ස්මරණ 16 - රබර් ගලවා සරුංගල් යැවීමේ අවසානය

         

ස්මරණයන් ට නැවත පණ දෙන්නට සිතී ආපසු හැරී බැලූ කල මා දුටුයේ අවසාන ස්මරණය දිග හැරී වසර හයකට අඩු දින කිහිපයක් පමණක් බවයි. ඉනුත් මා කුඩා කල මතක දිගහැරි එක දිගට පරිච්ඡේද ලෙසින් ලියැවුණ අවසන් ස්මරණය ට වසර හතකට ආසන්න බව දුටුවෙමි. එකළ මා ලියූ දේ අද කියවන විට දැනෙන්නේ ආඩම්බරයකට වඩා ලැජ්ජාවකි. ඒ ඒවායේ අන්තර්ගතයන් නිසා නොවේ. එතරම් අපූරු භාෂා භාවිතයක් තිබූ මා පල්ලමකට අත හැරි ටයරයක් ඇදී යන තරම් වේගයකින් මොට වෙමින් පවතිනා බව දැනෙනා නිසාය. කෙසේ වතුදු මේ උත්සාහය ඒ නොස්ටැල්ජියාවෙහි ගැලෙන්නට නොවේ. පටන් ගත් ගැල ඉදිරියට ඇද අවසානයක් කරා ළං වන්නටය.

    කලින් ස්මරණයකදී රබර් ගලවා සරුංගල යවන්නට ගියද නොහැකි වූ වග මතක හාරාවුස්සා බලන විට දුටු නිසා ගසක පැටලී ඉහළ යන්නටත් බිමට ගන්නටත් නොහැකිව සිරව ඇති සරුංගලය ඉන් නිදහස් කරන්නට සිතුයෙමි. ඒ පහුගිය දවස් වල සරුංගල් යවනා තාත්තලා සහ දෝණියැන්දලා ද තාත්තලා සහ පුතණ්ඩියලා ද දුටු බැවිනි. එහෙත් අප කුඩා දවස් වල වාගේ නොවේය. වයස දහයේ දොළහේ  කොල්ලන් එකෙක් හෝ නොදුටුවෙමි. උංට සරුංගල යැවීම එපා වී වෙන්නටත් පුළුවන. නැතිනම් සමාජ මාධ්‍යයන් සරුංගල යැවීමට වඩා ආකර්ශනීය යැයි සිතීම නිසා වන්නට ද පුළුවන. 

    ඒ අපේ පළමු සරුංගල උත්සාහයෙන් අප පරාද වී ගියද අධෛර්යමත් නොවූයෙමු. රබර් වත්තක හා පොල් වත්තක මායිමක උන් අප කෙසේ සරුංගල් යවන්නද. ඒ මදිවාට වටෙන්ම කුඩා කුඩා කඳු ගැටය. ඉදින් අපගේ මීළඟ සැලසුම වූයේ විදේශාධාර පැතීමය. ඒ අනුව තානාපති ධූරය හෙබවූයේ මා ය. ඉරිදා දහම් පාසලේදී හමුවන මා මිත්‍රයෙක් විය. අද ගුරුවරයෙකු වන ඔහු එදා සේම අද ද නිර්මාණශීලී චරිතයකි. මා ඔහු හමුව අපගේ අවශ්‍යතාව කියා පෑවෙමි. රාළයා ගේ සහ මාගේ උනන්දුවට පින්සිදුවන්නට අහුලා ගත් පොල් ගෙඩි කීපය නිමල් මාමා ගේ කඩයට විකුණා සල්ලි කොට තිබූ නිසා අවශ්‍ය සව්කොල ආදිය ගන්නට මා අත මුදල් විය. දහම් පාසල අවසාන වී මා මිත්‍රයාගේ නිවසට අප දෙදෙනා ගියේ මා මිත්‍ර රංජන්ද කැටුව ය. අප එක්ව මොණරෙක් සාදා අවසන් කළෙමු. නමුත් හිතුවාට වඩා කාලය ඉක්ම ගොස් තිබුණි. දහම් පාසල් අවසාන වී මිතුරන්ද සමඟ නොපැමිණීම නිසා තාත්තා අප දෙදෙනා  සොයන්නට පැමිණියේ ය. අත වූ සරුංගලය දුටු ඔහු අසල තිබූ හිඟුරු ගසකින් කෝට්ටක් කඩාගෙන ආවා වුවද සරුංගලය දා දුවන්නට සිතක් නොවීය. එහෙත් සරුංගලයේ හැඩ දුටු ඔහු මට හෝ රංජනයාට පහර නොදුන්න ද අප දෙදෙනාට තරවටු කළා මතකය. එසේම පසුවදා අප සමඟ සරුංගල යැවීමටද පැමිණියේය.  

    එදින සරුංගලය සාදා ගෙනෙන විට සවස් වූ නිසා පසුවදා අප පස් දෙනාම සරුංගල යැවීමට ගියෙමු. එහෙත් අපට වඩා ඉක්මන් වූ කුමාර ලා හොඳම තැන වාඩිලා සිටියෝය. අපට ලැබුණේ ගල්ගේ කන්දේ ගල ය. තරමක පහත් ස්ථානයක් වූ එතැනට සුළං එන්නේ මඳ වශයෙනි. එහෙත් ඉතා සැහැල්ලු මෙන්ම නිසි තාක්ෂණයෙන් නිම කර තිබූ සරුංගලය වැඩි ආයාසයකින් තොරවම ඉහළ නැග්ගේ අප සිත් තුළ වූ කණගාටු දායක හැඟීම් ප්‍රීතියෙන් සෝදා හරිමිනි. අප එදා කළුවර විත් ඇහැට ඇඟිල්ලෙන් අනිනා තෙක්ම සරුංගල යැවූයෙමු. එහෙත් ප්‍රිතිය තිබුණේ දින කීපයකි. සරුංගලයේ නූල ඇදී යාම නිසා දුර්වලව තිබෙන්නට ඇත. උඩු සුළඟට හසුව දඟ කරමින් උන් මොණරා එක වරම අපෙන් මිදී ඈතට ඇදී ගියා මතකය. ඒ පසුපස හඹා ගොස් ‍පළක් නොවූ නිසා පැද්දෙමින් නැළවෙමින් ඈතට යමින් පහත් වන මොණර සරුංගලය දෙස ශෝකිව බලා උන්නෙමු. 

    කෙතරම් අවධානයෙන් බලා සිටියද මා හ‍ට සාර්ථකව මොණරෙක් සාදන්නට හැකි වූයේ නොවේ. එහෙත් මා හට ‍කූරියා නොගසන වවුලෙකු සාර්ථකව සාදන්නට තරම් හැකියාවක් ලැබුණි. ඒ වවුලා දවස් කීපයකට පසු අහිමි වී ගියේ නුල කැඩී යාම නිසා නොවේ. උඩු සුළඟට හසුවූ සරුංගලය නැවත පහතට නොගෙන ගසක අත්තක ගැට ගසා තැබීම නිසාය. දින දෙකක් හෝ තුනක් පමණ අපට ඉහළින් නිතරම පාවෙමින් උන් වවුලා එක උදයක අතුරුදන්ව සිටියේ පෙරදා රැයේ වැටුණ වැස්සට ‍දියව ගොස් උගේ ගමන නිමා කිරීම හේතුවෙනි.

    කාලය ගෙවී යන විට වවුලන් පමණක් නොව මොණරුන් සේ ම නයි සරුංගල ද සෑදීමට හැකියාවක් ලැබුණි. එහෙත් භූමිය සේම අප ද එක ලෙසින් සිටින්නේ නැත. වත්තේ නැවත රබර් පැළ වැවුණි. ඒ පැළ තරම් නැති වුවද අප ද වයසෙන් මුහුකුරා ගියෙමු. රාළයා රස්සාවකට ගමෙන් ගිය අතර බණ්ඩාරයා හා මා තනිවීමු. අවසන අපටද සුපුරුදු වාසස්ථානයෙන් නික්ම එන්නට වූයේ වත්තෙන් දී තිබූ නිවාසය අබලන් ව කඩා වැටීම නිසාය. 

    ඉන් පසුවද මම සරුංගල සෑදුවෙමි. අලංකාර සේම තාක්ෂණයෙන්ද අනූන වූ ඒවා අනායාසීවම ගුවන් ගත විය. එහෙත් තනිව සාදා තනිව යැවූ සරුංගල කෙළියෙන්  පෙර තරම් සතුටක් අත්විඳින්නට මා සමත් නොවීමි. 

    කෙමෙන් කෙමෙන් මිත්‍ර සමාගමයෙන් ඈත් වූ මා පොතට පෙම් බැන්දෙමි. පෙර තරම් නිදහසක් නොලැබීමද නැතහොත් අලුත් තැන මා වෙනස් කළාදැයි මා නොදනිමි. අදද පොතත් සමඟ එක් වූ ඒ හුදකලාව අත්විඳින්නෙමි. අද රාළයා ගමේ නැත. බණ්ඩාරයා හිරේය. මගේ පරම ආසාව යළි රබර ගැලවූ වත්තේ කඳු ගැටය මත වූ "සරුංගල් ගල" මත හිඳ උන් දෙන්නා සමඟ සරුංගල යැවීමයි. එහෙත් …...