ස්මරණ 08- හොදම දේ දරුවන්ටයි- ii

                                                                කියන්නට දේවල් නම් එමට ඇත. නමුත්  පැවසිය යුතුයි කියා සියල්ලම කියන්නට යාමෙන් කියවන්නන්ට ලියා ඇති දේ එපා විය හැක. එහෙත් පසුගිය සතියේ  අදහස් සදහා ඉඩදී මා බලාපොරොත්තු වූ තරම් යහපතක් නුවූවත් කිහිප දෙනෙකුට  යම් තරමක මතකය අවදි වී තිබිණ. එබැවින් යම් සතුටක් මා එමගින් ලැබූ බව නොකියාම බැරිය. එහෙත් බයිසිකල් රිම්, ටයර්, පොල්පිති ගොන්නුන් ට වඩා යමක් මා බලාපොරොත්තු වූ බව නම් නොකියාම බැරිය. එබැවින් එදා ඇතිවූ හිඩැස  මකන්නට ඒ සටහන  මදක් දීර්ඝ කිරීමට සිතුවෙමි.

                                                               

උණබට තුවක්කුව ගැන මා සදහන් කර තිබුණා ඔබට අමතක නැතැයි සිතමි. එහෙත් උණ බට කියූ පමණින් මතකයට නැගෙන තවත් ඊට සමාන දෙයක් තිබේ.. සියළු දෙනා ඒ අමතක කර තිබිණ. සෙල්ලම් බඩුවක් යැයි කිව නොහැකි වුවද අන් හැම දේටත් වඩා  ඉන් අප ප්‍රීතිවන්නට ඇති බව නම් නිසැකය. හොදින් වැඩුණු මෝරා ගිය කහ උණ පදුරක ඇති උණ ගසකින් වෙන කුමන ප්‍රයෝජනයක්  අප බලාපොරොත්තු වන්නද...??? උණ වෙඩිල්ලක් හැදීම හැර. හොදින් මෝරා ගිය, අහස සිඹින තරම් උස, ලීය ඝනකම්, උණ ගසක් කපාගන්නා අප ඉන් මුලම පුරුක් පෙළ පමණක් ගෙන ඉතිරිය ඉවත් කර දමන්නෙමු.  මන්ද  ඉන් එහා කොටසකින් උණ වෙඩිල්ලක් හැදිය හැකි වුවද එය භයානක විය හැකි බැවිනි. මෙසේ කපා ගන්නා හොදම ගසකින්  වුව සෑදිය හැක්කේ උණ වෙඩි දෙකකි. පළමුව පුරුක් හයක්  දිග සිටින සේ කදෙන් වෙන් කර ගන්නා  උණ බම්බුවේ ඇති පුරුක් වෙන්වන කොටස ඉවත් කරගත යුතුය. ඒ සදහා අප යොදා ගත්තේ දිග අලවංගුවකි. අලවංගුව ඇතුලට දමා ප්‍රවේසමෙන් පුරුක් කොටස් කඩා ඉවත් කරගන්නෙමු. එහෙත් පහලම ඇති පුරුක වෙන්වන කොටස ඉවත් නොකල යුතුය. එනම් එසේ කඩා ඉවත් කරන්නේ දෙවන පුරුක දක්වා වන කොටස පමණය. මීළගට කුඩා නියනක් ගෙන (අගල් බාගය) ඉන් දෙවන පුරුක පටන් ගන්නා තැන සිට අගල් කිහිපයක් උඩින් සිදුරක් සෑදිය යුතුය.  (සමහර වෙලාවට නියන වෙනුවට හොදින් රත් කරගත් යකඩ කූරක් භාවිතා කරමින් ද  මෙය සිදු කරනවා මම දැක ඇත්තෙමි) ඉන් පසුව සිදු කල යුත්තේ ඇතුලේ ඇති සියලුව රොඩු බොඩු ඉවත් කර යම් කෝණයකින්( අංශක 25ක් 30ක් පමණ) උණ බම්බුවේ ඉදිරි පස කොටස උස්සා ආරක්ෂිතව තැබීමය. (බොහෝවිට කණුවකට හෝ ගසකට තබා බැද දැමීම සිදු කෙරේ). දැන් උණ බම්බුවේ  සිදුර හදාගත් දෙවන පුරුක ඇති පුදේශය හැර ඉන් ඉදිරි කෙටස හොදින් වෙලා දමයි. ඒ උණ වෙඩිල්ල පත්තු කරන්නාගේ ආරක්ෂාව සදහාය.  උණ වෙඩිල්ල පත්තු කිරීම සදහා හොදින් සිහින් කරගත් පුවක් කූරක් සකස් කරගත යුතුය. මෙය අඩි එක හමාරක පමණ දික් වීම ආරක්ෂිත බව මගේ හැගීමයි.සමහරුන් නම් මේ සදහා පොල්කොල, හනසු කෑලි යොදාගන්නවා දැක ඇත්තෙමි. එහෙත් එය ආරක්ෂිත නොවේ. හේතුව නම්  උණ වෙඩිල්ල පුපුරන විට ඉන් නිකුත් වන වාතය ගිනි දල්වන සිදුර හරහා උඩට පැමිණිමෙන් හනස්සේ ඇති අගුරු වැදීමෙන් ඇසක් වුවත් හානියට පත් වීමට ඇති හැකියාවයි.

                                                                ඉන් පසුව ඇත්තේ උණ වෙඩිල්ල පදම් කිරීමය.  එය බැරෑරුම් කාරියක් නොවේ නමුත් ආරක්ෂිතව සිදු නොකරන්නේ නම් උණ වෙඩිල්ල පදම් වී ගෙන එන විට ස්වයංක්‍රීයව  එය පත්තු වී මූණ  වුවද පිළිස්සී යා හැක. පෙරදී සකස් කරගත් සිදුරෙන්  ලාම්පුතෙල් අවශ්‍ය පමණට දමා උණ බම්බුවට  යටින් හුළු අත්තක් අල්ලා එහි ගින්දර උණ බම්බුවට හොදින් වැදීමට සැලැස්වීමෙන් මෙය සාර්තකව සිදුකරගත හැක. හොදින් පදම් වි ගෙන එන විට එය ස්වයංක්‍රීයව ම පත්තු වේ. මුලින්ම බොහ්... බොහ්...ගාමින් පදම් වන්නට ගන්නා උණ වෙඩිල්ල අනතුරුව රතිඤ්ඥා පුපුරන ශබ්දයෙන් පත්තු වෙන්නට පටන් ගනී...එවිට  හුළු අත්ත ඉවත දමා කලින් සකස් කගත් පුවක් කූර යොදාගෙන උණ වෙඩිල්ලට ගිනි තැබීම සිදුකල යුතුය. උණ බටයේ කැකැරෙමින් පවතින ලාම්පුතෙලේම පොගවා පිටත දල්වාගෙන ඇති කුප්පි  ලාම්පුවකින්  දල්වා ගන්නා එය ගිනි සිදුරට ලං කල වහාම අති මහත් හඩක් නංවමින් වෙඩිල්ල පත්තු වේ. වෙඩිල්ල පත්තු කල විට උණ බම්බුව ඇතුලේ ඉතුරු වන දුම ඉවත් කළ යුත්තේ කටින් පිඹීමෙන් පමණි. එසේ  නොකල හොත් ඇතුලේ ඇති වාතයට  ඉන් පිට වීමට අවස්ථාවක් නොලැබේ. උණ බම්බුව ඇතුලේ දුම හිරවීම නිසා ගිනි සිදුරෙන් වෙඩිල්ල පිට පැනීම, ඒ හාම ලාම්පුතෙල් විසීවීම, වැනි අතුරු ප්‍රශ්න රැසක් ඇතිවේ.

                                                              මෙහිදී  කිව යුත්තක් ඇත. වෙඩිල්ලක් පත්තු කර දුම් පිඹිමමට යාම  අනතුරු දායක බව බොහෝ දෙනා කියති. එසේ අනතුරුදායක වන්නේ වෙඩිල්ල හොදින් පදව් වී නැති විට පමිණි. හොදින් පදම් වූ වෙඩිල්ල හොදින් රත් විය යුතුය. ඇතුලේ ගිනි දැල් වේ නම් ඊට ප්‍රධානම හේතුව වෙඩිල්ල පදම් නොවීමය. නැතහොත් උණ බම්බුවේ තෙල් අවසාන වීමට ළං වීමය. එවන් අවස්තාවක දුම් පිමීමට යාම සැබැවින්ම අනතුරු දායකය.  එවිට ස්වයංක්‍රීයව උණ වෙඩිල්ල පත්තු විය හැකි බැවිනි.  එබැවින් අවස්ථාව හදුනාගෙන ඒ සදහා කළ යුතු නිසි පිළිවෙත අනුගමනය කිරීමෙන් අනතුරු අවම කරගත හැකි බව මගේ අදහසයි.

                                                             උණ වෙඩි සම්බන්ධව මට බොහෝ අත්දැකීම් ඇත. ඒ මා රැකියාවට සම්බන්ධ වීමෙන් පසු නිවෙසට පැමිණෙන්නට නොහැකි වූ අවස්ථාවන් හි හැර අන් සෑම අවුරුද්දකම උණ වෙඩිල්ල සෑදීම නිසා වන්නට ඇත. අවසාන වරට උණ වෙඩිල්ලක් පත්තු කලේ පහුගිය අළුත් අවුරුද්දටය. (මං තාම පැටිය එකා නෙව)  මේ අවුරුද්දට නිවසේ රැදෙන්නට නොහැකිවීම නිසා  උණ වෙඩිල්ලක් හදන්නට ද නොහැකි විය.

                                                             මා පළමුවෙන් උණ වෙඩිල්ලක් හැදූ අයුරු මට හොදින්ම මතකය. එහෙත් ඒ පළමු එක නිසාදෝ මා මහත් වූ මෝඩකම් රාශියක් කර තිබිණ. එතරම් හොදින් මේරූ උණ ගසක් තෝරා නොගෙන ලස්සන උණ ගසක් තෝරා ගැනීම,. එහි නිසි දිග පිළිබද සැළකිළිමත් නොවීම, .එසේම උණ බම්බුව වෙලා නොතිබීම. මේ ආකාර හේතු නිසා පදම් කර විනාඩි පහක් වත් යන්නට පෙර උණ වෙඩිල්ල පුපුරා ගියේය. මගේ වාසනාවකට ලාම්පුතෙල් ඇගට නොවැටුණ අතර කිසිවෙකුටත් හානියක් නොවීය. එහෙත් ඊට මදක් නුදුරින් තිබූ රෙදි වැලේ රෙදි කිහිපයක් ගිණිගත්තා හොදින්ම මතකය. ඒ මගේ පළමු උණ වෙඩි අත්දැකීමය. එසේම එතරම් බිය නොවූ අවස්තාවක් මගේ මතකයේ ද නැත. වෙන වෙලාවක නම් මෙවන් හිතුවක්කාර වැඩකට ගුටි ලැබීම නොවැලැක්විය හැකි වුවත් එදා කිසියම් හෝ  හේතුවකට මට ගුටි කන්නට නොවුන බව මතකය. සමහර විට මා ඕනෑවටත් වඩි බියවී සිටින්නට ඇත. කෙසේ හෝ තාත්තා කිසිත් නොකිව් බව නම් මතකය. ඒ හේතුව හන්දා හෝ වෙනත් හේතුවක් නිසා බොහෝවිට අපේ මතකය මෙවන් සිදුවීම් සම්බන්ධව බොහෝ කෙටි එකක් වීම නිසා වියහැක . පසුදින වඩා හොද උණ ගසක් තෝරා මගේ ප්‍රථම අති සාර්තක උණ වෙඩිල්ල නිර්මාණය කලේය.  එසේම පසුගිය අවුරුද්දේ මා සැදූ උණ වෙඩිල්ලටත් සිදු වූයේ පළමු එකටම සිදුවූ සන්තෑසියමය. එය හොද තත්වයේ උණ කදක් විය. නමුත් වැඩි වෙලා යන්නට ප්‍රථම එය පුපුරා ගියේය.  එහෙත් හොදින් වෙලා තිබීම නිසා කිසිදු හානියක් නෙවීය. නමුත් ඒ අවුරුද්දට උණ වෙඩිලි හැදීමක් ආයේ සිදු නොවිණ.  එහෙත් අධික ශබ්දයක් තිබූ එය පුපුරා ගියහේතුව අපේ පියාණෝ දන්නේ නම්....

මෙන්න මට හම්බවුණා කව්රු හරි දාපු වීඩියෝවක්... ඒ තරං දෙයක් නැතත් මේ වෙලාවට මේක හරි වටිනව..

ඔව් එහෙම පුපුරල යන්න පරම පවිත්‍ර හේතුව තමා   පෙට්‍රල්

ප.ලි ----අදින් මේ සටහන අවසන් කරන්නට සිතා සිටියෙමි. එහෙත් ඕනැවට වඩා පල් හෑලි දොඩන්නට යාම නිසා ලිපිය දික් විය. ඒ ගැන සමාවන්න. එහෙත් තවත් කොටසක් ලියන්නට සිදුවේ යැයි සිතෙයි.