ස්මරණ 05- ජීවන සටන ii

                                                                                     තිබු නොයෙකුත් රාජකාරීන් සහ බාරගත් වැඩ නිසා ස්මරණ සටහන් තැබීම සති දෙකකින් කල් ගියේ නොසිතූ විලසිනි. ඒ දෙසතිය තුළ ස්මරණ කෝ යැයි අසා කමෙන්ට් කල අය මෙන්ම මූණූ පොතට පණිවිඩ එවූ අයද බොහෝ ගණනකි. ඔවුන්ට තුති පුදන්නට මෙය අවස්තාවක් කරගනිමි. නැතහොත් මේ සතියද වෙනත් දෙයක් ඔබ්බවා නිකන් සිටීමට මා සිතා සිටි බැවිනි. පසුගිය කොටසේ දිගුවක් ලෙස මේ කොටස ඉදිරියට ගෙනයාමට සිදුවන නිසා රබර් ගැන කතා එතකින් තාවකාලිකව නවතමි. එහෙත් ඒ සම්බන්ධව බොහෝ අය දැක් වූ කැමැත්ත මෙන්ම ඉල්ලීම් නිසා මෙම කොටසින් පසු රබර් ගැන රබර් කතාවක් ඉදිරිපත් කිරීමට බලාපොරොත්තු වෙමි. එතෙක් ජීවන සටන හා බද්ධව සිටීම යෙහෙකි.

                                                                                     පසුගිය කොටසින් මා පැවසූයේ තමන්ගේ නින්ද ගමක් මෙන් පවතින මුත් තමන්ට හිමිනැති එහෙත් තමන්ගේ වගේ සැලකූ වත්තක එහි විසූවන්ගේ ජීවන අරගලය පිළිබදවය. මේ එහි ඉතිරියයි නැතහොත් වත්තේ වැඩ කිරීමට අමතරව ඔවුන් යමක් හරි හම්බ කල අයුරුයි.

                                                                                     සිල්ලර වැඩ කිරීම හෝ රබර් කිරි කැපීම හැර වත්තේ වෙනත් කිසිවක් වැඩ තිබුනේ නැත. රබර් කැපීම හා සම්බන්ධ යම් යම් කාර්යයන් හැර අන් සියළුම කාර්යයන් සිල්ලර වැඩ කොටස යටතේ වර්ග කර තිබිණ. එහෙත් කල යුතු වැඩ කප්පරක් වුවද ලැබුණ සොච්චම ඔවුන්ට දිවි ගැට ගසා ගැනීමට ප්‍රමාණවත් නොවීය. ඒ හේතුව හින්දාම දෝ වත්තේ වැටෙන පොලයකට මෙන්ම පොල්ලත්තකටද තුබූයේ සීතල යුද්ධයකි. උදෑසන පෙනෙන නොපෙනෙන ගාණට පාං කළුව ඇති විට පොල්ගස් යට ටැක් ගැහෙන කීප දෙනෙක් දක්නට ලැබීම සුලභ දර්ශනයකි. එහෙත් ඒ වෙලාවට ඔවුන්ගේ අතේ ඔබට දැකිය හැක්කේ පොල් පමණකි-ඇවරි ගසා එකිනෙක බැද ඇති පොල් පමණකි. මේ වෙලාවට හිච්චෙක් හිච්චියක් දැක ගත නොහැකි තරමිය. එහෙත් තමන්ගේම සැලසුම වලට අනුව නිවෙස් වලට හොරා වත්තට පැන පොල් ඇහිදින නැත්තේම නොවේ...  වත්තේ වෙසෙන්නන් සිය මෙහෙයුම් දියත් කලේ එක් සීමාවක පමණි. ඒ තමන් ගේ නිවස පෙනෙන නොපෙනෙන සීමාවේ පමණි. අනෙක් කොටස් ආක්‍රමණය කිරීමක් සිදු නොවන තරම්ය. මන්ද යත් තමා මෙන්ම වත්තේ තවත් අය ඉන්නා බැවිණි. නමුත් මේ කතා කොට ඇති කර ගත් සම්මුතියක් නොවේ. එබැවින් එය  ස්වයං වාරණයක් යැයි මට සිතේ. එය එසේ වුවද කොහේ හෝ රස්තියාදුවක ගිය විට අතරමගදී හමුවන පොලයක් අත අරින්නට ඔවුන් අකමැතිය. එසේ වනවා නම් එක්කෝ වත්තේ වැඩ ඇති ඉසව්වක් විය යුතුය, නැතහොත් මුරකාරයන් සිටිය යුතුය. මේ සාධකයන් දෙකම ගැටළුවක් නොවී පවතින අවස්තාවක පොල් ගෙඩියට අබ සරණය. එසේම ඒ ඒ කාලයට වැඩිපුර පොල් වැටෙන්නේ කුමන කොටසකද, පොල් වේලී ඇති ගස් මොනවාද යන්න ඔවුන් හොදාකාරවම දනී. ඒ පමණක් නොව වත්තේ වාසය නොකරන්නකුගේ විස්මයට හේතු විය හැකි සිදුවීමක් නම් කිසිවකු අතේ පොලයක් තිබුනි නම් එය කුමන ගසේදැයි ටක්කෙටම කියන්නට ඔවුන් දැන සිටීමයි. එය ඔවුන් අත්දැකීමෙන් ලැබූ හුරුවක් වන්නට ඇත. නැතහොත් සහජ ඥාණය වන්නට ඇත නමුත් මට නම් කිසි දිනෙක ඇස් මායිමේ වැටෙන පොලයක හෝ මව් ගස කීමට හැක්කේ කණාවටය.

                                                                                    පොල් ඇහිද තබා, අත රැදි කුඩා පිහිය(මෙය භාවිතා වන්නේ විට කෑම වැනි කටයුත්තකට යැයි කිසිවකුට හෝ සිතිය හැක. නමුත් මෙය වැඩි පුරම භාවිතා වන්නේ පොල් ඉත්තක් බිමට දැමීමට හෝ වැටී ඇති පොලයක් ඇවරි ගසා ගැනීමටත්ය. එය වටහා ගැනීමට නම් මේ පිහියක මුවහත පිරික්සා බැලීමට ඔබට සිදුවේ. නමුත් ඔබ එය කරන්නට බලාපොරොත්තුවන්නේ අයිතිකරුට නොදැනෙන්නට නොවේ නම් ඔබට අනේක වූ බැනුම් කන්දරාවක් සමග හොද අතුල් පාරක්ද ලැබීම නොවැලැක්විය හැක.) ඉණේ ගසාගෙන වප්පිහියක් හෝ ඒ තරම් ලොකු පිහියක් ගෙන නැවත වත්තට ගාටන්නේ වැටී ඇති පොල්ලතු ඩැහැගැනීමටය. එහෙත් මෙ වන විට බිං කලුවර මැකී හොදින් එළියවැටී ඇත. එබැවින් පොල්ලතු ඇහිදීමට ඔවුන්ට හැකි වන්නේ අල්ප වශයෙනි. මන්ද යත් පොල් ඇහිදීමට(කව්රුවත් බලාගෙන ඇත්නම්)  අවසරයක් නැති පොඩි වුන් ඉස්සන් පයින්නාක් මෙන් පනිමින් පොල්ලතු කපා ගොඩ ගසා ගන්නා බැවිනි. පොඩිවුන්ට පොල්ලතු වැදගත් වන්නේ ඉරටු ගාන්නටය. එහෙත් මහවුන් පොල්ලතු හොයන්නේ වියන්නටය. එබැවින් දෙපාර්ශ්වයන්ගේ ගැටුම් නැත්තේ නොවේ. තමන්ගේ දරුවාට කිසිත් නොකීවද අනෙක් අයෙකුගේ දරුවෙකුට කුමක් හෝ වදනකින් පහර දෙන්නේ ඔවුන් පන්නා දමන්නටය. එහෙත් මෙහ සාර්ථක නොවන්නේ ඒවා උන්නේ කණකට වත් නොවැටෙනා නිසාය. අවසන සිදුවන්නේ තමන්ගේ පොඩි එකා ඇහිද ගත් පොල්ලතු වලින් අඩුව පිරි මසා ගැනීමය. එහෙත් මෙයට පොඩි වුන් විරුද්ධය. මන්ද යත් පොල්ලතු වියන්නට මෙන්ම ඉරටු ගාන්නටද ගන්නේ හොද පොල්ලතු බැවිනි.

                                                                                  පොල් ඉරටු ගෑමද මුදල් සෙවීමේ හොද මගකි. නමුත් වැඩිහිටියන් මෙයට එතරම් කැමැත්තක් දැක්වූයේ නැත. හේතුව නම් පොල්ලත්තක් වියා රුපියල් දහයක් එක්කට ලබා ගත හැකිනම් ඉරටු කිලෝවකට එතරම් මුදලක් ලබාගත නොහැකි වීමත් ඉරටු කිලෝවකට පොල් අතු කීපයක් ගාන්නට සිදුවීමත් නිසාය. සම්මතය නම් ඉරටු කිලෝවකට පොල්ලතු පහක් ප්‍රමාණවත් බවය. මෙය වෙනස් වන අවස්තා නැතිව නොවේ. පොල්ලතු පහකින් කිලෝවක් සැදෙන්නේ පොල්ලත්ත හොද නම් පමණි එනම් පොල්ලත්ත ලොකු එකක් විය යුතුය. එහි ඉරට්ට තද තැඹිලි පාටකින් යුතුව වියැලී යාමට ආසන්න විය යුතුය. එනම් අමු නොවිය යුතුය. එවිට පොල්ලත්තකින් කිලෝව සාදා ගැනීම අපහසු නොවේ. එහෙත් මෙවන් පොල්ලතු වල පොල්කොල කපා දමා මිස මහවුන්ගෙන් බේරා ගැනීමට පොඩිවුන්ට නොහැක. එහෙත් එය සිදු කිරීමට වේලාවක් නෙමැති වීමත් උන්ට පාසල් යාමට සිදුවීමත් පොල්ලත්ත මඩ වලක ගැඹුරේ සැගවී යාමට හේතු වේ. ඒ වෙනුවට වෙනත් -ඉරටුව පමණක් ලබාගත හැකි-පොල්ලතු එතැනට ආදේශ වන්නේ හාස්කමකින් මෙනි. අප විසූ කොටසේ නගරයට පාසල් ගිය වුන් සිටියේ මා හා තවත් කීප දෙනෙකු පමණි. එබැවින් ගමේ පාසල් ගියවුන් අපගේ ඊර්ෂ්‍යාවට නිතරම ලක්විය. හේතුව නම් උදේට පොල්ලතු ඇහිදීමට වත් හැකි ඉක්මණින් ගෙදර විත් ඒවා ගාගන්නටත් අපට නොහැකි වීම නිසාය. ඔවුන්ට පෙර ලක ලැහැස්ති වී නිවසින් පිටත් වන අප පැමිනෙන්නෙද හවස තුනට පමණය. එහෙයින් අප අතින් ඉරටු ගෑවුනේද මන්දගාමීවය. එවිට ලොතු ප්‍රමාණයක ඉරටු මිටියක් හදා ගන්නට සෑහෙන දවසක් යාම නිසා ඉරටු වල බර අඩුව යාම වැලික්විය නොහැක. එවිට සිදුවන්නේ ඉරටු මිටිය කොතරම් විශාල වුවත් අඩු මුදලකින් සැනහෙන්නටය. පොල්ලතු සොයා ඒවායින් කොල් කපා වෙන්කර ගෙන පිහියක් ගෙවෙන තෙක් පොල්ලතු ගෑවද එවිට අපට සිදුවන්නේ මූණ කජු ලෙල්ලක් මෙන් අඹරවාගන්නටය. 

පසු සටහන---      වචන 800 පනිනවා කියන්නේ ලිවීම නැවැත්වීමට කරන සංඥාවක් ය. එබැවින් අදට මේ ලිපිය හමාර කරමි. සියල්ල අඩු පාඩුවක් නැතිව කියන්නට යාමෙන් ලිපිය දික්වී රස බාල වී දෝයි සිතේ... මින් පසු අඩුවෙන් ලියා දැමීම හොද යැයි හැගේ.