කන්‍යාවිය මමයි රීකන්ඩිෂන් කළ

බැලුවා පත්තරේ අම්මා තාත්තා

  තෝරා බැලුවේ නම් ලොකු තාත්තා 

කරකාරයට මා සරණට දෙන්න සිතා 

ජයට මගුල් මම හිටියේ නොකර කතා ..

පෝරුවේ නගින්නට මගේ හිත බය වුවා

අෂ්ඨක වලට සිහිසුන් නොවියන් පැතුවා 

නටපු නාඩගම් දන්නේ නැහැ කපුවා

මනමාලයා නම් සන්තෝසෙන් නැටුවා ..

දිනය අහවරේ රථයට ගොඩ වූවා

පැයකින් දෙකින් අපි හෝටලයට ආවා

මටනම් හුරුයි මේ පඩිපෙළ ගාවා 

මනමාලයා ළග විලියෙන් බර වූවා ..

රති රග කෙලිය මට හොදටම මහන්සිය

වෙරිමත නිසා ඔහු තරමක් බිහිසුණුය

පතිවත බලා සතුටින් හිනැහුනෙ ඔහුය 

මටනම් හිනා මේ මගේ තුන්වෙනි වරය ..

දිනයක එකල මගෙ හිරිමල් වයස නිසා 

පෙම්බස් වලට තැන දුන්නේ නොකර මුසා

කරකාරයට මා ගෙනයමි කියනු අසා

පතිවත පුදා රැකගත්තේ සෙනෙහෙ නිසා ..

ඔහු රට ගියාමයි ආවේ නැහැ මේ පැත්තේ 

වසරක් ගත උනත් නැහැ දුරකතනෙට ගත්තේ 

අම්මල හොයපු මනමාලයා ගල්මත්තේ 

මටනම් දුකයි පොර නැහැ සිද්දිය දත්තේ ..

සිටියේ දින දෙකයි රෝහලේ නේවාසිකව 

දසදහසයි ගියේ දොස්තර ගාස්තුව 

කන්‍යාපටලේ හැදුවේ පෙර තිබු ලෙසව 

කන්‍යාවිය මමයි පතිවත අද පිදුව ..

පද ගැලපුම -අමිල අධිකාරම් 

පසුගිය දිනෙක මා  කියවූ අපූරු කවියක් මෙලෙස ඔබ හා බෙදාහදා ගන්නට සිතුණි. මෙය වර්තමානයේ සිදුවන සත්‍ය සිදුවීමක් පිළිබදව කවියා දුටු ආකාරය හොදින් නිරූපණය වන්නක් යැයි මට සිතේ.

එසේම මෙය කිසිවෙකුටත් සිදුකළ පුද්ගල අපහාසයක් නොවන බැව් කාරුණිකව සලකන්න.