූයේ එයයි. පෙප්සි(PEPSI)  යනුවෙන් කැටයම් කර තිබූ එම බෝල සාමාන්‍ය ටෙනිස් බෝලයක් තරම් බරය. නමුත් බම්ප්(පොලාපැනීම) දුර්වලය. වේගවත් පහරකට ලක්වූ විට උඩ පන්දුවක් නොව පොළව දිගේ ඇදී එන පන්දුවක් වුව රැක ගැනීම දුෂ්කරය. එහෙත් අපේ බෝල කිසිවෙකු විසින් හෝ පැහැර ගැනීමට ලක් නොවුණි. පාසලට පෙප්සි බෝල වසංගතය ගෙන ගියේ අපය. අවසානයේ ටෙනිස් හෝ ටිං(???) බෝල වලට වඩා ඒවා සිසුන් අතර ඉමහත් ජනප්‍රිය විය.

                                                                   ගමේ ක්‍රීඩාවේ මෙන් මෙහිත් නීති තිබුණි. පිට්ටනියේ එක් අන්තයක් (දකුණ) තිබුණේ ජල සම්පත් මණ්ඩලයට යන පාරට මුහුණලාය. පාරෙන් එහා පුද්ගලික වත්තකි(අම්බ කැලයකි). පාරෙන් එහාට පන්දුව යොමු වීනම් ඒ ක්‍රීඩකයා දැවීගිය ක්‍රීඩකයෙකි. එමෙන්ම පන්දුව නැවත පිටියට ගෙන ආයුත්තේද ඔහුය. කැලයට බෝලය ගිය විට නැවත සෙවීම දුෂ්කරය. එසේම වත්තට පැන කාගේ හෝ අත්තඩංගුවට පත්වූවොත් විනාසය. පශ්චාත් බාගයට පත්තු බදින්නටම ගුටි ලැබේ. නිකං නොවේ දාර වේවැලකිනි. එකවරක් මහේෂ් කොලුවාද ප්‍රින්ස් (:O) මහතාගේ වේවැල පුපුරන්නටම ගුටි කා ඇත:D . ඒ වගේ සබ්බුවක් ලැබීම පොඩි වීර (:o  :D :P) මානසිකත්වයක් ඇති කරන්නකි. පස්ස කොයි තරං රිදුම් දුන්නද නොදැනුනා සේ සිටීම:D පන්තියේ අනෙක් වුන්ගේ පිළිගැනීමට ලක්වන මහත්පල මහානිසංස ලැබෙන ක්‍රියාවක්ය :v  නැතහොත් එසේ සැලකුවෙමු.

                                                                 අප බොහෝ විට ක්‍රීඩා කලේ පෙර කියූ ප්‍රාථමික අංශය දෙසට මුහුණ ලාය. හය හතර සීමාව වූයේ  මේ ප්‍රාථමික අංශ ගොඩනැගිල්ලයි. මේ කියන ගොඩනැගිල්ලට  පිටුපසින් වන්නට තිබුනේ කොස්ගසකි. මේ කොස්ගසේ ගෑවෙන්නට හෝ වහලයේ නොවැදී ගොඩනැගිල්ලෙන් එහාට විසිවන පන්දුව යෝධ හයකි. සෙල්ලං නැත මේ කියන යෝධ හයට ලකුණු දොළහක් ලැබේ :D :D කාගේ හෝ කරුමයකට යෝධ හතරේ පහරවල් නම් තිබුණේ නැත. :P :P

                                                                  පිට්ටනියේ උතුරු අන්තයේ තිබුණේ කර්තකොළම්බන් ගස් කීපයකි. අපට පෙර සිටි ජ්‍යේෂ්ඨ සිසුවන් විසින් රෝපණය කරන ලද්දා වූ ඒවා අප පාසලට ඇතුලත් වන කාලයේ හොදින් ඵල දරණ ගස් වී තිබුණි. කෙතරම් වේගවත් පහරකට  වුව මේ ගස් සීමාවෙන් එහාට පන්දුවක් යන්නේ නම් ඒ කලාතුරකිනි. අතුපතර වල වැදී බිමට වැටේ. ඩූඩ් අය්යාගේ  :o  ගස් කැච් පාසලේ වලංගු වූ නිසා මේ ගස් හේතුවෙන් බොහෝ දෙනෙක් දැවීයාමට ලක්විය. මේ අඹ ගස් ගැන අම්බ කතා තිබුණද මතක් වූ කාලයක ඒවා පසුව ලියන්නෙමි. :D

                                                           විකට්ටුව ලෙස භාවිතා කලේ බොහෝ විට ගල් ගෙඩි දෙකකි. ඇහේ මට්ටමට යම් තරමක් දුරින් තබා ගන්නා ගල් ගෙඩි මැදින් පන්දුව ගිය විට ක්‍රීඩකයා දැවීයයි. මෙසේ පන්දුවට පහර දෙන අන්තයට ගල් කැට දෙකක්ද අනෙක් පසට ඊට වඩා ලොකු ප්‍රමාණයක ගලක්ද භාවිතා විය. සමහරවෙලාවට කැඩුණ ඩෙස් එක්ක ලෑල්ලක්ද විකට්ටුව ලෙස භාවිතා කලෙමු.  

                                                                 මෙකල අනන්තවත් විකාර සහගත හාස්‍යජනක සිදුවීම් සිදු වුවද ඒවා මෙතන සටහන් කිරීම අවැසි නැතැයි සිතමි. එහෙත් ඉන් එකක් පමණක් ඔබ හමුවේ තැබීමට බලාපොරොත්තු වන්නේ අප හා සිටි ඇම්ඩන්ලාගේ චරිත ගැන යම් අවබෝධයක් ලබාදිමටය. උපාලි යනු අප හා සිටි අප මිතුරෙකි. නමුත් මිත්‍ර ප්‍රතිරූපකයෙකි(දැන් හිතෙන විදියට) නගරබද පාසලක් වුවද අප පාසලට පැමිණි හැමෝටම යහමින් මුදල් නොතිබුණි. අප පන්තියෙන්ම බෝලයක් සහ බැට් එකක් තිබුණේ උපාලියාට ය. එබැවින් ඔහු නිතරගයෙන් සෑම ක්‍රිකට් තරග වටයකම එක විය. යම් දිනවල මගේ හැදුණුම් කම මත අපට වඩා වසරකින් ඉහල පංතියක සිසුවන් කිහිප දෙනෙකුද  ක්‍රීඩා කිරීමට පැමිණේ.  ඔවුනටද බෝල බැට් නොතිබින. එබැවින් අපහට මෙන්ම ඔවුන්ටද උපාලිගේ මාන්දමික ක්‍රියා කලාපය ඉවසීමට සිදුවිය. ඉදහිට දිනෙක උපාලි පළමු ඕවරයේදීම දැවී ගියවිට කුමක් හෝ හේතුවක් කියා තරගය නවත්වා යළි ක්‍රීඩා කරමු යැයි කියයි. L එවිට තරගය යළි මුල සිටම ඇරඹේ. එක් දිනෙක ඔහු එක දිගට මේ ක්‍රියාව කීප වරක් සිදු කළේය. >:(  අර වැඩිමල් සිසුන්ට සිදුවන්නේ කුමක්දැයි වැටහීමක් තිබුණි. එක දිගටම මේ ලෙස  ආත්මාර්ථකාමී ලෙස හැසිරීම නිසා උපාලි හා උරණ වූ  අර සිසුන් කිහිප දෙනා එකතු වී වටකොට උපාලිට හොදහැටි තඩිබාන්නට විය. අපේ උංද කීප දෙනෙක් අතරින් පතර පැන හිතේ හැටියට උපාලිට සංග්‍රහ කරනු(උපාලි පන්තියේ දඩබ්බර මැර චරිතයක් වූ අතර අපේ වයසේ අනෙක් උන්ට වඩා ශක්ති සම්පන්න විය. බොහෝ විට අනෙක් සිසුනට හිරිහැර කරන ඔහුට බොහෝ දෙනෙක් හිත යටින් අකමැති වූ අතර ඔහුගේ ශක්තිය හමුවේ පසුබා ගියහ) දුටුවද හිටි තැනම ගල් ගැසී සිදුවන දේ බලා සිටි මට තරගය නිරුත්සාහකවම නැරඹීම විනා වෙන කරන්නට දෙයක් ඉතුරුව නොතිබුණි. :D :D :D ඔහුගේ කමිසයේ දූවිලි ගැවි පොඩිවී තිබින. තොල්පට පිපිරීම නිසා කටෙන් ලේ ගලමින් තිබිණ. අර සිසුන් කීප දෙනා ඔහුව අතහැරි විට ඔහුගේ තිබූ විහිළුකාර ස්වභාවය (මෑන් ඒ වගේ මූණ දෙල් කරන් ඉන්නව මං දැක්කෙම එදාද කොහෙද) නිසා මට සිනාව නවතාගන්නට නොහැකිවුණි.  කෙසේ හෝ ඊට වරදකරු වූයේ මා ය. හේතුව ඔවුන් මා මිතුරන් වීමය. ඒ සිද්ධියෙන් පසු මා හා දැඩි සේ උරණව සිටි ඔහු මට පහර දෙන්නට පසු බෑවේ මගේ වැඩිමල් මිතුරන් නිසාය. (නැත්තං කටුස්ස වගේ ඉන්න මට හොද හැටි සබ්බුව හම්බෙන්න තිබ්බ)